Ο Μπερλουσκόνι τελείωσε, η κρίση συνεχίζεται
Μια ολόκληρη εποχή που σφράγισε ο περιβόητος μεγιστάνας και μεγαλοκαναλάρχης Σίλβιο Μπερλουσκόνι τελείωσε τις προάλλες όταν ο ίδιος κατέγραψε τον αριθμό 308, όσοι και οι βουλευτές του που ψήφισαν τον οικονομικό απολογισμό της κυβέρνησής του για το 2010. Για οκτώ προδότες, όπως έγραψε ο ίδιος σε σημείωμά του στο τέλος της ψηφοφορίας οδηγείται πλέον σε παραίτηση μόλις ψηφιστεί και το νέο σκληρό πακέτο "σταθερότητας" που απαίτησαν οι ευρωεταίροι όταν διαπίστωσαν ότι ο Μπερλουσκόνι "αρμενίζει" χωρίς να αντιλαμβάνεται τη βαθύτατη κρίση που έφερε η πολιτική του στην Ιταλία.
Είναι γεγονός ότι το τέλος του Μπερλουσκόνι βρίσκει ένα ερειπωμένο τοπίο στην πάλαι ποτέ ισχυρή Ιταλία και η κυβέρνησή του αφήνει ένα χρέος που ακουμπάει πλέον τα... δύο (!) τρισεκατομμύρια ευρώ.
Στην κρίσιμη ψηφοφορία της Βουλής διαπιστώθηκε οριστικά ότι η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία (χρειάζονται 316 σε σύνολο 630 βουλευτών), ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση (και οι φευγάτοι από την κυβέρνηση)απείχε ώστε αφ' ενός να αποτυπωθεί ακριβώς η απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας και αφ' ετέρου να περάσει ο νόμος για να συνεχιστούν οι καταβολές από τα δημόσια ταμεία.
Με τα spread των δεκαετών ομολόγων να αφηνιάζουν και να ξεπερνάνε τις 575 μονάδες(συνεπώς ο δανεισμός της Ιταλίας κοστίζει πάνω από 7,5%!!!) ο Μπερλουσκόνι πήγε στον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας και ουσιαστικά "άφησε" τις επόμενες κινήσεις στα χέρια του. Ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, όπως αναμενόταν, ανακοίνωσε ότι θα διερευνηθούν οι δυνατότητες νέας κυβέρνησης ή θα γίνουν πρόωρες εκλογές.
Μπορεί ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Μπερλουσκόνι να πίστευε ότι μπορεί ακόμη να έχει ρόλο, όμως, όπως είχαν δείξει (και) οι αλλεπάλληλες μεγάλες απεργίες, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις επί μήνες, το τέλος είχε έρθει, ενώ και τα ισχυρά "κέντρα" της χώρας από καιρό τον είχαν "τελειώσει".
Πάνω σ' αυτό το εσωτερικό εκρηκτικό σκηνικό ο Μπερλουσκόνι άρπαξε τις "σφαλιάρες" του από τους ευρωεταίρους και τώρα αφήνει πίσω του (και) την... εποπτεία της Ιταλίας και τη νέα ευρωεπιστολή - τελεσίγραφο που απαιτεί νέα, πιο σκληρά μέτρα!
Μπροστά στα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά ερείπια του Μπερλουσκόνι οι διάφορες δυνάμεις της αντιπολίτευσης γνωρίζουν καλά τις δικές τους αντιθέσεις και όρια, ενώ διαπιστώνουν και την εναπομείνασα "ανθεκτικότητα" μιας ηττημένης πλειοψηφίας.
Στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφονται σημαντικές διαφορές μεταξύ του κυβερνητικού μπλοκ και τις ευρύτερης αντιπολίτευσης, όμως ειδικά η κεντροδεξιά του Π. Καζίνι (χωρίς την οποία δεν υπάρχει διαφορετική κυβερνητική πλειοψηφία) προκρίνει τη μεσοπρόθεσμη - μεταβατική "πορεία" των πολιτικών εξελίξεων ώστε να συγκεντρώσει περισσότερες διαφεύγουσες δυνάμεις από το μπλοκ του Μπερλουσκόνι (καθολικοί κύκλοι και Σύνδεσμοι Βιομηχάνων είναι στο ίδιο μήκος κύματος).
Στον χώρο των ευρύτερων δυνάμεων της κεντροαριστεράς και αριστεράς ξεχωρίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα (PD) του Π. Μπερσάνι και η Αριστερά - Οικολογία - Ελευθερία (SEL) του Νίκι Βέντολα (η Κομμουνιστική Επανίδρυση, παρ' ότι ενισχύεται και πάλι τελευταία, "παραμένει" σε ποσοστά γύρω στο 2%) και δεν έχουν "εύκολη" συνεργασία.
Νέος πρωθυπουργός ο Μ. Μόντι;
Αν κρίνουμε από την επιλογή του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο να ορίσει γερουσιαστή εφ' όρου ζωής τον πρώην ευρωκομισάριο Μάριο Μόντι, τότε ο γνωστός οικονομολόγος (και πρώην μαθητής του James Tobin, που μίλησε για τον γνωστό φόρο συναλλαγών Tobin Tax) δείχνει φαβορί να ηγηθεί μιας νέας κυβερνητικής ευρύτερης πλειοψηφίας με "τεχνικά" χαρακτηριστικά.
Ακόμη και ο Μπερλουσκόνι άφησε ανοικτό αυτό το ενδεχόμενο προχθές, παρ' ότι πολλοί στην "κυβέρνηση" τον θεωρούν υπερβολικά "κεντρώο" (αρνητικά κινείται και η Λέγκα του Μπόσι). Άλλωστε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έστειλε τον Μόντι στην Κομισιόν το 1995 και ο Μάσιμο Ντ' Αλέμα ανανέωσε την εντολή του 1999. Από καιρό οι Ντ' Αλέμα, Βελτρόνι (πρωταγωνιστές στο Δημοκρατικό Κόμμα) υποστήριζαν μια κυβέρνηση ευρείας "συνεννόησης", ενώ ο Μπερσάνι έδειχνε ώς τώρα να προσβλέπει περισσότερο σε πρόωρες εκλογές.
Από τον Ιούλιο ο Μ. Μόντι είχε επικρίνει την πολιτική κατάσταση ως "ιταλική κωμωδία" με άμεσους κινδύνους ζητώντας μάλιστα "συνεννόηση" για αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις.
Τις επόμενες ημέρες, στον βαθμό που επιταχυνθεί και ολοκληρωθεί η ψήφιση του λεγόμενου "σταθεροποιητικού" πακέτου, θα διαπιστώσουμε που και πώς οδηγείται η νέα μεταμπερλουσκονική περίοδος. "Τον λόγο έχουν οι εκλογές" υπογραμμίζουν το κόμμα του Αντόνιο Ντι Πιέτρο, ο Νίκι Βεντόλα, η Κομμουνιστική Επανίδρυση αλλά και το αριστερό συνδικάτο CGIL.
Η κηδεία του Μπερλουσκόνι με τη δράση των πολιτών πρέπει να γίνει ενταφιασμός του νεοφιλελευθερισμού και της ευρωαγοραίας υποταγής.
Ισπανία: Κορώνα - γράμματα, λιτότητα
Είναι ίσως η πιο καταθλιπτική προεκλογική εκστρατεία των τελευταίων χρόνων. Η οικονομία έχει βυθιστεί και πάλι στην ύφεση, οι αγορές συνεχίζουν να πολιορκούν τα ισπανικά ομόλογα, η ανεργία αγγίζει πια το 22% -ποσοστό διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Ισπανοί ψηφοφόροι, απαυδισμένοι από τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση Θαπατέρο, στρέφονται τώρα μαζικά στο δεξιό Λαϊκό Κόμμα που υπόσχεται ακόμη αγριότερη λιτότητα.
Ο ίδιος ο ηγέτης της ισπανικής δεξιάς δεν έχει κρύψει ότι προτίθεται να εφαρμόσει ένα οικονομικό "σχέδιο σοκ" εφόσον κερδίσει τις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου. Πιστός στις παραδόσεις του θατσερισμού, ο Μαριάνο Ραχόι περιμένει απεργίες και διαδηλώσεις την πρώτη χρονιά της διακύβέρνησής του, αλλά εκτιμά ότι δεν θα έχουν τέτοια ένταση ώστε να εκτροχιάσουν το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που ετοιμάζει.
"Τα μέτρα θα είναι σκληρά και θα έχουμε πρόβλημα με πολλούς ανθρώπους, αλλά ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει ότι ζούμε πέραν των δυνατοτήτων μας. Οι Ισπανοί θα καταλάβουν" δηλώνουν στελέχη του κόμματος του. Κεντρική ιδέα του προγράμματος είναι η "ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών" που σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα θα προσελκύσει ξένους επενδυτές που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας.
Οι εργασιακές σχέσεις είναι φυσικά εντελώς διαφορετική υπόθεση αφού στους σχεδιασμούς του Λαϊκού Κόμματος περιλαμβάνεται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η αντικατάστασή τους από ατομικές συμβάσεις εργασίας προκειμένου οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν και να απολύουν με μεγαλύτερη ευκολία.
Για να "τονώσει την επιχειρηματικότητα" η ισπανική δεξιά έχει εξαγγείλει επίσης τη δραστική μείωση της φορολογίας για τις μεσαίες επιχειρήσεις ενώ στην ημερήσια διάταξη είναι φυσικά και η μείωση των ελλειμμάτων του δημόσιου τομέα.
Η επικράτηση του Λαϊκού Κόμματος στις εκλογές της επόμενης Κυριακής θεωρείται λίγο έως πολύ δεδομένη. Ακόμη και ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα φαίνεται να έχει αποδεχτεί το αναπόφευκτο. "Αυτή τη στιγμή είναι ευκολότερο να δω τη Ρεάλ Μαδρίτης να παίρνει το πρωτάθλημα από την Μπαρτσελόνα απ' ό,τι να ξεπεράσω τον Ραχόι" παραδέχτηκε μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι της αθλητικής εφημερίδας "Marca".
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το μεγάλο προβάδισμα του Λαϊκού Κόμματος είναι πιθανό να του εξασφαλίσει την αυτοδυναμία. Σε ορισμένες από τις δημοσκοπήσεις το προβάδισμα έναντι του Σοσιαλιστικού Κόμματος ξεπερνά ακόμη και τις 15 ποσοστιαίες μονάδες.
Αν γίνουν πραγματικότητα οι προβλέψεις αυτές, η ισπανική δεξιά ενδέχεται να ξεπεράσει τις 176 έδρες που απαιτούνται για κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα να περιορίζεται στις 115 με 120. Στην τρίτη θέση εμφανίζουν το καταλανικό εθνικιστικό κόμμα CiU με 11 έδρες και στην τέταρτη την Ενωμένη Αριστερά με 8.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση που το Λαϊκό Κόμμα δεν πετύχει την αυτοδυναμία, το πρόγραμμα λιτότητας δεν θα μείνει "ορφανό" καθώς και στην Ισπανία κερδίζουν έδαφος τα σενάρια περί συγκυβέρνησης. Η άτυπη συνεργασία των δύο κομμάτων ξεκίνησε άλλωστε από το απερχόμενο κοινοβούλιο, όταν η αποχή των βουλευτών του Λαϊκού Κόμματος από μια σειρά κρίσιμες ψηφοφορίες διευκόλυνε την έγκριση καθοριστικών περικοπών.
Επαινώντας την υπευθυνότητα της αντιπολίτευσης, ο υπουργός Εργασίας Βαλεριάνο Γκόμες δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι, αν τα δύο κόμματα είχαν επιτύχει τον ίδιο "βαθμό σύγκλισης" και νωρίτερα, η χώρα θα είχε αποφύγει τα χειρότερα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και άλλα προβεβλημένα στελέχη των Σοσιαλιστών, όπως ο πρόεδρος του κοινοβουλίου, Χοσέ Μπόνο.
"Υποστηρίζω τη συνεννόηση μεταξύ του Σοσιαλιστικού και του Λαϊκού Κόμματος και δεν ντρέπομαι να το πω ακόμη και αν βρισκόμαστε στις παραμονές των εκλογών" δήλωσε στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής. "Είναι πατριωτικό να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και πιστεύω ότι τα δύο κόμματα θα πρέπει να συγκυβερνούν όταν είναι δυνατόν. Ίσως να μην είναι και τόσο καλό για το Σοσιαλιστικό ή για το Λαϊκό Κόμμα αλλά σίγουρα είναι το καλύτερο δυνατό για τους Ισπανούς". Κάπως γνώριμα δεν ακούγονται όλα αυτά;
Το δύσκολο στοίχημα της λιτότητας του Σαρκοζί
Τσερεζόλε Ε.
Τσερεζόλε Ε.
Όλα στον βωμό της διατήρησης του "τριπλού Α" των οίκων αξιολόγησης
Η είδηση την Πέμπτη προκάλεσε προς στιγμήν παγωμάρα στους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους της Γαλλίας: ο οίκος αξιολόγησης Standard and Poor's έστελνε επείγον μήνυμα στους συνδρομητές του ότι μόλις υποβάθμισε τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας, κάνοντάς την έτσι να χάσει το πολυπόθητο τριπλό της Α..
Σύμφωνα με τη Standard and Poor's το περιστατικό δεν συνδέεται με τις δραστηριότητες της επιτήρησης. Με άλλα λόγια δεν επρόκειτο για πρόωρη δημοσιοποίηση ενός ήδη έτοιμου ανακοινωθέντος. Ωστόσο ήταν ένα λάθος που ήλθε τη χειρότερη στιγμή για τη Γαλλία.
Μια χρονική στιγμή που η κυβέρνηση Σαρκοζί - Φιγιόν ανακοίνωνε ένα πρόγραμμα λιτότητας -το δεύτερο από τα τέλη Αυγούστου- που είναι το σοβαρότερο από το 1945, ενώ η Κομισιόν διά στόματος του επιτρόπου Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν έσπευδε να ζητήσει "νέα μέτρα λιτότητας" προκειμένου εντός του 2013 το γαλλικό δημοσιονομικό έλλειμμα να επανέλθει στα επιτρεπόμενα από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης μεγέθη (3% του ΑΕΠ). Το έλλειμμα της Γαλλίας σήμερα κυμαίνεται περί το 5,7%.
Τόσο ο υπουργός Οικονομικών Φρανσουά Μπαρουέν, όσο και η υπουργός Προϋπολογισμού Βαλερί Πεκρές στις δηλώσεις τους τόνισαν ότι "ελήφθησαν ήδη εκείνα τα μέτρα λιτότητας που συνάδουν με τον προβλεπόμενο χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης της γαλλικής οικονομίας κατά τα δύο ερχόμενα έτη".
Την Πέμπτη, ωστόσο, ίσως και λόγω του λάθους Standard and Poor's, η διαφορά του επιτοκίου των 10ετών κρατικών γερμανικών ομολόγων και των αντίστοιχων γαλλικών διευρυνόταν, φθάνοντας σε νέο ιστορικό υψηλό, ξεπερνώντας τις 170 μονάδες βάσης (1,70%).
Είναι πλέον φανερό ότι ο Νικολά Σαρκοζί αισθάνεται να απειλείται η (δανειοληπτική) θέση της Γαλλίας και κατ' επέκταση οι όσες πιθανότητες του έχουν μείνει για επικράτηση στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Και για την επίτευξη του στόχου αυτού δεν δίστασε να αποφασίσει ένα δεύτερο πακέτο λιτότητας, μετά από εκείνο στα τέλη του καλοκαιριού, θέλοντας έτσι να δώσει την εικόνα του "υπεύθυνου" ηγέτη έναντι μιας αριστεράς που αντιμετωπίζει με ελαφρότητα το θέμα, προβάλλοντας "κατασκευές αμφιβόλου αξίας" αντί για λύσεις.
Στο πλαίσιο αυτό η διατήρηση του "τριπλού Α", της ανώτατης δηλαδή βαθμολογίας, που απειλείται από τις εξελίξεις κυρίως στην Ιταλία, μετά από εκείνες στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, αναδεικνύεται, σύμφωνα με τη λογική του Γάλλου προέδρου, σε προϋπόθεση για την επανεκλογή του...
Κλείνοντας τις εργασίες των G20 στις Κάννες ο Σαρκοζί ήταν απολύτως σαφής: δεν πρόκειται να κάνει καμία υποχώρηση σε ό,τι αφορά τα δημόσια οικονομικά. Έτσι, αποκαλύπτοντας τη Δευτέρα το δεύτερο πρόγραμμα λιτότητας μέσα σε τρεις μήνες, ο πρωθυπουργός του Φρανσουά Φιγιόν δεν είχε παρά να επαναλάβει το ίδιο μήνυμα:
"Η χρηματοπιστωτική, οικονομική και κοινωνική μας κυριαρχία απαιτεί συλλογικές και παρατεταμένες προσπάθειες και ακόμη και μερικές θυσίες"... Και ο ίδιος προειδοποίησε, απειλητικός: "Η λέξη χρεωκοπία δεν είναι πλέον μια αφηρημένη λέξη"...
Στο πλαίσιο αυτό ο Σαρκοζί αναγκάστηκε να κάνει και ορισμένες παραχωρήσεις. Π.χ. σε ό,τι αφορά τον ΦΠΑ της εστίασης, που παρά την προεδρική δέσμευση θα πάει από 5,5 στο 7%...
Το σοσιαλιστικό στρατόπεδο έσπευσε να καταγγείλει τον "άδικο" χαρακτήρα του προγράμματος λιτότητας. Η πρώτη γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος του προσήψε ότι δεν καταργεί τη μείωση του φόρου στη μεγάλη περιουσία ενώ ο βουλευτής του κόμματος Μισέλ Σαπέν προειδοποίησε κατά του "φαύλου κύκλου λιτότητα - πτώση ανάπτυξης".
Πάντως και στο εσωτερικό της κυβέρνησης ακούγονται, χαμηλόφωνα, ενστάνσεις, καθώς ορισμένοι υπουργοί φοβούνται ότι το πρόγραμμα δεν θα αντέξει έως τις εκλογές και ότι θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα λιτότητας, που δύσκολα θα γίνουν αποδεκτά πριν από τον πρώτο γύρο των εκλογών...
Ο Σαρκό φαίνεται πάντως αποφασισμένος να δώσει την εικόνα του "υπεύθυνου πολιτικού" σε αντίθεση με τον αντίπαλό του, σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ: "Προτιμώ να εμφανίζομαι ως σοβαρός υποψήφιος παρά μαλθακός υποψήφιος που ξοδεύει ασύστολα" δήλωσε στις Κάννες στοχεύοντας τον σοσιαλιστή υποψήφιο.
Προς το παρόν ο Σαρκό μοιάζει να βγαίνει λίγο κερδισμένος -σύμφωνα με δημοσκόπηση της ιστοσελίδας του "Νουβέλ Ομπσερβατέρ", αγγίζει πλέον το 37% θετικών γνωμών λόγων των "χειρισμών του στην ελληνική κρίση". Ωστόσο δεν είναι διόλου σίγουρο αν θα συνεχίσει αυτός ο ούριος άνεμος και αν εν τέλει, οι Γάλλοι θα κρίνουν και θα ψηφίσουν στη βάση της απασχόλησης και της αγοραστικής δύναμης.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σαρκοζί εξελέγη το 2007 με ένα από τα βασικά του συνθήματα να είναι ότι θα γίνει "ο πρόεδρος της αύξησης της αγοραστικής δύναμης" των Γάλλων. Κάτι που είναι σίγουρο ότι θα υπενθυμίσουν, σε όσους ψηφοφόρους μπορεί να το έχουν ξεχάσει, οι αντίπαλοί του...
Πηγή avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου