Όπως η γλώσσα πάει στο δόντι που ποναει ,ηδονικά θαρρείς και το χαϊδεύει ,έτσι ψάχνω με το φτερό του σήμερα ,τις σκόνες των αναμνήσεων που κατακάθισαν στην ψυχή μου …
Σκόνες σε μια μεριά ,άχνη ζάχαρη πιο δίπλα ,ταλκ αρωματικό σε μια άλλη ,μια πάχνη που αφήνει δάκρυα πρωινής δροσιάς ,σκόνη άμμου κόκκινη της ερήμου αλλά και αποκαΐδια μιας φωτιάς αιωρούνται και φέρνουν τσούξιμο στα μάτια …
Δεν θέλω να την ξεσκονίσω με την συνηθισμένη έννοια ... να διώξω τις σκόνες …να καθαρίσω …θέλω να πάρω μια βαθιά ανάσα από κάθε γωνιά …να νοιώσω την νοσταλγία και τον πόνο που είναι μόνο δικά μου …να αρρωστήσω από αυτήν
την καταραμένη αλλεργία ,που κάνει τα μάτια μου κατακόκκινα ,την μύτη μου να τρέχει και το αδιάκοπο φτέρνισμα να ταρακουνά τις μνήμες και να τις ξυπνά …
Σκόνες που δεν έχασαν την μυρωδιά τους και το χρώμα
τους …σκόνες που δεν πληγώνουν την αισθητική
κανενός …σκόνες που δεν θέλω να εξαφανίσω από το σαλόνι της ζωής μου …σκόνες που υποδηλώνουν
παιδιά ,έρωτες ,χαρές ,καημούς και πόνους …
Η σκόνη που στολίζει την ζωή όπως ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίζεται με άσπρα κομματάκια βαμβάκι για να μοιάζει χιονισμένο και να φέρνει την ψευδαίσθηση των εορτών ,σε ένα σαλόνι γεμάτο παιδιά που αδημονούν να ξεσκίσουν τα χρωματιστά χαρτιά των δώρων του για να χαρούν …
Σαν δώρο τις κοιτάζω και εγώ ….τυλιγμένη από την νοσταλγική ατμόσφαιρα την πλημμυρισμένη με μυρωδιές …
μόνο που εγώ δεν ξεσκίζω με βιασύνη τα χρωματιστά χαρτιά …τυλίγω τις κορδέλες και τα διπλώνω απαλά και αργά, ευλαβικά θα έλεγα …θα μου χρειαστούν για να τις βάλω ξανά στην θέση τους να με περιμένουν και πάλι …
Σκόνες που μου δίνουν την βεβαιότητα πως έζησα ,χάρηκα η πόνεσα ,κάηκα η φοβήθηκα …κι αν χρειάστηκε σαν σάπιο δόντι κάποια να την σφραγίσω …εκεί είναι κι αυτή να την αγγίζω με την άκρη της γλώσσας μου να την χαϊδεύω !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου