«Αγοράζουμε τοις μετρητοίς χρυσό, ασήμι, πολύτιμους λίθους και χρυσά δόντια». Αυτό είναι το μότο των περισσότερων ενεχυροδανειστηρίων αλλά και πολλών κοσμηματοπωλείων πλέον, που από ό,τι φαίνεται έχουν διευρύνει ελέω οικονομικής κρίσης τον κύκλο των εργασιών τους. Η επιστροφή στην… μπελ επόκ των σαράφηδων είναι πλέον γεγονός και έτσι μέσα σε αυτό το κλίμα πανικού και κατάθλιψης που μας έχει κυριεύσει ως έθνος λιώνει μαζί με τα κοσμήματα που καταλήγουν στα χέρια των ενεχυροδανειστηρίων και η αξιοπρέπεια των νεόπτωχων…
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αλίκη Φωτιάδου
Τις «μεγάλες μέρες» που ζουν τα ενεχυροδανειστήρια μαρτυρά το γεγονός πως συνεχώς ξεφυτρώνουν νέα καταστήματα σαν τα μανιτάρια κυρίως στο κέντρο του Βόλου, ενώ όλο και περισσότερα κοσμηματοπωλεία ανακοινώνουν και επίσημα πια την αγορά χρυσού, ασημιού και πολύτιμων λίθων.
Μπορεί επομένως η χώρα μας να πέτυχε αυτό το περίφημο «κούρεμα» και να σβήστηκε το 50% των χρεών της, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό για τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπο να αναπληρώσουν τα χαμένα ευρώ από τη μείωση του βιοτικού επιπέδου τους.
Τα περιστατικά που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι στα καταστήματά τους δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Κόσμος που έχει ανάγκη έστω και από ελάχιστα μετρητά για να μπορέσει όχι να κάνει τη μεγάλη ζωή, αλλά να ανταποκριθεί σε μερικές βασικές καθημερινές ανάγκες. Εικόνες στενάχωρες που αποτυπώνουν στο απόλυτο το μέγεθος της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία…
Η διαδικασία είναι πολύ απλή και φυσικά ψυχρή, ρουτίνα μπορείς να πεις. Δίνεις τα κοσμήματα, τα κοιτά, τα ζυγίζει και με ένα κομπιουτεράκι βγαίνει το ακριβές αντίτιμο.
Μια βέρα… για ένα μπουκάλι γάλα
Η ιδιοκτήτρια του καταστήματος Gold & Gem Κερασία Αραβανοπούλου θυμάται χαρακτηριστικά την περίπτωση γυναίκας που μπήκε στο μαγαζί της για να πουλήσει την βέρα της. Η αιτία; Να πάρει ένα μπουκάλι γάλα για τα παιδιά της.
«Ήθελε να δώσει τη βέρα της για να πάρει γάλα. Εκεί είχε φτάσει. Να μην έχει ούτε 1 ευρώ για να προσφέρει στα παιδιά της τι; Όχι μεγάλα πράγματα αλλά λίγο γάλα. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ξέρεις τι να πεις στον άλλο. Η συμπόνια είναι αυτονόητη, αλλά δεν μπορεί να τον βοηθήσει, δεν μπορεί να του δώσει φαΐ να φάει».
Η ίδια αναφέρει ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα οι περισσότεροι που καταφτάνουν στο κατάστημά της είναι κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει τα χαράτσια. «Δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, τα νέα χαράτσια που μας βάζουν συνεχώς, και έρχονται εδώ για να πουλήσουν τα κοσμήματα τους, για να πάρουν λίγα χρήματα, ώστε να αντεπεξέλθουν».
Πούλησε τα κοσμήματα για να μετακομίσει
Οι λυπηρές ιστορίες που αντιμετωπίζουν οι ενεχυροδανειστές δεν έχουν τελειωμό. Ιδιοκτήτης στο κέντρο του Βόλου -δεν επιθυμούσε να αναγραφεί το όνομά του- αναφέρεται σε μια οικογένεια που ήθελε να μετακομίσει στην Αθήνα και δεν μπορούσε γιατί δεν είχαν χρήματα.
«Δεν είχαν χρήματα για να κάνουν τη μετακόμιση και έφεραν τα κοσμήματα της συζύγου για να μπορέσουν από κάπου να βγάλουν κάποια λίγα λεφτά και να καταφέρουν εντέλει να κάνουν την μετακόμιση. Αλλιώς δεν θα μπορούσαν να φύγουν οι άνθρωποι από το Βόλο».
Γραφείο εύρεσης εργασίας!
Η κ. Αραβανοπούλου στο κατάστημά μας της εκτελεί και… χρέη γραφείου εύρεσης εργασίας. Σύμφωνα με την ίδια πολλοί από αυτούς που την επισκέπτονται τής ζητάνε να σημειώσει τα στοιχεία τους ώστε αν κάποια στιγμή ακούσει για κάποια δουλειά να τους ειδοποιήσει.
«Έχω ολόκληρο τετράδιο που σημειώνω τα στοιχεία τους και σε περίπτωση που ακούσω κάτι για δουλειά να τους ειδοποιήσω. Η ανάγκη του κόσμου είναι απίστευτη. Μανάδες με τα παιδιά τους στο χέρι μου ζητάνε απεγνωσμένα να τις βοηθήσω να βρουν μια απασχόληση για να τα βγάλουν πέρα. Το τι μου λένε δεν το φαντάζεστε».
Πρόσωπα… χωρίς όνομα
Οσον αφορά στα «δημογραφικά» του φαινομένου οι γυναίκες είναι κυρίως αυτές που αναλαμβάνουν την... εκποίηση. Μια κυρία με ακριβά αλλά φθαρμένα από τον χρόνο ρούχα. Νευρική ελαφρώς, με χαρακτηριστικά προσώπου κρυμμένα πίσω από μεγάλα σκουρόχρωμα γυαλιά ηλίου, που δεν αποχωρίζεται ούτε στο μισοφωτισμένο εσωτερικό του γραφείου. Η μικρή τσάντα δίπλα της «φουσκώνει» από το πολύτιμο περιεχόμενο. Στην απέναντι καρέκλα ο ενεχυροδανειστής. Καπνίζει και εξετάζει λεπτομερώς το αντικείμενο που μέχρι πριν λίγο φούσκωνε στη τσάντα της γυναίκας.
Τέτοια πρόσωπα, χωρίς όνομα και χωρίς πολλά λόγια, είναι μόνιμοι πια επισκέπτες των ενεχυροδανειστηρίων του Βόλου. «Δεν υπάρχει συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που έρχονται. Όλοι είναι άνθρωποι που έχουν ανάγκη και μπροστά στην ανάγκη δεν υπάρχει ούτε ηλικία ούτε και ιδιότητα. Μπορεί να έρθει εδώ από τον συνταξιούχο μέχρι το πιο νέο, εργαζόμενοι και άνεργοι, όλοι», διευκρινίζει η κ. Αραβανοπούλου.
Ερευνα αγοράς
Οπως όταν θέλετε να αγοράσετε ένα ρούχο κάνετε έρευνα αγοράς, έτσι θα πρέπει να κάνετε και με τα ενεχυροδανειστήρια. Τουλάχιστον αυτό συμβουλεύει ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Gold Banca Χρήστος Δρακάτος.
«Το καλύτερο που έχει να κάνει ο κόσμος είναι έρευνα αγοράς. Δεν πρέπει πάνω στην ανάγκη να μπει σε ένα μαγαζί και ό,τι τιμή του πούνε να συμφωνήσει. Αν εγώ για παράδειγμα για ένα κόσμημα 100 γραμμαρίων δίνω 1.600 και 1.700 ευρώ μπορεί άλλος να δίνει λιγότερα ή και περισσότερα και να βγει ο εν δυνάμει πελάτης είτε χαμένος είτε κερδισμένος. Πρέπει ο κόσμος να το ψάχνει».
Η αντίθετη άποψη
Βέβαια όπως πάντα σε όλα τα ζητήματα, έτσι και στο θέμα των ενεχυροδανειστηρίων υπάρχει και η αντίθετη άποψη, αυτή που λέει ότι «οι χρυσές δουλειές» των ενεχυροδανειστηρίων είναι μύθος και μια «φούσκα» της οικονομικής κρίσης.
Όπως αναφέρει ο Χρήστος Δρακάτος «πάντα υπήρχαν τα ενεχυροδανειστήρια. Δεν είναι κάτι που είναι καινούργιο απλά η δική μας δουλειά άνθισε τώρα γιατί είναι πολύ ψηλά οι τιμές του χρυσού και γιατί το θέμα έχει διογκωθεί πολύ και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εμένα προσωπικά στο μαγαζί μου ο κόσμος που έρχεται είναι κατά βάση κόσμος που θέλει να δώσει τα παλιά κοσμήματα γιατί δεν φοριούνται πλέον. Αυτοί που έχουν μεγάλη ανάγκη για χρήματα δεν θα σωθούν από 500 και 1.000 ευρώ που μπορεί να πάρουν από εμένα».
________________________________________________________________________________
Αθέμιτος ανταγωνισμός ενεχυροδανειστών!
Οπως είναι λογικό όταν ένα επάγγελμα γνωρίζει άνθιση αυτόματα ανοίγουν όλο και περισσότερα καταστήματα. Αποτέλεσμα; Οι ενεχυροδανειστές να «υποφέρουν» από αθέμιτο ανταγωνισμό!
«Έχουμε όχι τακτικούς απλά, αλλά υπερτακτικούς ελέγχους από το ΣΔΟΕ. Σχεδόν κάθε εβδομάδα περνάνε από το μαγαζί για έλεγχο», τονίζει ο κ. Δρακάτος και προσθέτει πως «καλά κάνουν και με ελέγχουν, αλλά αναρωτιέμαι αν κάνουν το ίδιο και σε όλους τους άλλους που κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά χωρίς να κόβουν παραστατικά ή χωρίς άδειες. Ξέρετε πόσοι έχουν εμφανιστεί που αγοράζουν χρυσό και ασήμι και δεν έχουν άδειες;».
Ο ίδιος προσθέτει πως στον κλάδο υπάρχει τεράστιος αθέμιτος ανταγωνισμός και αυτό γιατί πολλοί ασκούν το επάγγελμα χωρίς άδειες από στόμα σε στόμα.
Στην ίδια κατεύθυνση όμως κινείται και η άποψη της κ. Αραβανοπούλου η οποία μάλιστα διευκρινίζει πως μπορεί να έχουν ανέβει οι δουλειές των ενεχυροδανειστηρίων, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως έχουν ανέβει οι δουλειές των ιδιοκτητών. «Εγώ φέτος και πέρυσι έχω την ίδια κίνηση. Και υπάρχει εξήγηση για αυτό. Όταν πέρυσι σε όλο το Βόλο λειτουργούσαν πέντε για παράδειγμα τέτοια καταστήματα και φέτος λειτουργούν 10 και παραπάνω καταλαβαίνετε ότι μπορεί να αυξήθηκε η ζήτηση, ωστόσο μοιράστηκε με αποτέλεσμα οι δουλειές να είναι οι ίδιες και ο ανταγωνισμός να είναι τεράστιος».
ΠΗΓΗ taxydromos.gr/μέσω alfavita.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου