Και τώρα τι κάνουμε;

Με αυτή  την απορία οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας  ,οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στις πόλεις ,.οι καθημερινοί άνθρωποι που βλέπουν την ζωή τους να αλλάζει στο χειρότερο αναρωτιούνται...

Οι νέοι άνθρωποι κολλημένοι σε ένα σημείο χωρίς μέλλον και βοήθεια χωρίς δουλειά Στριμωγμένοι από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες των καιρών αποφασίζουν να πάνε στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερη τύχη, και κάποιοι άλλοι με πτυχία και μεταπτυχιακά  αναγκάζονται να κάνουν δουλειές του ποδαριού ,γνώστες όλης της κατάστασης

Οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας με υποχρεώσεις ,χρέη, μάταια προσπαθούν να τα φέρουν εις πέρας.

Τα συσσίτια σε κάθε ενορία έχουν πολλαπλασιασθεί. Οικογενειάρχες που έχασαν την δουλειά τους αναζητούν ένα πιάτο φαγητό για τους ίδιους αλλά και για τα παιδιά τους.

Σε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει καμία διάθεση για ανάπτυξη τα αδιέξοδα στην αγορά στην οικογένεια στην κοινωνία  πολλαπλασιάζονται και κανείς από αυτούς που έφεραν τον λαό σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να καταλάβει...

Η εμψύχωση του λαού είναι πολύ σοβαρό θέμα και θα πρέπει να καταλάβουν οι ιθύνοντες ότι ο λαός χρειάζεται  «την Ελπίδα» του σήμερα και του Αύριο.

Ας καθορίσουν τον χρόνο και ας μας πουν αληθινά μετά από πόσα χρόνια η Ελλάδα θα μπόρεση να ανακάμψει.

Ας δώσουν μια απάντηση στον Ελληνικό λαό που την έχει τόσο ανάγκη αυτούς τους δύσκολους καιρούς. 

Από HOMEWORK