Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Παρέμβαση του Σπύρου Κουβέλη για το Ελληνικό


Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών προέβη σήμερα σε παρέμβαση για το θέμα του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού.
Η παρέμβαση του Σπύρου Κουβέλη έχει ως εξής:

Με την προχθεσινή συζήτηση για το Ελληνικό στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ξανάνοιξε ένα θέμα που μέσα στη δίνη της κρίσης είχε υποχωρήσει στην επικαιρότητα.


Το γεγονός ότι ξεκινά η διαγωνιστική φάση, σημαίνει ότι ακολουθεί σύντομα και η λήψη αποφάσεων για το μέλλον του Ελληνικού, κάτι που πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το δημόσιο διάλογο.
Με το Ελληνικό είχα ασχοληθεί πολύ, και αν επέλεξα να αποτραβηχτώ από τις συζητήσεις όσο ήμουν στην κυβέρνηση, δεν ήταν επειδή έπαψα να ενδιαφέρομαι, αλλά γιατί δεν συμφωνούσα με την προσέγγιση και τις επιλογές που γίνονταν χωρίς να μπορώ να τις επηρεάσω – με απλά λόγια, δεν ήθελα να έχω καμιά ανάμιξη.    
Νομίζω ότι είναι απαραίτητο σε αυτό το στάδιο να δημοσιοποιήσω ένα κείμενο με προτάσεις και βασικές κατευθύνσεις που είχα στείλει όταν ξεκίνησε η συζήτηση με επενδυτές στον τότε αρμόδιο συνάδελφο και στον σύμβουλο αρχιτέκτονα. Ελπίδα μου ήταν να αποτελέσει συνεισφορά σε ένα κύκλο διαλόγου και προβληματισμού για να αποφασιστεί το τι πρέπει να γίνει, μαζί με τους πολίτες και την κοινωνία που είχε υποστηρίξει το όραμα της βιώσιμης ανάπτυξης. Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη.
Το τι θα γίνει όμως στο Ελληνικό είναι μια κρίσιμη απόφαση, που θα ορίσει το μέλλον όχι μόνο του Λεκανοπεδίου, αλλά και το αναπτυξιακό στίγμα της χώρας για τις δεκαετίες που έρχονται.
Και κατά τη γνώμη μου, αυτός ο συντεταγμένος δημόσιος διάλογος πρέπει να ανοίξει από την κυβέρνηση, και έχει ήδη αργήσει πολύ.

Ακολουθεί το κείμενο με προτάσεις και βασικές κατευθύνσεις.

Ελληνικό: το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας
Μια ευκαιρία για βιώσιμο σχεδιασμό και ανάπτυξη
Σπύρος Κουβέλης
Σεπτέμβριος 2010

“…χρειάζεται λοιπόν να μην οραματιζόμαστε το Ελληνικό ως μια δομημένη περιοχή με νησίδες πρασίνου και ελεύθερους χώρους, αλλά το αντίστροφο: μια πράσινη περιοχή, με βιώσιμους πόλους οικονομικών χρήσεων που θα αποτελούν στο σύνολό τους ένα μοντέλο πράσινης ανάπτυξης…”
Το πλαίσιο
Το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας, που όλοι αποκαλούν «το Ελληνικό», είναι μια μοναδική περίπτωση για βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη, και περιβαλλοντικά σωστό σχεδιασμό. Υπάρχει μια σειρά από παραμέτρους που καθιστούν το Ελληνικό μοναδική περίπτωση:  
Ø Μέσα από τα χρόνια έχει αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ενός συλλογικού ονείρου στα μυαλά των Αθηναίων. Κάτι σαν γη της επαγγελίας, τον τόπο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει κάθε όνειρο: ένα μέγα-πάρκο, την απαρχή του πρασινίσματος της Αθήνας, τον πυρήνα της ανάπτυξης, ένα χώρο επίδειξης περιβαλλοντικών τεχνολογιών, ένα πάρκο πολιτισμού, ένα άνοιγμα στην παράκτια ζώνη της Αττικής, ένα εναλλακτικό διοικητικό κέντρο της Αθήνας, ένα τουριστικό προορισμό υψηλής στάθμης, χώρο κατασκευής και χωροθέτησης υποδομών[1], κι αυτά είναι μόνο μερικά…   
Ø Αυτό όμως το συλλογικό όνειρο μετέτρεψε επίσης το Ελληνικό σε εξαιρετική περίπτωση για πολιτική και επικοινωνιακή εκμετάλλευση από πολλές πλευρές και σε κάθε επίπεδο, με σχέδια, ανακοινώσεις, μελέτες και προτάσεις. 
Ø Το αποτέλεσμα είναι το Ελληνικό να αποτελεί ένα θέμα πολωμένου και θερμού πολιτικού διαλόγου, από το κοινοβούλιο μέχρι την τοπική αυτοδιοίκηση. Υποστηρίχτηκε στο παρελθόν η τάση για κατασκευές και ανάπτυξη, κυρίως μέσω χτισίματος και πώλησης ιδιοκτησιών/κατοικιών, ενώ άλλοι υποστήριξαν την τάση ενός πράσινου καταφύγιου. Αρκετοί είχαν τοποθετηθεί στο μέσον με τάση προς το πράσινο, πιο κοντά στην άποψη ότι ένα μέγα-παρκο δεν είναι εφικτό η βιώσιμο, αλλά υποστηρίζοντας ότι οι ελεύθεροι χώροι και η βιώσιμη ανάπτυξη πρέπει να είναι η βάση πάνω στην οποία θα έπρεπε να εκπονηθεί ένα σχέδιο.       
Ø Μια ακόμα, πολύ σημαντική ιδιαιτερότητα του Ελληνικού είναι ότι σήμερααποτελεί ένα μοναδικό και περιζήτητο κομμάτι ακίνητης περιουσίας:πουθενά αλλού στη Μεσόγειο, την Ευρώπη, ή και πιθανώς και σε όλο τον κόσμο, δεν υπάρχει μια έκταση που να συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού, που του δίνουν τεράστια αξία ανάπτυξης: 
·   Μια συνεχόμενη έκταση σχεδόν 7000 στρεμμάτων, ενταγμένη ολόκληρη μέσα στον οικιστικό ιστό μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. 
·     Η γη ανήκει σε ένα ιδιοκτήτη, το δημόσιο, κάνοντας τις συμφωνίες και τις αποφάσεις ευκολότερες.
·     Βρίσκεται πάνω σε μια από τις πιο διάσημες ακτογραμμές της Γής, την ακτή της Αττικής πάνω στο Αιγαίο Πέλαγος. 
·     Είναι μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την Ακρόπολη, το Σούνιο, και τα νησιά του Αιγαίου.
  
Στόχοι
Ο συνδυασμός αυτών των εγγενών αξιών, μαζί με τις προσδοκίες των Ελλήνων, και την υπόσχεση που το Ελληνικό αντιπροσωπεύει για μια αλλαγή στο χαρακτήρα της πόλης, αλλά και το γεγονός ότι θα μπορούσε εκεί να υπάρξει ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα στην Ευρώπη μετά το ξέσπασμα της κρίσης, κάνουν το Ελληνικό μια πολύ ειδική περίπτωση, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγάλη ευαισθησία και προσοχή, με δημιουργική διάθεση και σωστό σχεδιασμό, έχοντας καθαρά στο μυαλό μας τι θέλουμε να πετύχουμε.   
Τα βασικά κριτήρια για το τι χρειάζεται να περιλαμβάνει το τελικό αποτέλεσμα, ότι και αν αποφασίσουμε να γίνει στο Ελληνικό, θα πρέπει να συνδυάζουν τα παρακάτω: 
  1. Μακροχρόνια οικονομική βιωσιμότητα.
  2. Βιώσιμη ανάπτυξη που θα αποτελέσει υπόδειγμα και οδηγό για την ευρύτερη περιοχή και το θαλάσσιο μέτωπο. 
  3. Ελεύθερη πρόσβαση και χρήση από τους πολίτες για τους χώρους πρασίνου και (μέρους τουλάχιστον) των ακτών.
  4. Δευτερογενή οφέλη για την πόλη της Αθήνας και ολόκληρη την Αττική.  
Το σχέδιο: πολύ-πολική ανάπτυξη πάνω σε πράσινο καμβά. 
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα μέγα-πάρκο, με την έννοια μιας τεράστιας έκτασης πρασίνου στη διάθεση του κοινού – κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε εφικτό, ούτε βιώσιμο μακροχρόνια. 
Αυτό στο οποίο θα πρέπει να στοχεύουμε είναι μια λύση που θα δημιουργήσει ένα νέο πόλο πράσινης ανάπτυξης μέσα στον ιστό της Αθήνας και της Αττικής συνολικότερα.  
Τα οφέλη από μια τέτοια ανάπτυξη θα πρέπει να μοιράζονται ανάμεσα στους τρείς βασικούς παίκτες που εμπλέκονται στο Ελληνικό: 
Ø Το Ελληνικό Δημόσιο, ως τον πρωταρχικό δικαιούχο, εφόσον είναι ο κύριος αυτού του ιδιαίτερα αξιόλογου ακινήτου. Αυτό γίνεται εξασφαλίζοντας την μακροχρόνια βιωσιμότητα του έργου και τη δημιουργία πολλαπλών χρήσεων που παράγουν προστιθέμενη αξία (οικονομικές χρήσεις, τουρισμός κλπ), και κατά συνέπεια πολλαπλά οφέλη στο δημόσιο (δημόσιες υπηρεσίες και αγαθά, φορολογικά έσοδα, παγκόσμια διεθνής εικόνα). Για το λόγο αυτό, η οικονομική βιωσιμότητα του έργου δεν πρέπει να βασίζεται σε μακροχρόνιες προσόδους από το κράτος (όπως π.χ. ενοίκια από τη μεταφορά της δημόσιας διοίκησης σε κτίρια μέσα στο Ελληνικό).  
Ø Τους κατοίκους της Αθήνας, που θα αποκτήσουν μια βιώσιμη μορφή αυτού που επιθυμούν: ένα πόλο πράσινης ανάπτυξης, ελεύθερους χώρους και πρόσβαση στην παράκτια ζώνη, ένα χώρο ανάδειξης περιβαλλοντικής τεχνολογίας, και ένα έργο που αποτελεί στροφή σε μια νέα περίοδο πολεοδομικής και χωροταξικής ανάπτυξης για την Αθήνα και την Ελλάδα. 
Ø Τους επενδυτές, εξασφαλίζοντας βιώσιμη απόδοση του κεφαλαίου που θα επενδύσουν για την περίοδο της παραχώρησης (leasing) και ένα έργο που θα μπορούν να παρουσιάσουν ως υπόδειγμα σύγχρονης, πράσινης ανάπτυξης. 
Μια προσέγγιση που μπορεί να ικανοποιήσει και τις τρεις ομάδες, θα μπορούσε να είναι ένας σχεδιασμός που εξασφαλίζει ελεύθερους και πράσινους χώρους ενώ παράλληλα δίνει πολλαπλές αναπτυξιακές δυνατότητες, με διαφορετικές χρήσεις. 
Χρειάζεται λοιπόν να μην οραματιζόμαστε το Ελληνικό ως μια δομημένη περιοχή με νησίδες πρασίνου και ελεύθερους χώρους, αλλά το αντίστροφο: μια πράσινη περιοχή, με βιώσιμους πόλους οικονομικών χρήσεων (κατά προτίμηση διεσπαρμένων σε ένα αριθμό μικρότερων μονάδων, ώστε να είναι συμβατές με τα μεσογειακά μεγέθη) που θα αποτελούν στο σύνολό τους ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης.
Με τον τρόπο αυτό μπορούν να φιλοξενηθούν πολλές χρήσεις: 
  • ένας πυρήνας για ένα οικονομικό κέντρο και διοίκηση
  • ένας πυρήνας (ή περισσότεροι υπό-πυρήνες) για τουρισμό υψηλού επιπέδου, συνδυαζόμενοι με μαρίνα και τις εγκαταστάσεις γκολφ
  • ένας πυρήνας (ή περισσότεροι υπό-πυρήνες) για πολιτισμό, έρευνα, αναψυχή (που μπορούν να περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις έρευνας και εκπαίδευσης, θεματικά πάρκα, συνεδριακούς χώρους, ενυδρείο, χώρους εστίασης και εμπορικά καταστήματα, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ)  
Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να αναπτυχθούν πάνω σε ένα υπόστρωμα ενός πράσινου καμβά κατά συνέπεια το ποσοστό πρασίνου στη συνολική κάλυψη πρέπει να είναι σαφώς πλεονασματικό. Άλλωστε η αξιοποίηση του ποσοστού κάλυψης που ήδη υπάρχει από την εποχή λειτουργίας του αεροδρομίου (είτε με μετατροπή των υπαρχόντων κτιρίων, είτε μα κατεδάφιση και αντικατάσταση τους, ακόμη και σε άλλες θέσεις) δεν είναι καθόλου μικρή.
Παράλληλα, κάποια οριζόντια χαρακτηριστικά θα πρέπει να αποτελούν την «ταυτότητα» του έργου:
  • Γρήγορη και αξιόπιστη σύνδεση με δημόσια συγκοινωνία (μετρό, τραμ) με τον αστικό ιστό της Αθήνας.
  • Υποδομές σύγχρονων εσωτερικών μεταφορών χαμηλής όχλησης(ελαφρά οχήματα σταθερής τροχιάς, ηλεκτροκίνηση, ελαχιστοποίηση αυτοκινήτου).
  • Ανάπτυξη ενός ζωντανού χώρου ανάδειξης σύγχρονης περιβαλλοντικής τεχνολογίας: τελευταίες τεχνολογίες για παραγωγή και διαχείριση ενέργειας, απορριμμάτων και νερού, για όλες τις κατασκευές και εγκαταστάσεις του έργου. 
Η προσέγγιση ενός πολύ-πολικού μοντέλου ανάπτυξης πάνω σε πράσινο καμβά διαφέρει ουσιαστικά από μοντέλα συγκεντρωμένης οικοδομικής ανάπτυξης (όπως π.χ. το παράδειγμα της αξιοποίησης του CanaryWharf που έχει αναφερθεί). Τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού είναι εντελώς διαφορετικά από μια τέτοια περίπτωση: Ένα οικονομικό κέντρο υψηλών κτιρίων, με τις υπόλοιπες μορφές ανάπτυξης κτισμένες γύρω του (αναψυχή, καταστήματα, σπίτια) μπορεί να ήταν μια καλή ιδέα για την αναβίωση των εγκαταλειμμένων παλιών λιμενικών εγκαταστάσεων του Λονδίνου και το σχεδόν βιομηχανικό τοπίο ενός λιμανιού, το Ελληνικό όμως έχει τελείως διαφορετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορεί κανείς να εκμεταλλευτεί, συμπεριλαμβανόμενης της τοποθεσίας, του τοπίου, του περιβάλλοντος και των κλιματικών συνθηκών, που προκρίνουν τη μεγιστοποίηση των υπαίθριων δραστηριοτήτων και την επαφή με το φυσικό περιβάλλον και το φυσικό φώς της Αττικής.
Η αξιοποίηση αυτών των χαρακτηριστικών όχι μόνο χρησιμοποιεί στο έπακρο το τεράστιο δυναμικό του Ελληνικού, αλλά παράλληλα μπορεί να κινητοποιήσει την υποστήριξη της κοινής γνώμης. 
Ασύμβατες χρήσεις
Λόγω των χαρακτηριστικών του Ελληνικού, κάποιες χρήσεις θα έπρεπε να αξιολογηθούν ως ασύμβατες με το δυναμικό της περιοχής και της βιώσιμης ανάπτυξης: 
Οικιστική χρήση / κατασκευές κατοικιών ως μέρος του έργου: η κατοικία δεν είναι από τη φύση της ασύμβατη. Παρόλο όμως που είναι ιδιαίτερα θελκτική ως αξία για την οικονομική βιωσιμότητα του έργου, θα πρέπει να αποφευχθεί για μια σειρά από λόγους:   
  • Η κατοικία δεν αποτελεί πρόβλημα που χρειάζεται να λυθεί στην Αθήνα (υπάρχει υπερπροσφορά – αυτό δείχνει το κατρακύλισμα των τιμών), δεν αποτελεί όμως και πρόβλημα για τη λειτουργία του έργου, εφόσον το Ελληνικό είναι απολύτως ενταγμένο μέσα στον οικιστικό ιστό, και άρα όχι αποκομμένο, οπότε δεν κινδυνεύει να μείνει ερημωμένο τις ώρες που το οικονομικό κέντρο δεν λειτουργεί (π.χ. βράδια και Σαββατοκύριακα). Χρειάζεται όμως να υπάρχει διασπορά των χρήσεων (καταστήματα, αναψυχή, πολιτισμός κλπ) με τέτοιο τρόπο ώστε η παρουσία ανθρώπων να εξασφαλίζεται όλες τις μέρες και ώρες.    
  • Το Ελληνικό δεν πρέπει να γίνει ένα ακριβό γκέτο - μια αριστοκρατική νησίδα αποκομμένη από τον αστικό ιστό της Αθήνας, αλλά να είναι συνδεμένη μαζί της, με παράλληλα οφέλη για την ευρύτερη περιοχή.  
  • Αν υποστηριχτεί η οικιστική ανάπτυξη γύρω, παρά μέσα στο ίδιο το Ελληνικό, με έργα μικρότερης κλίμακας που εντάσσονται στην κλίμακα της εγχώριας αγοράς και κατασκευαστικής δύναμης, το έργο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για την αναθέρμανση της οικοδομής (αντί να της αφαιρέσει και τις τελευταίες της δυνάμεις), με πολλαπλά οφέλη για την οικονομία, αλλά και με κοινωνική υποστήριξη για το ίδιο το έργο. 
  • Τέλος, μην υποτιμούμε την πολιτική διάσταση του θέματος: η κατασκευή σπιτιών και διαμερισμάτων προς πώληση στο Ελληνικό είναι ακριβώς η θρυαλλίδα που θα βρίσκεται στην κεφαλή κάθε διαμαρτυρίας ότι το κράτος κόβει σε κομμάτια και ξεπουλάει τη γη του Ελληνικού. Δεν θα είναι εύκολονααπαντηθεί…  
Τυχερά παιχνίδια και τζόγος.  Τέτοιες χρήσεις προφανώς δεν έχουν θέση μέσα στο αναπτυξιακό πλαίσιο που περιγράφεται, όχι για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά κυρίως για λόγους πολιτιστικούς και αναπτυξιακής κατεύθυνσης:ένας χώρος που θέλει να προβληθεί και να αναδειχθεί διεθνώς ως προορισμός αξιοποιώντας ως συγκριτικά πλεονεκτήματα την εγγύτητα στην Ακρόπολη και το Σούνιο, την Ελληνική ιστορία και μυθολογία, δεν θα μπορούσε ποτέ να υποστηρίξει τη διεθνή εικόνα του αν συνδέεται με τυχερά παιχνίδια, ενώ θα συναντήσει πιθανότατα και την αντίθεση της κοινής γνώμης.  
Μηχανοκίνητος αθλητισμός / πίστα.  Και σ’ αυτή την περίπτωση πρόκειται για επιλογή εντελώς ασύμβατη με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Εκτός από το θόρυβο και τις εκπομπές ρύπων, που δύσκολα μπορούν να γίνουν αποδεκτά εντός του οικιστικού ιστού, μια τέτοια χρήση δεν συνδυάζεται με άλλες που εγγυώνται πολύ καλύτερα τη διαχρονική ανάπτυξη και λειτουργία της περιοχής, κάθε μέρα της εβδομάδας και κάθε εποχή του χρόνου. Αντιθέτως, χρήσεις όπως η προσέγγιση και φιλοξενία θαλαμηγών, ιστιοπλοϊκοί αγώνες και αγώνες ανοιχτής θάλασσας θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα συμβατοί με το χαρακτήρα του Ελληνικού, εξασφαλίζοντας επισκεψιμότητα στη διάρκεια ολόκληρου του χρόνου. 
Προτάσεις
Υπάρχει ένα πλαίσιο θετικών χαρακτηριστικών που μπορούν να ληφθούν υπόψη κατά την επεξεργασία του πλαισίου του έργου, με σκοπό να υπογραμμιστεί το περιβαλλοντικό και πολιτιστικό προφίλ του, τόσο για ουσιαστικούς, όσο και επικοινωνιακούς λόγους.  
Ενέργεια. Εκτός από τις προδιαγραφές όλων των κτιρίων και κατασκευών που θα πρέπει να αξιοποιούν σε μέγιστο βαθμό τελευταίας τεχνολογίας φωτοβολταϊκά, πράσινες οροφές (όπου είναι εφικτό) και βιοκλιματικές κατασκευές, παράλληλα αξιοποιώντας ελληνική τεχνογνωσία και υλικά που κατασκευάζονται στη χώρα μας (φωτοβολταϊκά πάνελ, μονωτικά, νανοτεχνολγία κλπ), θα μπορούσαν να εγκατασταθούν 3-4 ανεμογεννήτριες για παραγωγή ενέργειας. Εκτός από την ίδια την ενέργεια και την αξία εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης του κοινού, μια τέτοια εγκατάσταση θα δημιουργούσε ένα σημείο αναφοράς (landmark) στην Αθήνα, χαρακτηρίζοντας το «πράσινο πάρκο» από χιλιόμετρα μακριά.   
Νερό. Επαναχρησιμοποίηση του νερού που προέρχεται από τη μονάδα επεξεργασίας της Ψυτάλλειας (η ποσότητα που παράγεται καθημερινά την χαρακτηρίζει ως το μεγαλύτερο ποτάμι της Ελλάδας). Αξιοποιώντας τη μικρή απόσταση ανάμεσα στο Ελληνικό και την Ψυτάλλεια, και με την προσθήκη μιας 3ης φάσης στις υπάρχουσες 1η και 2η, που μπορεί να γίνει σε συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ, τεράστιες ποσότητες νερού κατάλληλου για πότισμα, καθαρισμούς και άλλες μη διατροφικές χρήσεις θα είναι διαθέσιμες για το Ελληνικό (αλλά και το πρασίνισμα των ελεύθερων χώρων της πόλης και των ορεινών όγκων γύρω από την Αθήνα, συμβάλλοντας σημαντικά στα δευτερογενή οφέλη από το έργο για την Αττική).  
Ιστορική μνήμη του παλιού αεροδρομίου. Χρήση ενός κτιρίου αναφοράς από το παλιό αεροδρόμιο, το οποίο διαθέτει αρχιτεκτονική αξία (όπως π.χ. ο ανατολικός αεροσταθμός – έργο του Φιλανδού αρχιτέκτονα Eero Saarinen) με τις απαραίτητες μετατροπές ώστε να αποτελέσει πολιτιστικό κέντρο/μουσείο. Μαζί με αυτό είναι σημαντικό να διατηρηθεί ένα χαρακτηριστικό κτίριο (π.χ. ο πύργος ελέγχου) που με μια μόνιμη έκθεση να θυμίζει στις επόμενες δεκαετίες ότι η περιοχή αυτή κάποτε φιλοξενούσε το αεροδρόμιο της Αθήνας, το οποίο αποτέλεσε την πύλη της χώρας προς τον κόσμο, και συνδέθηκε με σημαντικές στιγμές της ιστορίας της χώρας (πολιτικής, αθλητικής, πολιτιστικής), αλλά και με τις ζωές πολλών ανώνυμων Ελλήνων και των οικογενειών τους.  


[1] Ήδη υπάρχει το αμαξοστάσιο του τραμ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: