Μάλιστα, συσχετίζουν τις επιλογές και πρακτικές Σηφουνάκη με εκείνες του χουντικού καθεστώτος, το οποίο είχε διαλύσει τις συνεταιριστικές τους οργανώσεις και είχε δημεύσει τις ιδιοκτησίες των μελών τους. Τότε γλίτωσαν τη δήμευση και επανέκτησαν τις περιουσίες τους με συντακτική πράξη της Βουλής, έκτοτε όμως βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο και συνεχή «διωγμό» από την ίδια την Πολιτεία.
Ειδικότερα, οι δύο συνεταιρισμοί κατηγορούν τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος ότι με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προώθησε και ψήφισε τελικά η Βουλή, έπραξε ακριβώς το αντίθετο από ό,τι ισχυριζόταν ενώπιον των μελών του Κοινοβουλίου. Να κόψει, δηλαδή, τον γόρδιο δεσμό της ομηρίας εκατοντάδων πολιτών από κερδοσκοπικούς οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Στην πράξη, όπως υποστηρίζουν, τους «ευνόησε ανερυθρίαστα, αφού τους ''φιλοδώρησε'' με το δικαίωμα να ολοκληρώνουν σε δέκα χρόνια τα έργα υποδομής, παρατείνοντας επί μια πενταετία ακόμη το ''μαρτύριο'' των οικοπεδούχων - μελών». Όπως εξηγούν, με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο οι συνεταιρισμοί με εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο μετά το 1984 δεν είχαν το δικαίωμα να μεταβιβάσουν με οριστικά συμβόλαια τις συνεταιριστικές μερίδες στα μέλη τους, εάν δεν ολοκλήρωναν, εντός πενταετίας, τα έργα.
Αντίθετα, όπως λένε, τιμώρησε τους λιγοστούς και συνεπείς με τον σκοπό της ίδρυσή τους μη κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς, οι οποίοι είχαν εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο πριν από το 1984 και είχαν διανείμει με οριστικά συμβόλαια τις συνεταιριστικές μερίδες. Στην κατηγορία αυτή έθεσε 12 μήνες ως χρόνο ολοκλήρωσης των έργων, αγνοώντας επιδεικτικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για την είσπραξη των εισφορών, εξαναγκαζόμενοι να προσφεύγουν συνεχώς στη Δικαιοσύνη. Και τούτο γιατί ο νομοθέτης, πριν από το 1984, δεν έθεσε ως ρητή υποχρέωση για την οριστική μεταβίβαση της ιδιοκτησίας την ολοκλήρωση των έργων υποδομής, με αποτέλεσμα αρκετοί ιδιοκτήτες των συνεταιριστικών οικοπέδων να αποκτούν δικαίωμα οικοδόμησης και μεταβίβασης χωρίς να καταβάλουν τις αναλογούσες εισφορές.
Για το ζήτημα αυτό, παρότι οι συνεταιρισμοί των Προσφύγων του '22 και των Θυμάτων της Γερμανικής Κατοχής το είχαν θέσει επανειλημμένως από το 1984 στις πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου, λύση δεν υπήρξε. Ούτε, φυσικά, δόθηκε και σήμερα, παρά το πολυσέλιδο υπόμνημα που κατέθεσαν στον κ. Σηφουνάκη, τον οποίο, σημειωτέον, είχαν καταγγείλει πρόσφατα για την «επιχείρηση» επέκτασης των ιχθυοτροφικών εγκαταστάσεων στην περιοχή του Σαλαντίου Ερμιονίδος, όπου από το 1970 έχουν οι δύο συνεταιρισμοί σχέδιο πόλης.
Μάλιστα, στο υπόμνημά τους περιέγραφαν τη σαραντάχρονη (!) προσπάθειά τους να εφαρμόσουν το σχέδιο και να υλοποιήσουν τα έργα υποδομής κόντρα σε «αμαρτωλές» κεντρικές και περιφερειακές δημόσιες υπηρεσίες που συστηματικά έβαζαν «φραγμούς» σε μια πρωτοποριακή πολεοδομική νησίδα που έφερε την υπογραφή του αείμνηστου αρχιτέκτονα Γρηγόρη Διαμαντόπουλου. Στην προσπάθειά τους αυτή σύμμαχο βρήκαν μόνο στο πρόσωπο του αείμνηστου γενικού γραμματέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου Νίκου Πανταζή, του οποίου το πόρισμα υπήρξε η αιτία να παραπεμφθεί σε δίκη για παράβαση καθήκοντος με δόλο ο άλλοτε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γεώργιος Κανελλόπουλος.
ΠΗΓΗ ΠΑΡΟΝ 27/11/2011 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου