Είναι φυσικό όταν ένας λαός δεν είναι ενωμένος υπό την αιγίδα ενός κράτους και ειδικά όταν απομονώνετε από τους ομοεθνείς με φυσικά σύνορα (θάλασσα, βουνά, λίμνες, ποτάμια) να χάνει την εθνική του συνείδηση. Η έλλειψη εθνικής συνείδησης, δηλώνει πως ένας λαός βρισκεται ένα βήμα πριν τον αφανισμό.
Στα αρχαία χρόνια η εθνική συνείδηση των πόλεων-κρατών δεν ήταν ισχυρή, ενδυναμωνόταν όμως από τους πανελλήνιους αγώνες και κυρίως τους ολυμπιακούς, στους οποίους δικαιούνταν να λάβουν μέρος μόνο Έλληνες.
Πιθανόν οι αρχαίοι μας πρόγονοί να αυτοαποκαλούνταν (σπάνια) Έλληνες από τον 8ο αιώνα π.Χ. όταν άρχισαν οι ολυμπιακοί αγώνες, αλλά συγχρόνως ήταν έντονη η συνείδηση του φύλου Δωριείς-Σπαρτιάτες, Ίωνες-Αθηναίοι, Αιολείς-Θεσσαλοί κλπ, αλλά γραπτός, ο όρος «Έλληνες» εμφανίζεται για πρώτη φορά (ο Όμηρος αναφέρει Έλληνες, ένα φύλο στη Θεσσαλία) σε επιγραφή του Εχέμβροτου το 584 π.Χ. (48η Ολυμπιάδα) αφιερωμένη σε νίκη του Ηρακλή σε προηγούμενες αμφικτυονίες. Ο όρος καθιερώθηκε μόνιμα τον 5ο αιώνα π.Χ. μετά τους Περσικούς πολέμους που συνέβαλαν τα μέγιστα στην αύξηση της συνείδησης κοινής ελληνικής καταγωγής των πόλεων-κρατών που προηγουμένως σπάνια χρησιμοποιούσαν τον όρο «Έλληνες».
Μετά τους Περσικούς πολέμους γράφτηκε μια πανηγυρική επιγραφή στους Δελφούς για τη νίκη εναντίων των Περσών, και αποκαλεί τον Παυσανία «στρατηγό των Ελλήνων». Στα βυζαντινά χρόνια ο όρος «Έλληνες» θεωρείτο ειδωλολατρικός και τον πολεμούσαν.
Στην Κύπρο του σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες επιταχύνουν την επαίσχυντη αυτή κατάσταση (σύγχυση-αποπροσανατολισμός της εθνικής μας ταυτότητας) από το 1968 και εντεύθεν, για να πετύχουν ευκολότερα τα εθνοπροδοτικά τους σχέδια, ειρηνική επαναπροσέγγιση, λειτουργία διζωνικού δικοινοτικού ομοσπονδιακού κράτους και διεθνισμός. Εθνοπροδοτικά σχέδια λέω, γιατί για να τα πετύχουν αυτά, πρέπει πρώτα να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό με απώτερο σκοπό τον αφελληνισμό (κυρίως μέσο της παιδείας—γι’αυτό μας κουβάλησαν και τον Αντρέα Καζαμία), και τον διεθνισμό (αλλοίωση δημογραφίας-εθνογραφίας από τους αλλοεθνείς μετανάστες) για να αφανίσουν σιγά-σιγά το ελληνικό στοιχείο από το νησί, αφού το ποσοστό των Ελλήνων της Κύπρου (μαζί με τους εποίκους αυτό το ποσοστό) έπεσε στο 51% !!!.
Γιατί το 1968;;
Στις 12 Ιανουαρίου ο Μακάριος δήλωσε ότι θα ακολουθήσει την πολιτική του ευκταίου και όχι του εφικτού (Ένωση). Άρα από τότε η εκάστοτε κυβέρνηση έπρεπε να μεριμνήσει ώστε να καταλαγιάσει πλέον ο πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση με την μητέρα πατρίδα, που για αυτούς ισοδυναμούσε με εθνική και ιστορική δικαίωση.
Η κατάσταση τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια έχει ξεφύγει εντελώς. Σε πολλούς Έλληνες Κύπριους η εθνική συνείδηση έχει φτάσει στον πάτο, «εγιώ είμαι Κυπραίος ολάν», χρησιμοποιούν και τη λέξη «ολάν» (από το τούρκικο olan=καλέ) επειδή νομίζουν είναι κυπριακή λέξη.
Γιατί τόσο μεγάλη μανία να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό, με απώτερο σκοπό να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι είμαστε Έλληνες;;
Επί αγγλοκρατίας οι ιερείς έκαναν κατηχητικά για να διδάξουν στους νέους την ελληνική μας ιστορία αφού οι Εγγλέζοι έλεγχαν, σχεδόν απαγόρευαν την ελληνική μας ιστορία, στην προσπάθεια τους να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να καταλαγιάσει ο εθνικός πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση. Επίσης οι Εγγλέζοι μας αποκαλούσαν ελληνόφωνες, αν σας θυμίζει κάτι αυτό.
Σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται πως άμα υπάρχει εθνική συνείδηση θα γεμίσει η μεγαλόνησος εθνικιστές και θα αρχίσουν ξανά τα τροπάρια της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση. Επίσης γνωρίζουν πως είναι πολύ εύκολο ένας Έλληνας να γίνει προγονόπληκτος με την κακή έννοια, όταν αρχίσεις να του μαθαίνεις τα απίστευτα κατορθώματα των προγόνων του ( βλ. άρθρο «αλλαγή βιβλίων» http://www.facebook.com/note.php?note_id=327588971262).
Εν κατακλείδι, ο μόνος τρόπος να πετύχουν τα εθνοπροδοτικά-μειοδοτικά τους σχεδία είναι να πατάξουν τον εθνικισμό και ο μόνος τρόπος να πατάξουν τον εθνικισμό είναι να προκαλέσουν εθνική σύγχυση- αποπροσανατολισμό, κυρίως μέσο της παιδείας.
Ο εθνικός αποπροσανατολισμός δεν είναι κυπριακό φαινόμενο.
Ως συνήθως ότι γίνετε στην Κύπρο νομίζουμε ότι είναι «κυπριακό φαινόμενο». Το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου είναι εθνικά συγχυσμένος και αποπροσανατολισμένος, δείχνει ότι τα τελευταία 40 χρόνια η εκάστοτε κυπριακή κυβέρνηση έμαθε πολλά πράγματα στα διάφορα σεμινάρια που πήρε μέρος .
Άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (ή «πρόβλημα») είναι η Αυστρία, η Ελβετία, η Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, η περιοχή της Μοραβίας, οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας κ.α. Για παράδειγμα στο Βέλγιο (μια χώρα που η ομοσπονδία της κρέμεται από μια κλωστή), οι Βαλλώνοι του νότου έχουν μάθει να λένε πως δεν είναι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί του βορρά ότι δεν είναι Ολλανδοί. Νομίζω οι λόγοι είναι αυτονόητοι.
Αντιγραφή από το βιβλίο του Δρα Τάκη Γεωργίου «σχέδιο β’» ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
«Παρουσιάζονται πλήθος δημοσιεύματα όπως το πιο κάτω. Προέρχεται από τη διάλεξη του bona fide Aακαδημαϊκού κ. Ανδρέα Καζαμία, τέως προέδρου της «Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», που έγινε στο πανεπιστήμιο Κύπρου, παρουσία του προέδρου κ. Δημήτρη Χριστόφια και του υπουργού παιδείας και πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου. («φιλελεύθερος» 25/5/2008).
«Στην οικοδόμηση, εδραίωση και επιβίωση ενός δικοινοτικού, ομοσπονδιακού, ευρωκυπριακού διαπολιτισμικού κράτους, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή της ελληνοκυπριακής ΚΑΙ τουρκο«κυπριακής» συλλογικής ταυτότητας».
Αν δεν υπάρχει συνείδηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας είναι αδύνατον να επιβιώσει ο κυπριακός ελληνισμός και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι γραικύλοι πολιτικοί μας ηγέτες. Ο λόγος που επιβίωσε ο ελληνισμός της Κύπρου μέχρι σήμερα οφείλεται στην εθνική μας συνείδηση, πράγμα που φαίνεται και από το γεγονός ότι από το 776π.Χ. οι Κύπριοι λάμβαναν μέρος στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες, που μόνον Έλληνες δικαιούνταν να συμμετάσχουν.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1) Επιγραφικές μαρτυρίες (μαρτυρίες, όχι μαρτυρία) αναφέρονται σε συμμετοχές Κυπρίων αθλητών σε πανελλήνιους αγώνες και σε διακρίσεις τους. Σύμφωνα με μια απ’αυτές, ο Αρίστων Νίκωνος Καρπασεώτης από Κύπρου, πρώτευσε σε ιππικούς αγώνες, στην αρχή του 2ου αιώνα π.Χ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2) Από τον 11ο αιώνα (Σχίσμα του 1054) οι Σλάβοι δεν δέχονταν να λέγονται «ελληνορθόδοξοι», οι Έλληνες Κύπριοι έχοντας συνείδηση της ελληνικής εθνοτικής τους ταυτότητας, παρέμειναν ελληνορθόδοξοι.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3) Τεράστια συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων σε όλους τους ελληνικούς πολέμους του 19ου και 20ου αιώνα.
Ακόμα και ο τρόπος που μιλούμε δείχνει πως δεν είμεθα συνειδητοποιημένοι Έλληνες.
Λοιπόν, λάθη που γίνονται στον τρόπο που μιλούμε που δείχνουν ότι δεν είμαστε συνειδητοποιημένοι Έλληνες και συνεπώς καθόλου ελληνοπρεπείς … Λέμε, ελληνικοί και κυπριακοί χοροί, ελληνική και κυπριακή κουζίνα, ελληνική και κυπριακή ιστορία ακόμη και… ελληνική και κυπριακή πίτα (γύρου). Οι κυπριακοί χοροί είναι μέρος των ελληνικών χορών, όπως και οι ποντιακοί, οι πολίτικοι κλπ. Ο Πόντος δεν ανήκει στην Ελλάδα, ούτε η Κύπρος (δυστυχώς), αλλά επειδή οι ποντιακοί και οι κυπριακοί χοροί έγιναν από Έλληνες, τότε απλούστατα είναι ελληνικοί .
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Πελοποννησιακοί- Στερεοελλαδίτικοι-Θρακικοί- Βορειοθρακικοί/Ανατολικοθρακικοί-Μακεδονίτικοι-Θεσσαλικοί-Ηπειρότικοι-Νησιότικοι (Αγαίου)-Νησιότικοι (Ιονίου)-Κρητικοί-Ποντιακοί-Κυπριακοί-Μικρασιάτικοι-Σαρακατσάνικοι-Βλάχικοι-Αρβανίτικοι.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ χωρίζεται σε… Κρητική-Κυπριακή-Νησιότικη (Ιονίου)-Μακεδονίτικη-Πολίτικη (από τους Κωνσταντινουπολίτες)-Ποντιακή.
Μέγα λάθος να λέμε ελληνική και κυπριακή ιστορία. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τη διαφορά μεταξύ «ελληνικής ιστορίας» και «ιστορίας της Ελλάδος». Ιστορία της Ελλάδος, είναι η ιστορία μιας χώρας όπως έχουν διαμορφωθεί τα σύνορα της το 1947 με την προσάρτηση και των Δωδεκανήσων από την Ιταλία και που σήμερα έχει 131.990 τ.χ έκταση και 11.306.183 πληθυσμό. Η ελληνική ιστορία είναι η ιστορία των Ελλήνων, όπου και αν έζησαν… στην Ελλάδα (όπως έχουν σήμερα τα σύνορα της), και από τον Καύκασο, την Μ.Ασια, την Κύπρο, τη Ν.Ιταλια, τη Ν.Γαλλία και άλλες παράλιες περιοχές της μεσογείου μέχρι και την ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή η ιστορία του ελληνικού έθνους. Ακόμα και αφελείς ιστορικοί όταν λένε αρχαία Ελλάδα έχουν στο μυαλό τους την Ελλάδα όπως έχουν σήμερα τα σύνορα της. Όπως έγραψα 1000 φορές, όταν μελετούμε ιστορία πρέπει να σκεφτόμαστε με τα τότε δεδομένα και όχι τα σημερινά. «ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ανάλογα με την εποχή, και πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί η Ελλάς τότε, δεν ήταν ενωμένο κράτος με έναν βασιλιά ή ηγεμόνα, αλλά πολλές πόλεις-κράτη. Η Ελλάς έγινε κράτος επίσημα το 1832 με την ένωση της Πελοποννήσου της στέρεας Ελλάδας και των Κυκλάδων (μόνο το 1/3 του συνολικού ελληνικού πληθυσμού ζούσαν στο τότε ελληνικό κράτος-βασίλειο).
Άλλο παράδειγμα για τον τρόπο που μιλούμε…
Σήμερα λέμε «εκάμαν απίστευτα πράματα οι καλαμάραες στα αρχαία χρόνια. Όχι ρε τρισάθλιοι, δεν τα έκαναν οι «καλαμαράες» αλλά οι Έλληνες όπου και αν αυτοί ζούσαν, από τον Καύκασο μέχρι και την Ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες είναι οι πρόγονοι των «καλαμαράδων»; Δεν είναι και δικοί μας πρόγονοι;; Ποιοί νομίζετε πως είναι οι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών-Αθηναίων και Μακεδόνων σήμερα;; Έγιναν πολλές και μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών τα τελευταία 2.500 χρόνια, ειδικά στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
Με κριτήριο ότι τότε ο παγκόσμιος πληθυσμός, ήτο περίπου 30 φορές μικρότερος…
500π.Χ. Αρχαία Σπάρτη-Λακεδαίμονα (Σπαρτιάτες+Περίοικοι), χωρίς τους είλωτες 40.000 // Αθήνα 70.000
340π.Χ Μακεδονία 100.000
1821 Αθήνα 10.000 !!!!!!!!!!!
1913 Θεσσαλονίκη 157.889 εκ των οποίων, 39.956 Έλληνες
Σήμερα Αθήνα (με περίχωρα-σχεδόν όλη η Αττική βασικά ) 3.700.000 // Μακεδονία 2.700.000 Θεσσαλονίκη (με περίχωρα) 1.057.825 // Σπάρτη 18.184
Οι Κύπριοι, οι Κρητικοί, οι Ροδίτες, οι Σερραίοι, οι Βολιότες, οι Λαρισσαίοι, οι Πατρινοί, είναι όλοι το ίδιο απόγονοι των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων όσο και όλοι οι άλλοι Έλληνες.
Μόνο και μόνο που ένας Έλληνας Κύπριος ακούει ή διαβάζει τη λέξη «Έλληνες» και το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες, πρέπει να μας προβληματίσει τα μέγιστα.
Στη νεότερη ελληνική ιστορία, βλέπουμε πως οι Έλληνες, που παρεμπιπτόντως σπάνια αυτοαποκαλούνταν έτσι, πριν από το 1821 δεν είχαν έντονη κοινή ελληνική εθνική συνείδηση. Το πρόβλημα όμως έγινε ορατό το 1832 όταν αναγνωρίστηκε επίσημα το ελληνικό βασίλειο, με την προσάρτηση μόνο της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων. Οι κυβερνήτες του νεοσύστατου κράτους, αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της συγκρότησης τόσο ενός κράτους, όσο και ενός έθνους (ελληνικής ταυτότητας). Η δημιουργία αίσθησης νομιμότητας προς το κράτος, που θα υπερκέραζε την παραδοσιακή αφοσίωση στην οικογένεια, το χωριό και τον τόπο καταγωγής, δεν ήτο εύκολο έργο.
Το 1844, στις συζητήσεις της Βουλής σχετικά με το πρώτο σύνταγμα, ο Ιωάννης Κωλέττης υπερασπίσθηκε με σθένος τους ετερόχρονες, τους Έλληνες δηλαδή που προέρχονταν από περιοχές εκτός των αρχικών ορίων του βασιλείου, έναντι των ηγεμονικών αξιώσεων των αυτοχθόνων, των γηγενών από τις περιοχές που ζούσαν στο τότε ελληνικό βασίλειο. Υπογράμμισε μάλιστα ότι, Έλληνες δεν ήταν μόνο οι κάτοικοι του βασιλείου, αλλά και εκείνοι που ζούσαν σε οποιαδήποτε γη, συνδεδεμένη με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή. Δυο ήταν τα κύρια κέντρα του ελληνισμού, η Αθήνα, η πρωτεύουσα του βασιλείου, και η Κωνσταντινούπολη, «το όνειρο και η ελπίδα όλων των Ελλήνων». Παρατηρούμε δηλαδή, πως σε 12 χρόνια οι κάτοικοι του βασιλείου, άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και όχι Γραικοί ή Ρωμιοί (ο Κολοκοτρώνης όταν έλεγε «Έλληνες μου», είχε την έννοια του, παλικάρια μου), ενώ π.χ. στη Θεσσαλονίκη συνέχισαν να αυτοαποκαλούνται Ρωμιοί, Γραικοί, Θεσσαλονικείς και όχι Έλληνες.
«Το ελληνικό βασίλειο δεν είναι όλη η Ελλάδα, αλλά μόνον ένα μέρος της, το μικρότερο και το φτωχότερο. Έλληνας δεν είναι μόνον εκείνος που ζει μέσα σ’αυτό το βασίλειο, αλλά και εκείνος που ζει στα Ιωάννινα, στη Θεσσαλία, στις Σέρρες, στην Ανδριανούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τραπεζούντα, στην Κρήτη, στην Κύπρο, στη Σμύρνη, στη Σάμο και σε όποια γη συνδέεσαι με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή»
-Ο Ιωάννης Κωλέττης στη Συντακτική Συνέλευση του 1844-
Ο Κωλέττης ήταν ηπειρωτικής καταγωγής, δηλαδή η ιδιαίτερη του πατρίδα δεν ανήκε στο ελληνικό βασίλειο, όταν εκείνος ήταν πρωθυπουργός από το 1844 μέχρι το 1847, και έμεινε γνωστός, ως ο άνθρωπος που διατύπωσε τον ορισμό της Μεγάλης Ιδέας, που έμεινε κλασσικός.
Στο ελληνικό βασίλειο το 1832, ζούσαν μόνο το 30% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων.
Το ότι είμαστε Έλληνες είναι για μας τους Κύπριους απλά μια ταμπέλα που γράφει «εδώ Έλληνας». Ποτέ δεν αυτοαποκαλούμαστε Έλληνες εκτός και αν κάνουμε πολιτική συζήτηση. Όταν ένας Έλληνας Κύπριος ακούσει ή διαβάσει τη λέξη Έλληνας το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες. Το ότι είμαστε ανεξάρτητο κράτος δεν είναι δικαιολογία, επειδή οι παππούδες μας αγωνίστηκαν και μερικοί πέθαναν για την Ένωση. Ανεξάρτητο κράτος μας έκαναν οι εγγλεζοαμερικάνοι (με το ζόρι) για να ικανοποιήσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια της τουρκίας .
Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μην γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα (λες και είναι υποκειμενικό το θέμα), είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, πόσο μάλλον όταν γίνετε από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση (και όχι από τον Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ). Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό.
Υ.Γ.
« Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς – Κυπρίους – όχι Έλληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων (το Κυπριακό ζήτημα είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα καλλιέργειας, ζήτημα 'κουλτούρας', με την πλατύτερη έννοια που η λέξη έχει) και ονομάζει τη φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων ‘‘πολιτική προπαγάνδα” »
Γιώργος Σεφέρης 1954
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΚΥΠΡΙΟΙ (ΣΤΗΝ ΙΘΕΓΑΝΕΙΑ) ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ, ΕΝΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΗΘΕΛΕ ΕΝΩΣΗ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΕΘΝΟΤΙΚΑ) ΤΟ ΛΕΝΕ 34 ΑΙΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ «ΕΔΩ ΕΛΛΗΝΑΣ».
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου