Μέσα σε λιγότερες από δύο εβδομάδες το πολιτικό, οικονομικό ευρωσκηνικό "άλλαξε", προσαρμόστηκε ακόμη περισσότερο στα κελεύσματα του ετεροβαρούς διδύμου ευρωδιευθυντήριου των Μέρκελ - Σαρκοζί και των αγορών, ενώ το "σκαμπίλι" στον Γ. Παπανδρέου ήταν τελικά θανατηφόρο!
Όσα έγιναν στις Κάννες και όσα ακολούθησαν, πρώτα στην Αθήνα (και λίγο μετά στη Ρώμη), είναι καθοριστικά για τη σημερινή πορεία της Ευρωένωσης, που συνεχίζει να είναι καταστρεπτική για την... κοινωνική (την εναπομείνασα) Ευρώπη.
Οι ευρωκράτες συνεχίζουν να δίνουν "μπαλώματα" για να αντιμετωπίσουν το διογκούμενο οικονομικό πρόβλημα της Ευρωζώνης, αδιαφορώντας για το γιγάντωμα των κοινωνικών, οικονομικών αντιθέσεων, για τη φουσκωμένη οργή των Ευρωπαίων πολιτών και για το συνεχές "ανεξέλεγκτο" σφυροκόπημα "οίκων" και "αγορών".
Μια τέτοια Ευρώπη δεν έχει μέλλον, παρά μόνο για την ευρωκάστα, τους ευρωκυρίαρχους και τους μεγαλοτραπεζίτες.
Με συσκευασία ενός super Μμημονίου για μια δεκαετία (και βάλε) που επιβάλλουν στην Ελλάδα και με επιστολή - τελεσίγραφο 39 σημείων που έστειλαν στην Ιταλία, οι νεοφιλελεύθεροι ευρωκράτες θεωρούν ότι έδωσαν "διέξοδο" στη μεγαλύτερη κρίση που διαπερνά εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια την Ευρωζώνη.
Για να επιβληθεί το super Μνημόνιο εκμεταλλεύτηκαν το "φάουλ" με το δημοψήφισμα του Γ. Παπανδρέου και κατάφεραν τη χθεσινή συσκευασία κυβέρνησης ευρωυποταγής με πρωθυπουργό τον εκλεκτό τραπεζιτών, μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοκαναλαρχών και των ευρωκρατών.
Μετά από μια πρωτοφανή μασκαράτα στη Βουλή, όπου ο Γ. Παπανδρέου πήρε ψήφο "εμπιστοσύνης", δηλαδή αποχαιρετισμού, και τα όσα πραγματικά έγιναν αυτές τις ημέρες, οι ντόπιες και "εξωτερικές" ευρωδυνάμεις κατασκεύασαν μια "τρικομματική" κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή" τους. (Ο "αντιμνημονιακός" θρυμματισμός Σαμαρά συνεχίζεται).
Όλα αυτά για να μην γίνουν πρόωρες εκλογές και εκδηλωθεί με τον πιο δημοκρατικό και αποτελεσματικό τρόπο η οργή του λαού απέναντί τους και η βούλησή του για ριζική αλλαγή πολιτικής.
Αυτή η κυβέρνηση σηματοδοτεί το τέλος μιας χρεωκοπημένης περιόδου του δικομματισμού και την "αρχή" μιας ευρωμεταπολίτευσης με την εμπλοκή όλων των μνημονιακών δυνάμεων (και των... εφεδρειών τους).
Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι οι Έλληνες πολίτες "ξέχασαν" τις τεράστιες ευθύνες των δικομματικών ηγεσιών και των ευρωπατρώνων τους.
Στη γειτονική Ιταλία, τουλάχιστον, το τέλος του Μπερλουσκόνι ήρθε με την απώλεια της κοινοβουλευτικής απόλυτης πλειοψηφίας στην ψηφοφορία για έγκριση του οικονομικού απολογισμού μέσα στη Βουλή και ο ίδιος ο μεγιστάνας - μεγαλοκαναλάρχης οδηγήθηκε σε παραίτηση στον πρόεδρο της Ιταλίας.
Κυβερνήσεις συνεργασίας έχει γνωρίσει πάμπολλες η Ιταλία και τώρα ενδεχομένως θα γνωρίσει άλλη μία, που όμως θα διαμορφωθεί συνταγματικά και δημοκρατικά, χωρίς την εικόνα καρναβαλιού που ζήσαμε στη χώρα μας (που καυτηρίασε και ο πρώην Πρόεδρος Κ. Στεφανόπουλος).
Όταν η κληρονομιά του Μπερλουσκόνι είναι ένα χρέος σχεδόν δύο τρισ. ευρώ και τα spread χτυπάνε τις 580 μονάδες, τότε μια άμεση πολιτική απάντηση έχει νόημα να διερευνηθεί, αν και εκεί, όπως υπογραμμίζουν οι δυνάμεις της αριστεράς, οι εκλογές είναι η λύση.
Είναι γεγονός ότι οι τεράστιες κοινωνικές κινητοποιήσεις σε Ελλάδα και Ιταλία (αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης -και στις ΗΠΑ) φόβισαν τους ευρωκράτες και τώρα όπως - όπως θέλουν να αποφύγουν το πολιτικό κόστος των αποτυχημένων συνταγών τους.
Η καλλιέργεια - προπαγάνδα περί "ευρωμονόδρομου", όπως τον στρώνουν Μέρκελ - Σακροζί - Ρεν κ.ά., δεν θα περάσει και, το κυριότερο, δεν οδηγεί σε λύσεις.
Απέναντι στους ευρωνεοφιλελεύθερους οι Ευρωπαίοι δημοκράτες, τα κινήματα, τα συνδικάτα, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν το καθήκον και τη δυνατότητα να συντονιστούν και να απαντήσουν αναστρέφοντας την πορεία της μεταλλαγμένης Ευρωένωσης. Με κατασκευές κυβερνήσεων και πολιτικών ομάδων - συσχετισμών το ευρωδιευθυντήριο σκάβει τον λάκκο του.
Η επιβολή πολιτικών λιτότητας, το σερβίρισμα κυβερνήσεων γεννάει το "τέλος" τους με τους νέους αγώνες, την ελπίδα για άλλη Ευρώπη.
- Frankfurter Allgemeine Zeitung: Ο διασώστης
- Le Monde: Θύμα παγίδων της ιδεολογίας το ευρώ;
- Project Syndicate: Ο επόμενος εφιάλτης της Ευρώπης
- The New York Times: Ελλάδα και Ιταλία καταφεύγουν σε τεχνοκράτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου