Πολίτες που θέλουν να είναι ενημερωμένοι για την εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και παρακολουθούν συστηματικά όσα μεταδίδουν τα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και διαβάζουν εφημερίδες, που δημοσιεύουν άρθρα και αναλύσεις έγκυρων οικονομολόγων και άλλων ειδικών επιστημόνων, μεταξύ των οποίων είναι και νομπελίστες, θέτουν το ερώτημα: «Μήπως τα 'χουμε χαμένα και δεν καταλαβαίνουμε τίποτε από όσα ακούμε και διαβάζουμε, ή υπάρχει έλλειψη ασφαλούς πληροφόρησης και οργιάζει η παραπληροφόρηση;».
Πράγματι, ο φιλότιμος και καλόπιστος πολίτης-ακροατής και αναγνώστης, με τον καταιγισμό των πληροφοριών -με και χωρίς εισαγωγικά- που δέχεται, δεν μπορεί να καταλήξει σε συμπέρασμα για το τι ακριβώς συμβαίνει και προπαντός τι πρόκειται ακόμη να συμβεί, για να αντιδράσει ανάλογα ή, έστω, να μη ζει με το άγχος της αβεβαιότητας για το τι θα του ξημερώσει η επόμενη μέρα.
Πώς, όμως, να διαμορφώσει άποψη, όταν διαβάζει διαμετρικά αντίθετες θέσεις για την έξοδο από την κρίση. Παράδειγμα: την περασμένη Κυριακή με άρθρο τους στην «Καθημερινή» ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Tufts Γιάννης Ιωαννίδης προειδοποιούν ότι «η εγκατάλειψη του ευρώ θα ισοδυναμούσε με εθνική καταστροφή για την Ελλάδα». Την ίδια μέρα ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Σιν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας του Μονάχου, σε συνέντευξή του -«Το Βήμα της Κυριακής»- υποστηρίζει: «Υπάρχει μόνο μία διέξοδος: η αποχώρηση από την ευρωζώνη και η υποτίμηση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών χρεών. Τα ελληνικά χρέη θα μετατραπούν σε δραχμές και η δραχμή θα υποτιμηθεί. Ετσι θα γίνει ξανά η χώρα ανταγωνιστική. Αν η Ελλάδα κρατήσει το ευρώ, τότε -στην καλύτερη περίπτωση- θα υποστεί μια πολύχρονη στασιμότητα, στη χειρότερη έναν εμφύλιο πόλεμο».
Με τέτοιες διαμετρικά αντίθετες θέσεις είναι αδύνατον ο απλός πολίτης να διαμορφώσει μια καθαρή άποψη. Μήπως, όμως, μπορούν οι πολιτικοί, όχι μόνον οι Ελληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι; Αν μπορούσαν, θα είχαν δρομολογήσει την έξοδο από την κρίση και δεν θα πελαγοδρομούσαν σε πλήθος επώδυνων μέτρων, τα οποία πλήττουν τους πολλούς και αδύναμους, ενώ οι κερδοσκόποι, οι λεγόμενες «αγορές», συσσωρεύουν πλούτη και παραμένουν τις τελευταίες δεκαετίες κυρίαρχοι του παιχνιδιού, με ανήμπορους θεατές τούς πολιτικούς, όχι μόνο στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Από σοβαρούς οικονομολόγους αναλυτές αναγνωρίζεται ότι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων είχαν αποτέλεσμα ο έλεγχος της οικονομίας να περάσει στις αγορές, δηλαδή στους τραπεζίτες και τους χρηματιστές, τους «νόμιμους» τοκογλύφους και κερδοσκόπους, που κινούν δισεκατομμύρια από το ένα στο άλλο άκρο του πλανήτη χωρίς κανέναν έλεγχο, να κλονίζουν τις οικονομίες χωρών και να βυθίζουν στην εξαθλίωση τους λαούς τους.
Υπάρχει, λοιπόν, εδώ και δεκαετίες τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας και διαφάνειας, το οποίο πληρώνει και ο ελληνικός λαός με χρεοκοπία, διότι «δεν χρεοκοπούν τα κράτη, αλλά χρεοκοπούν οι πολίτες», όπως έλεγε επιγραμματικά ο Γεώργιος Μαύρος. Είχαν δικαίωμα οι πολίτες μετά τη δικτατορία, όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, να γνωρίζουν με ακριβή στοιχεία την κατάσταση της οικονομίας. Και προπαντός θα έπρεπε να γνωρίζουν γιατί η χώρα δανείζεται και ποιες θα ήταν οι συνέπειες του δανεισμού. Δανειζόταν η χώρα όχι μόνο για εξοπλισμούς, αλλά και για να καλυφθεί η υπερκαταναλωτική μανία των νεοελλήνων, στους οποίους οι τράπεζες πρόσφεραν χωρίς περιορισμούς πιστωτικές κάρτες και οι εισαγωγείς αυτοκίνητα χωρίς προκαταβολή και με δόσεις, που θα άρχιζαν να καταβάλλονται ύστερα από ένα χρόνο. Γέμισε η Ελλάδα τεράστια Ι.Χ. πολυτελείας και 4x4 και τα νοικοκυριά υπερχρεώθηκαν γεμίζοντας τα σπίτια τους με εισαγόμενα είδη πολυτελείας. Παραγωγικές επενδύσεις δεν έγιναν και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Μπήκε η χώρα στην ΕΟΚ ξυπόλυτη και σπατάλησε τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις σε μη παραγωγικά έργα. Το πιο φοβερό ήταν η κατάχρηση των επιδοτήσεων στα αγροτικά προϊόντα, που είχε αποτέλεσμα να διαλυθεί η ελληνική αγροτική παραγωγή. Με τη διαβόητη απόσυρση θάβονταν στις χωματερές τα φρούτα. Με την επιδότηση ανά δέντρο δεν μάζευαν οι αγρότες τις ελιές, αλλά τσέπωναν την επιδότηση δηλώνοντας ότι «δεν συμφέρει» να πληρώνουν μεροκάματα. Και όσοι τις μάζευαν, αδιαφορούσαν για την επιδότηση της τυποποίησης, που ήταν 200 δραχμές το λίτρο και κάλυπτε τα έξοδα συλλογής του καρπού. Το ελληνικό λάδι φτάσαμε να το τυποποιούν οι Ιταλοί και να κερδίζουν την επιδότηση. Κατάντησε η επιδότηση από ευλογία συμφορά. Ετσι, φτάσαμε να εισάγουμε ακόμη και λεμόνια, μπρόκολο, αρακά, πατάτες και άλλα από τις πιο απίθανες χώρες. Ποιοι σχεδίασαν την καταστροφή με την απόσυρση και τις επιδοτήσεις χωρίς λογική;
Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Παριστάνοντας όλοι τον ανεύθυνο, πιπιλίζουν μια καραμέλα: «Φταίει το σύστημα». Ομως το σύστημα είναι έργο συγκεκριμένων παραγόντων, δηλαδή όλων αυτών που το διαμόρφωσαν, το στρέβλωσαν, το εκμεταλλεύτηκαν και το εκμεταλλεύονται. Οι δημιουργοί του συστήματος δεν είναι άγνωστοι ούτε ανώνυμοι. Εχουν όνομα και τεράστιες ευθύνες, μαζί με τους πολίτες, που το ανέχτηκαν, αλλά και τους «βόλευε»!
ΠΗΓΗ .enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου