Βλέπουν τη θλίψη στα μάτια μας και αναρωτιούνται. Ακούνε τις φωνές μας και στεναχωριούνται. Χαίρονται που μας βλέπουν πιο πολύ στο σπίτι αλλά γνωρίζουν ότι ο μπαμπάς και η μαμά δεν έχουν δουλειά. Μας δίνουν κουράγιο όπως μόνο ένα παιδί μπορεί να το κάνει, μ΄ ένα φωτεινό χαμόγελο και μια τρυφερή αγκαλιά.
Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για τα παιδιά μας είναι να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Τι καλύτερο από μια χριστουγεννιάτικη γιορτή που τη διοργανώσαμε μόνοι μας. Κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ μέχρι σήμερα – στα 11 χρόνια λειτουργίας του – η εργοδοσία του σταθμού!
Το ALTER γέμισε παιδικές φωνές και χαμόγελα... Ο χώρος όπου άλλοτε περίμεναν οι καλεσμένοι των "μεγάλων ονομάτων" μετατράπηκε σε σκηνή θεάτρου για την παράσταση των Χριστουγέννων, οι ψυχροί τοίχοι γέμισαν με μπαλόνια, κορδέλες και ευχετήριες κάρτες, οι μακιγιέζ έβαλαν όλη τους την τέχνη με καμβά γλυκές φατσούλες και όχι για να δημιουργήσουν ψεύτικα χαμόγελα σε ματαιόδοξα και μίζερα προσωπεία ...
Σήμερα από το ALTER δεν πέρασε ένας Άγιος Βασίλης αλλά πολλοί, όλοι αυτοί που με την ανθρωπιά τους και την αγάπη τους στήριξαν τη γιορτή.Περισσότερα στο ergazomenoialter.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου