Αριστερό στις μέρες μας είναι ό,τι ενώνει

 

Του Δημήτρη Παπαδημούλη*

Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που εξηγούν την διαρκή ανοδική πορεία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, είναι η δημόσια διατύπωση και η συνεπής προώθηση της πρότασής μας, για ένα ευρύ αντιμνημονιακό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο. Μαζί με άλλους συντρόφους υποστηρίζαμε την ανάγκη να διατυπώσουμε αυτήν την πρόταση εδώ και ενάμιση χρόνο. Νιώθω ικανοποιημένος γιατί την υιοθέτησε το κόμμα μας. Είναι επίσης θετική εξέλιξη, ότι αυτή η πρόταση υιοθετήθηκε με ευρύτατη συναίνεση και στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το στοίχημα είναι τώρα να την αξιοποιήσουμε. Διότι «ακουμπάει» απολύτως στη βασική πρόταση της συνεδριακής μας απόφασης που ήταν: Ισχυρός ΣΥΝ και μια συμμαχία ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ, ικανή ν αντιπαλέψει τις μνημονιακές πολιτικές. Οι εξελίξεις των τελευταίων δύο μηνών, επιβάλλουν αυτή την πρόταση να την προωθήσουμε πιο τολμηρά, επιθετικά, γρήγορα διότι συγκροτήθηκε η μνημονιακή συμμαχία του ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ . Έτσι ωρίμασε απότομα και γρήγορα μέσα στον κόσμο της ευρύτατης αριστεράς η άποψη: Επιτέλους κάντε κάτι στο σήμερα και όχι για την μέλλουσα ζωή!

Είμαστε μπροστά σε εξελίξεις. Τον Ιανουάριο η τρικομματική συγκυβέρνηση ανεξάρτητα από το τι λένε τα τρία κόμματα που την αποτελούν, είναι υποχρεωμένη να πάρει νέα μέτρα, για να κλείσει την τρύπα του προϋπολογισμού του 2011. Η φθορά αυτής της κυβέρνησης θα ενταθεί, τα εσωτερικά της προβλήματα θα οξυνθούν και πιθανόν να προκύψει κυβερνητική κρίση, με αφορμή το θέμα της λήψης αυτών των μέτρων.

Ακριβώς γι αυτό εμείς δίπλα στην μαχητική μας αντιπολίτευση, χρωστάμε να αναδείξουμε την εναλλακτική μας πρόταση και το πρόγραμμά μας. Πρέπει να προβάλλουμε τους άξονες του εναλλακτικού μας προγράμματος με αιχμές την δίκαιη κατανομή των βαρών, ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο, την υπεράσπιση του χαμηλού και μεσαίου μισθού, της σύνταξης, την δίκαιη φορολογία, την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

                Η διαλυτική κρίση της ευρωζώνης οφείλεται στην αρχιτεκτονική του ευρώ και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούνται. Το αίτημα για τη  δημιουργία μιας Ευρώπης ενωμένης, δημοκρατικής, κοινωνικής είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ευρώπη δεν είναι μόνο η Μέρκελ και ο νεοφιλελευθερισμός που ζούμε σήμερα. Υπάρχει και η δική μας Ευρώπη, των ιδεών της αριστεράς, του ουμανισμού, των συνδικάτων, του κοινωνικού κράτους, με τους πιο προηγμένους θεσμούς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ ότι οποιαδήποτε άλλη γωνιά του πλανήτη. Αν διαλυθεί η ευρωζώνη και ακυρωθεί η ευρωπαϊκή προοπτική και επιστρέψουμε στα εθνικά νομίσματα σίγουρα δεν θα είναι ευνοϊκότερο πεδίο για τον σοσιαλισμό.

Θα υπάρξει μεγάλη υποτίμηση, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό νότο, πολύ μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων, θα έχουμε άγριο κοινωνικό dumping στο όνομα της ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με ενορχηστρωτές τους εργοδότες που θα πιέζουν για περεταίρω μειώσεις ενώ το χρέος θα παραμένει σε σκληρά νομίσματα και θα μεγαλώνει κι άλλο. Η υποτίμηση θα φέρνει πληθωρισμό, ο πληθωρισμός θα πιέζει για περεταίρω υποτίμηση και θα πάμε σε εφιαλτικές προοπτικές που θα ανεβάσουν την ακροδεξιά και τον κίνδυνο εθνικισμών και πολέμων στην Ευρώπη. Συνεπώς η Ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να είναι κάθετα αντίθετη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, διεκδικώντας την επαναθεμελίωση με μια  διαφορετική αρχιτεκτονική. Ζητάμε μια Ευρώπη δημοκρατική και κοινωνική, όπως την διεκδικεί η ευρωπαϊκή αριστερά

 Η απήχηση της πρότασης μας για ένα μεγάλο προοδευτικό αντιμνημονιακό μέτωπο έχει απήχηση ακόμα και σε μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων, των κομμάτων που αρνούνται αυτήν την προοπτική όπως το ΚΚΕ και η ΔΗΜ.ΑΡ. Οφείλουμε αυτήν την απήχηση που έχει η πρότασή μας να την γειώσουμε περισσότερό με πρόγραμμα. Να οικοδομήσουμε αυτό το μέτωπο πάνω σε ισχυρά θεμέλια, μια συμμαχία που να είναι αξιόπιστη. Δεν επιδιώκουμε ευκαιριακές συμμαχίες που διαλύονται την επόμενη των εκλογών. Χρειάζεται επομένως βαθύτερη προγραμματική επεξεργασία αλλά και προσεκτικά κριτήρια την επιλογή των προσώπων ποτ θα συγκροτήσουν τα ενωτικά μας ψηφοδέλτια.

Αυτοί που αρνούνται την σύμπραξη και ιδίως η ηγεσία του ΚΚΕ φοβούνται την δυναμική της ενότητας που αλλάζει όλους όσους συμμετέχουν σ αυτήν την προσπάθεια. Πρέπει ν ανοίξουμε τα αυτιά μας στη δυναμική της ενότητας. Άλλωστε δεν είμαστε και εμείς τέλειοι . Αυτή η δυναμική ριζοσπαστικοποιεί και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ. Οφείλουμε να συνεχίσουμε να προωθούμε το σχέδιο της ενότητας και να επιμένουμε στο δημόσιο διάλογο και την αντιπαράθεση με τις ηγεσίες των κομμάτων που αρνούνται. Πρέπει όμως και να συνομολογήσουμε ότι θα προχωρήσουμε τελικά με όσους ανταποκριθούν σ αυτήν την πρόσκληση.

Ας μην έχουμε αυταπάτες, Το στοίχημα της ενότητας μπορεί να κερδηθεί μόνο από τα κάτω. Αφού συγκροτήσουμε αυτήν την συμμαχία, όσο ευρύτερη μπορούμε, πρέπει να απευθυνθούμε στους πολίτες. Να τους ζητήσουμε και στις εκλογές και στους κοινωνικούς αγώνες να ενισχύσουν αυτή την ενωτική προσπάθεια. Να στείλουν ένα μήνυμα στις ηγεσίες που επιμένουν στους μοναχικούς δρόμους έτσι ώστε και μετά τις εκλογές να συνεχιστούν οι διεργασίες για την συγκρότηση ενός νέου αντινεοφιλελεύθερου συνασπισμού εξουσίας στ αριστερά του πολιτικού συστήματος. Αριστερό στις μέρες μας είναι ό,τι ενώνει. Οι καιροί ου μενετοί

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ/ μέσω ecoleft.wordpress.com

**Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Βουλευτής Β Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ και Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης