Η Ελλάδα ακολουθεί τα καλά και κυρίως τα κακά παραδείγματα των χωρών σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Εδώ και δύο χρόνια εικόνες εξαθλίωσης κυριαρχούν στην Αθήνα. Οι αξιοπρεπέστατοι κύριοι, που ψάχνουν για εφημερίδες στο μετρό ή το τρένο, χωρίς να δυσανασχετήσουν με την τσίχλα πάνω στις σελίδες. Οι ζητιάνοι έξω από το σουπερμάρκετ
Το 1997, στη Νέα Υόρκη, πρωτοαντίκρισα άστεγους. Τυλιγμένοι σε χαρτόνια, στριμωγμένοι για να ζεσταθούν στις εσοχές των ουρανοξυστών, σε άγνωστες γωνίες των γραφείων στις διάφορες πλατείες της πόλης. Άτυπα σπιτάκια χωρίς ανέσεις και χωρίς προστασία για ακραία καιρικά φαινόμενα. Γραφικοί και ιδιαίτερα ομιλητικοί σταματούσανε τους περαστικούς ζητώντας τους change, δηλαδή κάτι σεντς. Κατά πλειοψηφία άνδρες, ρακένδυτοι, με πλαστικές σακούλες γεμάτες με άχρηστα αντικείμενα. Ρώτησα γιατί είναι έξω και πώς ζούνε έτσι; Οι απαντήσεις ήταν: έτσι θέλουνε, χρωστάνε πολλά στην εφορία, έχουνε ψυχολογικά προβλήματα και τους έχουνε διώξει από τα σπίτια τους ή πάσχουν από κάποια ψυχιατρική ασθένεια. Τους ξανασυνάντησα στο Παρίσι το 2000, όπου λόγω παγετού σημειώθηκε ένας μεγάλος αριθμός θανάτων των αστέγων που είχαν βρει καταφύγιο στους σταθμούς του μετρό σε υπόγεια δίπλα στις ράγες.
Τους πρώτους ανθρώπους που έσκαβαν μέσα στα σκουπίδια τους είδα στην Τύνιδα το 1983. Δίπλα στους πάγκους με φρούτα και λαχανικά στο σουκ, στην αγορά, υπήρχε ένα βουναλάκι από σάπια η σε μερική αποσύνθεση λαχανικά και φρούτα. Υπήρχε ο κίνδυνος γαστρεντερίτιδας αλλά πεινούσανε και τι να βάλουνε στο στόμα τους; Τους ξανασυνάντησα στο Παρίσι το 2003, όταν είδα μία ομάδα ανθρώπων να περιμένουν τη λήξη της λαϊκής για να πάρουνε τα λάφυρά τους πριν τα μαζέψουν τα απορριμματοφόρα του δήμου. Από τότε αποτελούν μόνιμη παρουσία στους δρόμους του Παρισιού, του Λονδίνου, του Μονάχου και της Αθήνας.
Πρώτη φορά είδα να σερβίρουνε συσσίτιο στο Παρίσι το 2005. Μια ζεστή σούπα στη σκιά της εκκλησίας του Saint Germaine des Pres. Μία καντίνα του δήμου πρόσφερε στους περαστικούς νοστιμότατη σούπα δύο ή ώρα το πρωί. Περίεργη πήγα και ζήτησα να τη δοκιμάσω και μίλησα με τους εθελοντές. Με πληροφορήσανε ότι μόνο στο κέντρο τάιζαν χιλιάδες κόσμο που δεν έπρεπε να φέρει αποδείξεις "φτώχειας".
Η ανθρωπότητα οδηγείται στη φτώχεια και την εξαθλίωση; Ο χρόνος έχει τις απαντήσεις; Η Ελλάδα ακολουθεί τα καλά και κυρίως τα κακά παραδείγματα των χωρών σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Εδώ και δύο χρόνια εικόνες εξαθλίωσης κυριαρχούν στην Αθήνα. Οι αξιοπρεπέστατοι κύριοι, που ψάχνουν για εφημερίδες στο μετρό ή το τρένο, χωρίς να δυσανασχετήσουν με την τσίχλα πάνω στις σελίδες. Οι ζητιάνοι έξω από το σουπερμάρκετ. Στη λαϊκή και στα σουπερμάρκετ κυριαρχούν οι γυναίκες, ενώ για την εφημερίδα ενδιαφέρονται μόνο οι άνδρες. Τις καθημερινές υπάρχουν παντού, ενώ τις άγιες ημέρες είναι στα γεύματα αγάπης του δήμου ή της εκκλησίας. Εκεί βάζουν τα καλά τους και γελάει το χειλάκι τους, αφού υπάρχει αξιοπρέπεια και στο σερβίρισμα και στο στόλισμα των τραπεζιών. Όπως πάντα, είμαι καχύποπτη όταν βγαίνουν στη δημοσιότητα φιλανθρωπικές προσφορές αγάπης. Ποιος τους βοηθάει στην πραγματικότητα και ποιος μόνο ισχυρίζεται ότι τους βοηθάει για να καρπωθεί τον τίτλο του καλού και φιλεύσπλαχνου Έλληνα; Πόσα πραγματικά λεφτά δίνει η εκκλησία για τους φτωχούς ή απλώς χειρίζεται εύστοχα το θέμα; Ο ανώνυμος και πράγματι φιλάνθρωπος δεν χρειάζεται διαφήμιση όταν δίνει από το υστέρημά του. Μήπως τα διάφορα σωματεία και τα σουπερμάρκετ κρύβουν συμφέροντα αφού έχουν καθημερινή δωρεάν διαφήμιση;
.avgi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου