ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΑΛΛΟ ΜΙΖΟΚΟΜΜΑ

  (Μιλώντας στο ΡΑΔΙΟ ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ)

  ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ SIEMENS ΕΠΕΝΔΥΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ

Μ.Μ.Ε. ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2000 Ο ΟΡΟΣ ΗΤΑΝ ‘ΌΧΙ ΑΥΤΟΣ’

 

Όσον αφορά το ζήτημα της siemens.Η πολιτική είναι πρόλογος δεν είναι επίλογος και μάλιστα παρακμιακός. Το φαινόμενο είναι του χθες. Αρχίζει όταν τα κόμματα γίνονται φτωχά στις ιδέες και πλούσια στους προϋπολογισμούς. Επόμενα εξαρτημένα από το εξωτερικό περιβάλλον, τα λόμπι, τις siemens. Αυτό αρχίζει με τον Κοσκωτά και συστηματοποιείται αργότερα από τις πολλές siemens εγχώριες και αλλοδαπές. Η εξέλιξη των κομμάτων δεν κρίνεται στο εσωτερικό τους αλλά από έξω. Εμείς παραδείγματος χάριν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είχαμε αντίπαλο τον Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου κλπ αλλά τις siemens τρόπος του λέγειν. Εξάλλου και οι δύο δεν διακρίνονταν για την μορφωτική και πολιτική επάρκεια και ικανότητα. Ήταν γνωστό αυτό. Έτσι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινήθηκε στον αστερισμό του Αγαμέμνονα και της Ιφιγένειας, της τραγωδίας δηλαδή.

Έχει σημασία πότε πηγαίνουν τα χρήματα της siemens στην Χαριλάου Τρικούπη. Όταν εμείς δύο χιλιάδες περίπου νέοι άνθρωποι, ότι καλύτερο είχε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., εγκαταλείπουν τον χώρο αυτό.

Η περίοδος αυτή συμπίπτει επίσης με την αποδοχή από την τότε Κυβέρνηση της Αμερικανικής απαίτησης να κάνει την βρώμικη δουλειά. Να φέρουν και να τους παραδώσουν τον Οτσαλάν. Επομένως χρειάζονταν περισσότερα λεφτά στην προοπτική των εκλογών του 2000. Αυτά τα λεφτά όπως ακούσθηκε τότε επενδύθηκαν και σε περιφερειακά τηλεοπτικά μέσα.

 Ο όρος από ότι μου είπαν ήταν «όχι αυτός» εννοώντας εμένα.

«Βάλτε, καλέστε όποιον θέλετε. Όχι όμως αυτόν», τόνιζαν στους διαπλεκόμενους.

Όπως και η Ν.Δ. όσο φτωχή είναι στην διανοητική την πολιτική της παραγωγή, τόσο εξαρτημένη είναι από το εξωτερικό περιβάλλον. Το μαύρο χρήμα καταργεί την πολιτική, την Δημοκρατία, την αντιπροσώπευση, το κόμμα. Άλλο κόμμα και άλλο siemens, ‘άλλο κόμμα και άλλο μιζοκόμμα όπως έγραψα χρόνια πριν. Θα πρέπει να επανεκδώσω το βιβλίο μου που αναφέρεται σε αυτά. Τώρα οι Έλληνες είναι ποιο ώριμοι να τα καταλάβουν. Μετά βέβαια την τιμωρία της ιστορίας.

Η λύση βρίσκεται στην εμφάνιση στο πολιτικό πεδίο νέων πολιτικών πρωταγωνιστών, που εκτός των άλλων θα βάλουν το ζήτημα της παραγωγικότητας της Ελληνικής πολιτικής. Κοστίζει πολύ και δεν διακρίνεται για την παραγωγή της. Την μείωση π.χ. του αριθμού των Βουλευτών. Είναι πολλοί οι 300 για τα Ελληνικά δεδομένα. Κοστίζουν πολύ.

Νομίζω έχουμε ανάγκη όπως έχω δηλώσει καιρό πριν από ένα νέο μεγάλο Δημοκρατικό Κόμμα που θα δημιουργήσει μια νέα δημοκρατική παράδοση, μια νέα πολιτική παιδεία. Δεν μπορούμε να βαδίσουμε στον νέο αιώνα με φθαρμένα υλικά που εμφανίζονται  μάλιστα ως νέα. Έως τότε απαιτείται ένας νέος μορφωτικός χάρτης και ένας πρωταγωνιστισμός των τοπικών θεσμών για τα αναπτυξιακά ζητήματα. Σε αυτά θέλω να μείνουμε στην συνέντευξη μας.

  ΚΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

 

ΔΙΠΟΛΟ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΒΑΛΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

 

Στην Θράκη παρατηρείται ένα κενό πολιτικής, στόχων, σχεδίου. Η Θράκη δεν εκμεταλλεύεται το γεωοικονομικό πλεονέκτημα της την ευτοπία της. Δεν αρκεί να είναι τέρμιναλ αγωγών πετρελαίου – αερίου. Έκφραση της στασιμότητας είναι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Έπρεπε να είναι από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου και παραμένει ελλειμματικό γιατί είναι τυφλό χωρίς την οδική, σιδηροδρομική συνέχεια του προς τον βορρά, Μπουργάς – Βάρνα.

Χρειάζεται μια πολιτική πρωτοβουλία των Τοπικών Θεσμών, μια Θρακική ορχήστρα πέρα από τα κόμματα. Εξάλλου αυτά δεν υπάρχουν. Όπως κάναμε την δεκαετία του 90’ και πετύχαμε την κατασκευή της Εγνατίας που δεν ήθελαν ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Ν.Δ., η Αριστερά δεν ήξερε τι ήθελε. Να συναντηθούν πάλι στο Ορμένιο όπως έγινε το 1995. Έλληνες και Βούλγαροι, Ευρωπαίοι πλέον για την άμεση κατασκευή του οδικού και σιδηροδρομικού Άξονα Αλεξανδρούπολης – Μπουργάς, την Ρουμανική συνέχεια του.

Οι τοπικοί φορείς οφείλουν να σχεδιάσουν έναν άξονα λιμανιών.

Θα έλεγα ένα δίπολο λιμάνι, Καβάλα – Αλεξανδρούπολη με σύγχρονες υποδομές το οποίο μάλιστα μπορεί να είναι έναειδικευμένο λιμάνι.

Ο Περιφερειάρχης, το σύστημα Θράκη μπορεί να συναντηθούν σε μια ειδική σύσκεψη για αυτό. Πρόκειται για την αφετηρία μιας νέας οικονομικής παρουσίας στην περιοχή και το παγκόσμιο σύστημα που αφορά όλο το σύστημα Ελλάδα όχι μόνο την Θράκη. Οι προσδοκίες μας για την περιοχή είναι μεγαλύτερες από την ανταλλαγή μαρουλιών, ξύλων, κάρβουνων που τα ονομάζουν διασυνοριακή συνεργασία. Ούτε είναι βέβαια αυτή των συνοριοφυλάκων και των πενταετούς θητείας. Προϊόντων ενός πελατειακού και εκφυλισμένου πολιτικομματικού συστήματος της μη πολιτικής και του μη κόμματος.