Κύριοι υπουργοί
Εγώ δεν θα ευχηθώ, ως είθισται, στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό «καλή επιτυχία στο έργο τους».
Όχι γιατί έχω προηγούμενα με τον κ. Παπαδήμο, ούτε καν τον γνωρίζω.
Δεν θα ευχηθώ «καλή επιτυχία» γιατί είμαι «πολιτικά απολίτιστος»: πιστεύω ότι, αν η κυβέρνηση της εθνικής τριλατεράλ του νεοφιλελευθερισμού, «πετύχει στο έργο της», το κεφάλαιο θα έχει πετύχει μια αποφασιστική νίκη, εις βάρος του κόσμου της εργασίας.
Αυτή είναι η αποστολή της κυβέρνησης, σε αυτό πιστεύει και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει.
Αυτή είναι η σύμβαση έργου του κ. Παπαδήμου.
Να παραδώσει αμαχητί τους εργαζόμενους στα πλέον ζωώδη ένστικτα του καπιταλισμού.
Και για αυτό εγώ εύχομαι να αποτύχει.
Στις προγραμματικές δηλώσεις του, ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι το Μνημόνιο ήταν καταδικασμένο να αποτύχει, να πέσει έξω στις εκτιμήσεις.
Παραδέχτηκε αυτό το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε.
Ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό, ότι η κρίση πριν από οικονομική είναι πολιτική και ότι οι συνταγές, που εφαρμόζονται, δεν θεραπεύουν τον ασθενή αλλά τον σκοτώνουν.
Και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης όχι για να αλλάξει θεραπεία , αλλά για να εφαρμόσει πιστά αυτήν που έχει αποτύχει.
Και σε αυτό ο ρεαλιστής τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος δεν βρίσκει τίποτε το παράλογο.
Το παράλογο, όμως, κυρίες και κύριοι βουλευτές, είναι ότι θα δώσετε ψήφο εμπιστοσύνης, σε αυτή την κυβέρνηση για να χορηγήσει το ίδιο φάρμακο, με αυξημένη μάλιστα δοσολογία.
Ότι λέτε πως θα πιάσει τόπο η αποτυχημένη, φαρμακευτική αγωγή, γιατί είναι διαφορετικός ο γιατρός.
Εντύπωση μου έκανε ότι ο τόσο έμπειρος, στα ευρωπαϊκά, υπηρεσιακός, μεταβατικός και υπό προθεσμία πρωθυπουργός, πέρασε επί τροχάδην και με ευχολόγια, τις εξελίξεις στην Ευρώπη.
Καμιά αναφορά δεν έκανε για την κρίση χρέους που εξαπλώνεται σε όλες τις χώρες [είχαμε εκτίναξη των spreads όχι μόνο της Ιταλίας αλλά και της Γαλλίας] και ότι το αποτυχημένο φάρμακο που δόθηκε στην Ελλάδα επιχειρείται να δοθεί και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Ένα φάρμακο που οι παρενέργειές του θα προκαλέσουν αυτό ακριβώς που διατείνεστε ότι θέλετε να αποφύγετε.
Τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.
Αυτά που λέω δεν είναι πρωτότυπα, ούτε άγνωστα για το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Και αυτήν τη σαθρή αρχιτεκτονική του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και της Ευρωζώνης, μόνο οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, υποστήριξαν τότε.
Είναι οι ίδιοι ταλιμπάν, που την υποστηρίζουν και σήμερα.
Θα φρεσκάρω λίγο την μνήμη σας, διαβάζοντας από ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου σε αυτήν εδώ την αίθουσα πριν από 20 χρόνια.
Έλεγε τότε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ: «οι δείκτες στόχοι της ευρωπαϊκής ενοποίησης, συνιστούν το όραμα ενός ευρωπαίου τραπεζίτη και εκφράζουν τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης.»
Για να θέσει, το μεγάλο ερώτημα: «σε όλη αυτήν την πορεία, πορευόμαστε προς μια ευρωπαϊκή Γερμανία ή προς μια γερμανική Ευρώπη»;
Σήμερα, έχουμε την απάντηση.
Και μάλιστα από τα χείλη του ίδιου του κ. Παπαδήμου.
Μίλησε για μάχη ύπαρξης και επιβίωσης της Ελλάδας στο ευρώ.
Είπε δηλαδή ότι Ή θα έχουμε μια γερμανική Ευρώπη ή δεν θα έχουμε Ευρώπη.
Σε αυτό καλείστε να συναινέσετε σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Επαναλαμβάνω ότι εύχομαι να αποτύχει αυτή η κυβέρνηση.
Και πιστεύω ότι θα αποτύχει γιατί η οργή, η ανυπακοή και η αντίσταση σε εκείνους που ληστεύουν το λαό και τον πλούτο της χώρας θα γιγαντωθεί.
Όλο και περισσότεροι πολίτες θα είναι στους δρόμους όσο θα γίνονται όλο και πιο ορατές και συντριπτικές οι συνέπειες της κρίσης και των μνημονίων.
Θα αποτύχει γιατί όπως και ο κ. Παπαδήμος περιέγραψε κυνικά στις προγραμματικές δηλώσεις, τα επόμενα δύο χρόνια, εφαρμόζοντας το μεσοπρόθεσμο και τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, θα έχουμε λιγότερα σχολεία, λιγότερα νοσοκομεία, λιγότερες κοινωνικές παροχές, αύξηση της ανεργίας, μείωση των εισοδημάτων, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κατάργηση του κοινωνικού κράτους.
Βαθειά ύφεση και φτωχοποίηση των Ελλήνων.
Και όλα αυτά, προσπαθείτε να τα επιβάλετε με μια κυβέρνηση που δεν έχει λαϊκή εντολή.
Μια κυβέρνηση κατασκευασμένη στους δοκιμαστικούς σωλήνες, της διαπλοκής.
Της ολιγαρχίας του πλούτου, ευρωπαϊκής και εγχώριας.
Μια κυβέρνηση που έχει, όμως, ελάχιστο πολιτικό χρόνο.
Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η κοινωνία δεν θα ανεχθεί να της τσακίζετε τα κόκκαλα, αδιαμαρτύρητα.
Για να τη σώσετε…
Ο λαός αρνείται να αυτοκτονήσει, αντιστέκεται και ενεργεί.
Θέλει να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του.
Δεν συνειδητοποιείτε ότι η ταξική πάλη παραμένει ο μοχλός της Ιστορίας.
Ότι το φάντασμα των επικίνδυνων τάξεων πλανάται πάλι πάνω από την Ευρώπη.
Και καμιά κυβέρνηση της εθνικής ενότητας του κεφαλαίου, δεν μπορεί να το ξορκίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου