Την διατήρηση της Κυβέρνησης Παπαδήμου ζήτησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) κ. Δ. Δασκαλόπουλος, επικρίνοντας ως αποσταθεροποιητική την συμπεριφορά των κομμάτων, ενώ παράλληλα τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του δέκατου τρίτου και δέκατου τέταρτού μισθού, καθώς και των κατώτατων αμοιβών της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Ωστόσο θεωρεί ότι υπάρχουν περιθώρια περικοπών επιδομάτων και επανεξέτασης του ασφαλιστικού.
Ωστόσο θεωρεί ότι υπάρχουν περιθώρια περικοπών επιδομάτων και επανεξέτασης του ασφαλιστικού.
Ειδικότερα σε δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε πως «αυτή τη στιγμή παίζεται αν θα παραμείνουμε ή όχι στην Ευρώπη. Είναι χρέος και συμφέρον των κομμάτων που συγκατοικούν στην κυβέρνηση να συνεργαστούν ειλικρινά για να ξορκίσουν οριστικά τον εφιάλτη της δραχμής και της εθνικής υποτίμησης. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια για εκλογολογία και κομματικά ή εσω-κομματικά παιχνίδια. Αν η κυβέρνηση αυτή δεν προφτάσει, η Ελλάδα θα πεινάσει».
Παράλληλα ο κ. Δασκαλόπουλος επεσήμανε πως «αγωνιούμε για τις δόσεις των δανεικών, αλλά δεν αγωνιζόμαστε για να εξαλείψουμε τα όσα μας κατάντησαν επαίτες των εταίρων μας. Θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά αποφεύγουμε κάθε προσπάθεια προσαρμογής στην ευρωζώνη. Απαιτούμε από τους Ευρωπαίους να μας σώσουν, αλλά φερόμαστε σαν να μη θέλουμε να σωθούμε.
»Ιδιαίτερα ο κομματικός και συντεχνιακός μικρόκοσμος επιδόθηκε, από την αρχή της κρίσης, στην περιφρούρηση των δικών τους στενών συμφερόντων, αφήνοντας το εθνικό σκάφος να βουλιάζει. Το φάσμα της εθνικής χρεοκοπίας δεν μας αφύπνισε ως λαό, ενώ μας ξεγύμνωσε ως κράτος».
Αναφορικά με την συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος σημείωσε ότι «αν το πολιτικό μας σύστημα είχε έγκαιρα επιτελέσει, εδώ και δύο χρόνια, ακόμη και αυτούς τους τελευταίους μήνες, όλα εκείνα για τα οποία είχαμε δεσμευτεί, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν μια πολύ πιο ασφαλής χώρα σε μια ανασφαλή Ευρώπη, και οι θυσίες του λαού μας θα είχαν πιάσει τόπο. Αντιμετώπισαν όμως εξαρχής τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με ιδεοληψίες, τις θεώρησαν έξωθεν επιβουλή και επιβολή, αντί να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι ήταν προς το δικό μας συμφέρον. Κατέληξαν έτσι να συσσωρεύσουν ένα αβάσταχτο οικονομικό και κοινωνικό κόστος για τον τόπο -το οποίο μεγαλώνει με κάθε ημέρα αδράνειας που περνά».
Και πρόσθεσε πως «συνωμοτούσε με τους ημετέρους του για να κοροϊδεύουμε τους δανειστές μας. Ψήφιζε νόμους που αναιρούσε στην πράξη. Καθυστερούσε ή ανέβαλε αποφάσεις που δήλωνε ότι παίρνει. Πλειοδοτούσε σε λαϊκισμό για να συγκαλύψει ότι με δική του ευθύνη φτάσαμε ως εδώ».
Για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά είπε πως «ακόμη και οι πιο δυνατές επιχειρήσεις, που επί δύο χρόνια αντέχουν παρόλο που οι πωλήσεις κατέρρευσαν, τα κέρδη έγιναν ζημιές και ρευστό δεν υπάρχει, σήμερα δυσκολεύονται να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους και βλέπουν μπροστά τους το λουκέτο. Η ζημιά στον παραγωγικό ιστό κοντεύει να γίνει ανεπανόρθωτη. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να μην έχει πού να πατήσει η πολυπόθητη ανάπτυξη όταν έρθει η ώρα της. Η ιδιωτική παραγωγική οικονομία καταστρέφεται, όχι από δικά της λάθη, αλλά από τις ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργεί το αβάσταχτο κρατικό χρέος και τα συνεχιζόμενα ελλείμματα που το τροφοδοτούν. Κι όλα αυτά, για να παραμείνουν ουσιαστικά άθιχτες οι προνομιούχες συντεχνίες, οι ελλειμματικές ΔΕΚΟ, οι άχρηστοι οργανισμοί και φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για να συνεχιστεί όλη αυτή η σπατάλη που καταξοδεύει το υστέρημα των φορολογούμενων παραγωγικών πολιτών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου