Βαθύ κρύο

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*

Τα κόμματα της αριστεράς την κρίσιμη στιγμή έχουν απαντήσεις όχι πάντα επεξεργασμένες, συχνά όμως πειστικότερες των λεγόμενων «αστικών» κομμάτων. Δεν τις συνεκφέρουν. Συνήθως γι' αυτή την αδυναμία τους φταίει κάτι στο υπερπέραν. Ο επιφυλακτικός «ευρωπαϊσμός» του ενός, η μη ικανοποιητική καταγγελία της «πλουτοκρατίας» του άλλου, μια «παλαιοκομμουνιστική» εμμονή του τρίτου. Αυτά τα ελαττώματα (πάντα του άλλου) εμποδίζουν συνεργασίες, ιδεολογικές αντι-μεταβιβάσεις και συνθέσεις.

Η διαφορά στο ιδεολογικό υπερπέραν εμποδίζει τη συνεργασία και την αποτελεσματική σύγκρουση με το ηθικοπολιτικό πέραν: τη σκληρή ομάδα λομπιστών που εισηγείται στην τρόικα αυτά που η τρόικα αποφασίζει και που στη συνέχεια καλείται, αθώα και καταναγκαστικά -με λύπη μάλιστα-, να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση.

Τον κύκλο πολιτικής αντι-παραγωγής που περιγράφω και που δεν τον αντέχουν πια ούτε τα παραγωγικά αστικά στρώματα, θα μπορούσε να τον διαρρήξει δημοκρατικά μια ευφάνταστη και τίμια συνέργεια κομματικών «ετεροτήτων» αριστερής κατεύθυνσης, αφού είναι και αυτή μέσα στην οποία θεμελιώνεται η εγκυρότερη αντισυστημική κριτική. Μάλιστα, λόγω της υποτιθέμενης ιδεολογικής τους επάρκειας, τα αριστερά κόμματα δεν θα έπρεπε να φοβούνται να εκτεθούν στον μολυσματικό «αντιευρωπαϊσμό» του ενός ή στον τοξικό «ρεφορμισμό» του άλλου ή στον «δογματισμό» του τρίτου.

Η καθαρή και ισχυρή πολιτικοστρατηγική σύλληψη, που -υποτίθεται- τα κάνει τόσο άκαμπτα στα ιδεολογικά και αναφορικά πλαίσιά τους, θα έπρεπε να είναι και η ασφαλιστική δικλείδα ώστε συνεργαζόμενα να μη «διαφθαρούν» μεταξύ τους. Αν εργάζονταν με καθαρές αποφάσεις, με καλοχτισμένες θεωρήσεις και με καλοσχεδιασμένη κριτική εννόηση, δεν θα είχαν κανενός είδους ανασφάλεια. Το κεντρικό και θεμελιωδώς διπλό στοιχείο, που ορίζει τη συνεργατική συνθήκη, δηλαδή η κατανόηση και η παραδοχή των διαφορών σε στρατηγικό επίπεδο και των συγγενειών σε τακτικό, θα δυσχέραινε τη διοίκηση της χώρας με τους χειρότερους, πιο αντιδημοκρατικούς αλλά και πιο καταστροφικούς όρους.(...) Το αίτημα πολύπλευρης προοδευτικής συνεργασίας δεν είναι εκλογικό ούτε τεχνικό, αλλά υπαρκτικό. «...οι πιο ωραίες ιστορίες θα ειπωθούν για μας όταν δεν θα 'ναι πια κανείς να τις ακούσει», μου λέει το βράδυ ο Τάσος Λειβαδίτης...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011