Το ΠΑΣΟΚ, το σύνολο του συστημικού πολιτικού κόσμου και η «συγκατοίκηση» plus Παπαδήμου βρίσκονται σε «μετασταθερή» κατάσταση.
Σ' αυτή τη δυναμική, φορτισμένη και «ασταθή» κατάσταση, που διαρκεί κάποιο, συνήθως σύντομο (πολιτικό), χρόνο ώστε να γίνεται αντιληπτή και μεταπίπτει αυτόματα και αναπόφευκτα σε μία «σταθερή», χρόνια κατάσταση.
Το «εσωτερικό πρόβλημα» του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτή η «φυσική» μετάπτωσή του στο πλαίσιο μίας γενικότερης συστημικής πολιτικής κρίσης, αλλά το γεγονός πως προπομπός και επιταχυντής, ταυτόχρονα, αυτής της γενικότερης αβεβαιότητας ήταν οπωσδήποτε οι μακρόχρονες πρωτοβουλίες αμφισβήτησης της ηγεσίας του και των ικανοτήτων της, εντός του Κινήματος. Κάποιοι αντιτάσσουν σ' αυτή τη φανερή πραγματικότητα, τη βαρετή συμβατική σοφία περί «θεωριών συνωμοσίας». Συνωμοσία ή μη, αποτελεί τουλάχιστον «επιτηδευμένη συμπεριφορά».
Με μία ψύχραιμη ματιά, το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει ν' ανησυχεί για την ούτως ή άλλως σύντομη σημερινή του φάση, αλλά πρέπει οπωσδήποτε ν' αγωνιά για την αναπόφευκτη μελλοντική σταθερή κατάστασή του, για την ύπαρξή του, με άλλα λόγια, σ' ένα αντιφατικό περιβάλλον που συνδιαμόρφωσε το ίδιο. Αυτή η νέα κατάσταση, είτε θα εκφυλιστεί σε μία ακόμη αφελή προσπάθεια προσαρμογής που θα σβήσει ξανά τα ίχνη και θ' ανακατέψει, «δίκην λίφτινγκ», τίτλους, ονόματα, πρόσωπα, ρόλους, αποσπασματικές πολιτικές, είτε θα διευθετήσει διεξοδικά μία πορεία με σκοπό να επιβάλει μία νέα νομοτέλεια, δηλαδή, μία ιστορία που «δεν έχει γραφεί ούτε έχει ξανά ειπωθεί». Η γνωστή βιασύνη των ανησυχούντων ιχνηλατών στον «προθάλαμο αναμονής», που θέλουν ν' αλλάξουν τα πάντα χωρίς ν' αλλάξει τίποτα, μόνο ως κουτοπονηριά μπορεί να νοηθεί.
Ο πολιτικός ρόλος του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Α. Παπανδρέου είναι μοναδικός:
Να επαναφέρει τη χώρα στην αυτονόητη δημοκρατική επιτήρηση από τους πολίτες της, βάζοντας τέλος στον νοσηρό κύκλο «αναγκαίων» επιτηρήσεων από «αφανείς δυνάμεις» και «μεταφυσικούς», τύπου Ιστορίας, τοποτηρητές.
Οφείλει:
1) Να οδηγήσει τη χώρα σύντομα σε εκλογές, υπό την σημερινή του ηγεσία υποχρεωτικά, ώστε να κριθεί το έργο της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ο κάθε πρωταγωνιστής της ξεχωριστά. Μπορεί στο μεταπολιτευτικό παρελθόν να συνέβησαν εντυπωσιακές αποδράσεις από την κρίση του κυρίαρχου λαού, όμως, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Α. Παπανδρέου δεν πρέπει και δεν μπορεί ν' αποδράσει από το «ραντεβού» της με την Ιστορία. Είναι η μόνη δυνατότητα να επέλθει ομαλά, αποτελεσματικά και σωτήρια η σταθερή κατάσταση για τη χώρα.
2) Να προγραμματίσει, στη βάση του «Θέλω» και του «Πρέπει» της κοινωνίας, το συνέδριο για «Ολα και για ολους». Μία Ιδρυτική Πράξη «όλον ή ουδέν», που ορθά προτείνει ο Μίμης, σιγοντάρει ο Χάρης, σηματοδοτεί ο Γιώργος, εγγυώνται ο πρόεδρος Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο γραμματέας του Ε.Σ. και κυρίως απαιτεί η βάση του ΠΑΣΟΚ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου