«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες… »

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Η κλοπή των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία.
«Εκλεψαν το ταμείο των συντάξεων για να βοηθήσουν τους πλούσιους τραπεζίτες φίλους τους»,

έγραφε η «Irish Daily Mirror» την επομένη της ανακοίνωσης της ιρλανδικής κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό» ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ…

Και από τα δικά μας, τι να πρωτοθυμηθούμε;

Ηταν μόλις λίγους μήνες μετά το μνημειώδες εκείνο «δεν υπάρχει σάλιο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά στα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο των Παπανδρέου – Λοβέρδου, τον Δεκέμβρη του 2010,

ανακοίνωσε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μεγαλοεπιχειρηματιών στα Ταμεία κατά 25%…

Ο ελληνικός λαός, ήδη με το πρώτο μνημονιακό Ασφαλιστικό, έχει υποστεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την επέκταση των χρόνων συνταξιοδότησης στα 40 χρόνια δουλειάς, τη δραματική περικοπή στις συντάξεις.

Και, όμως, μετά απ’ όλα αυτά, οι κυβερνώντες πάνε για νέες περικοπές!

Και το ακόμα «καλύτερο»:

Τη στιγμή που προωθούν νέες περικοπές στις συντάξεις, έχουν ήδη αποφασίσει νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές!

Αυτή η πολιτική της δήθεν «σωτηρίας» των Ταμείων, που οδηγεί στην καταλήστευση των Ταμείων και στην εξόντωση των ασφαλισμένων, δεν είναι σημερινή.

Πρόκειται για ένα έγκλημα δεκαετιών.

Ας θυμηθούμε:

Πριν ακόμα συντελεστεί το μεγάλο «ριφιφί» των αποθεματικών των Ταμείων με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 2000,

πριν ακόμα αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των ομολόγων το 2007,

είχε προηγηθεί μια ολόκληρη 40ετία (1951 – 1990), κατά την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες – εφαρμόζοντας την πολιτική της συσσώρευσης προς όφελος των λίγων διά μέσου της αποστέρησης από τους πολλούς – υποχρέωναν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως, αλλά και με αρνητικό επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες.

Οι τελευταίες, με τη σειρά τους, επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα λεφτά των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές τους εισφορές κατατέθηκαν στις τράπεζες

• το 1950 με αρνητικό επιτόκιο -7,6%,
• το 1954 με αρνητικό επιτόκιο -11,1%,
• το 1974 με αρνητικό επιτόκιο -21,8%,
• το 1981 με αρνητικό επιτόκιο -13%,
• το 1986 με αρνητικό επιτόκιο -8%,
• το 1990 με αρνητικό επιτόκιο -2,4%.

Από αυτή και μόνο την (καθ’ όλα νόμιμη – με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει) κομπίνα,

το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου λεηλάτησε, σε τιμές της δεκαετίας του 2000, περί τα 58 δισ. ευρώ από τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Οι εργάτες του ’50, του ’60, του ’70, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι των 300, 400 και 500 ευρώ.

«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες…»,όπως θα ‘λεγε ο Αραγκόν για το σημερινό Ελληνα συνταξιούχο.

Τον άνθρωπο τον ηλικιωμένο, τον γέροντα, που δούλεψε μια ζωή και που η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» του κ. Παπαδήμου και της τριχορδίας του «μαύρου μετώπου» του κόβει κι άλλο τη σύνταξη πείνας, εξαναγκάζοντάς τον να ζει στη φτώχεια, για τον εξής πολύ απλό και ταξικό λόγο:

Γιατί, ενώ του χρωστούν συντάξεις ανθρώπινες, συντάξεις τις οποίες έχει πληρώσει, οι κυβερνήσεις των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών τις έχουν καταχραστεί.

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης