Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Καζαμίας 2012, Μέρος Α’

thumb

Iανουάριος: Επιτυγχάνεται ο πρώτος σημαντικός στόχος Παπανδρέου. Κάθε οικογένεια, αν ψαχτεί μέχρι τρίτα και τέταρτα ξαδέλφια, διαθέτει σί­γουρα έναν εργαζόμενο. Ο δείκτης της εργασίας παραμένει ορατός διά γυμνού οφθαλμού και ο πληθαλληθωρισμός μειώνεται σημαντικά, με την έννοια ότι το μάτι μας το αλλήθωρο τρέχει στον κατήφορο. Τα δεδομένα της ύφεσης αλ­λάζουν. Από λα ύφεση, περνάμε στη ρε ύφεση (κι όλοι λέμε: ρε ύφεση που την έχουμε!). Το έλλειμμα του ΑΕΠ εξακοντίζεται προς τα άνω, με αποτέλεσμα να γίνουμε η πρώτη χώρα που έστειλε έλλειμμα στο διάστημα.

Φεβρουάριος: Η Ελλάδα μπαίνει σε μακρά προεκλογική περίοδο με την κα­βαφική έννοια. Δεν έχει σημασία ο προ­ορισμός, αλλά το ταξίδι. Στην προκειμέ­νη περίπτωση το ταξίδι είναι η μεταβατι­κή κυβέρνηση, γι’ αυτό και οι Έλληνες, όχι ως Οδυσσείς, αλλά ως κομπάρσοι σύ­ντροφοι Οδυσσέως, καλούνται να αφή­σουν το κοκαλάκι τους μεταξύ Σκύλλας, Χάρυβδης, Λαιστρυγόνων, Κυκλώπων και Κίρκης (που θέλει αμέτι μουχαμέτι να κάτσουν να τους κάνει γουρούνια και εν συνεχεία λουκάνικα Φρανκφούρτης). Εν­νοείται ότι το κόλπο με τον «Κανένα» το γνωρίζουν, αλλά δεν υπάρχει εν προκει­μένω η δυνατότητα να του κάνουν χρή­ση. Επειδή οι ραψωδίες είναι κομμένες και ραμμένες με τις προδιαγραφές της Ε.Ε. και της τρόικας, στον προϋπολογι­σμό της Οδύσσειας του Αμοίρου δεν έχει δυστυχώς προβλεφθεί κανένας κωδικός και αντίστοιχο κονδύλι για πιο ευχάρι­στους θανάτους (λωτοφαγία, ιερά βόδια του Ήλιου και γκομενάκια Σειρήνες).
Πέραν της αλληγορίας, ξένοι επενδυ­τές δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον για την απόκτηση και την εκμετάλλευση της Ιθάκης, που θεωρείται πλέον άχρηστη στους Έλληνες.
Μάρτιος: H Νάνα Μούσχουρη, σε συ­νέντευξή της στην εφημερίδα «Führer Zeitung», δηλώνει ότι η καλύτερη εποχή της Ελλάδας ήταν η τετραετία 1941-1944 κι ότι χαίρεται ιδιαιτέρως όταν βλέπει σε λιγοστές, δυστυχώς, σχετικές ελληνικές ταινίες τους Γερμανούς αξιωματικούς να αποτριχώνουν στα υπόγεια της Γκεστάπο ελληνικά κωλαράκια. Έντονες αντι­δράσεις, μεταξύ των Ελλήνων φασιστών, κομμουνιστών και μαλακών προκαλεί το γεγονός ότι η καλλιτέχνις δεν έλεγξε το θυμικό της και σούριξε: «Θάνατος στην υπολοχαγό Νατάσα, τη σιχαμένη Ελλη­νίδα δημόσια υπάλληλο!». (Είχε μπερδέ­ψει την ομώνυμη ταινία της Αλίκης με τη «Δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά»).
Απρίλιος: O Θόδωρος Πάγκαλος αλλά­ζει πίστα εγκεφαλικού και δηλώνει: «Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Εσείς τα φάγατε κι εγώ κοίταζα». Αποκαλεί επίσης τους Έλ­ληνες που είναι αντίθετοι στην πολιτική του μνημονίου: « Κ@θίκια, κερ@τ@δες, μ…΄πανα». Ο Λουκάς Παπαδήμος, από τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται, τον κεραυνοβολεί μέσω skype με το σιβυλλικό του χαμογελάκι.
Μεγάλη ευφορία επικρατεί στη χώρα, δηλαδή στα προσκείμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επειδή εγκρίνεται το περι­εχόμενο της συμφωνίας της 21ης Απρι­λίου και παραχωρείται στην Ελλάδα νέο δάνειο 111 δισεκατομμυρίων κυβικών εκατοστών χιονιού των βαυαρικών Άλπε­ων προκειμένου να κλείσει η μαύρη τρύ­πα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού της προηγούμενης χρονιάς, να γίνει το ελληνικό ΑΕΠ παγοδρόμιο και να κάνουν οι φορολογούμενοι πολίτες ντάνσινγκ ον άις και όχι ον κάρβουνα. «Χίλιες φορές να ψύχεσαι παρά να καίγεσαι…» σχολιά­ζει πασίχαρος ο Αντώνης Λιάρος.
Μάιος: Παρά τις θετικές εξελίξεις του περασμένου μήνα, όταν η Άνγκελα Μέρκελ πληροφορείται ότι οι Έλληνες αντι­μετωπίζουν και πάλι πρόβλημα υπέρβα­σης δαπανών, τους καλεί να κάνουν τις δαπάνες τους πάμπερς, δηλαδή να τις βάλουν στον κώλο τους. Προκειμένου να αυξήσει την πίεση, ανεβάζει τα πανωτό­κια του δανεισμού των 111 δισ. κυβικών εκατοστών βαυαρικού χιονιού σε 50% των ελληνικών παραλίων.
Οι εργαζόμενοι στο ελληνικό Κοινο­βούλιο, διοικητικοί και πολιτικοί, διεκδι­κούν αναδρομικά αποζημίωση για ψυχι­κή οδύνη ύψους 1.500 ευρώ ανά τεμάχιο μούντζας που εισέπραξαν από το 2010 και εντεύθεν και ζητούν να ληφθούν από τους αγανακτισμένους αποτυπώματα και να ταυτοποιηθούν οι μούντζες προκειμέ­νου να καταμετρηθούν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου συγκαλεί τη συνέλευση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Ιπποκράτους επειδή δεν είναι κολ­λημένος στην καρέκλα του κι αν σηκωθεί μπορεί να του την αρπάξουνε.
Ιούνιος: Κουρασμένοι από την παρατε­ταμένη κερδοσκοπία, οι παράγοντες των Αγορών αποφασίζουν να επιτρέψουν επι­τέλους στην Ελλάδα να γλιτώσει από τον επαπειλούμενο κίνδυνο της χρεοκοπίας, χρεοκοπώντας. Το νέο εθνικό νόμισμα της χώρας, η δραχμουπία, τυπώνεται με προέκταση χαρτί υγείας για να χωράνε τα μηδενικά. Οι σοβαρές ελλείψεις τρο­φίμων στα σούπερ μάρκετ ισοσταθμίζεται από το σοβαρό πλεόνασμα τροφίμων στα ψυχιατρεία. Οι Έλληνες επιστρέ­φουν στον καιρό των τροφοσυλλεκτών, με πρώτα θύματα τις παχουλές, που από καθαρό ανθρωπισμό καμακώνονται πρώτες προκειμένου (βγαίνει που βγαί­νει μια ψυχή) να χορτάσει τουλάχιστον περισσότερος κόσμος. Όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα, καλύτερη φάση, γιατί χειρότερα δεν γίνεται.
/topontiki.

Δεν υπάρχουν σχόλια: