Βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι ο κόσμος θα κάτσει να τον σφάξουν όλοι μαζί...Του Μάκη Κουρή

Ξεθώριασαν οι κόκκινες γραμμές

Έμπλεοι λοιπόν χαράς όλοι με την αλλαγή φρουράς. Απ’ άκρου σ’ άκρον στη χώρα ζητωκραυγές. Ανευρέθη σωτήρας! Πάλι καλά που δεν διέταξαν γενικό σημαιοστολισμό, να παιανίσουν οι μπάντες, να αρχίσουν οι χοροί...

Ο κ. Παπαδήμος έλειπε για να σωθούμε... Τα καθρεφτάκια και τα λαμπιόνια ξανά για να ξεγελαστούν οι ιθαγενείς... Για να κάτσει φρόνιμα ο εχθρός λαός... Ζουν τη μεγάλη πλάνη... Μακριά από την πραγματικότητα, όπως πάντα. Ποτέ δεν κατάλαβαν εκεί στα ψηλά διαμερίσματα τι συμβαίνει κάτω. Ποτέ δεν μπόρεσαν να αφουγκρασθούν τον πόνο, τις αγωνίες, την απόγνωση που υπάρχει πίσω από τα κλειστά παντζούρια... Έτσι και σήμερα... Είναι αφελείς –το λιγότερο– όσοι νομίζουν ότι το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν μια κυβέρνηση συνεργασίας. Κι ότι από τη στιγμή που ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ να τη στήσουν, όλα πλέον λύθηκαν. Και το στομάχι θα γεμίσει, τα λουκέτα θα εξαφανιστούν, τα μαγαζιά θα γεμίσουν κόσμο. Όλα θα λειτουργούν ρολόι, παράδεισος θα γίνουμε με τον ερχομό του απεσταλμένου από τα αφεντικά κ. Παπαδήμου... Που ξέρουμε ποιος είναι... Και σε τι θεό πιστεύει... Ακόμη και αν η κυβέρνηση στηριζόταν και από τους 300 της Βουλής, Δεξιά και Αριστερά αν έδιναν τα χέρια, θα ήταν η μεγάλη αυταπάτη για εκείνους που πιστεύουν ότι ο λαός θα έσκυβε το κεφάλι και θα έλεγε στον αγά έλα να με σφάξεις... Και από... χαρά, θα βγει στους δρόμους... Θα βάλει στο ράφι την οργή και τον θυμό, θα ξεχάσει ότι τα λεφτά δεν φθάνουν, ότι δεν έχει δουλειά, ότι τα παιδιά του δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα, θα κλείσει τα μάτια στα χαράτσια και στον δικαστικό κλητήρα που πάει να του κατασχέσει το σπίτι. Κούνια που τους κούναγε... Νομίζουν ότι απέναντί τους έχουν στρατιωτάκια, ότι θα εκτελούν ασυζητητί διαταγές. Προσοχή - ανάπαυση... Ξεχνούν ότι έχουν να κάνουν με ζωές... Που δεν μπορείς να καταστρέφεις, από τη μια στιγμή στην άλλη... Να τις ρίχνεις στον γκρεμό. Γιατί αυτό συμφέρει το «σύστημα»... Δεν το έγραψε, τυχαία, χωρίς λόγο και από πικρές εμπειρίες ο εθνικός μας ποιητής, εκείνο το «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος». Κάποια στιγμή, όμως, ξυπνά... Και τότε το ποτάμι παρασέρνει τα πάντα... Δεν θέλει πολλή σκέψη το ποιον εξυπηρετεί, ποιανού τα συμφέροντα προστατεύει η αλλαγή σκυτάλης. Μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων των κυρίαρχων καναλιών αρκεί. Αγωνία μέχρι να γίνει η πολυπόθητη παράδοση, που ανέμενε από μέρες στη διπλανή αίθουσα, στον διάδοχο του Παπανδρέου, που άνοιξε τον δρόμο και τώρα άλλος ατσαλάκωτος, με πτυχία Χάρβαρντ και εκλεκτός των δανειστών, θα ολοκληρώσει το έργο της πλήρους άλωσης της χώρας. Και υποταγής του ελληνικού λαού. Αφού πρώτα πέτυχαν να τον φοβίσουν, να τον τρομοκρατήσουν, με κάθε τρόπο, να μη σηκωθεί από τον καναπέ, γιατί μπορεί να πάθει ό,τι συνέβη στους τέσσερις που κάηκαν στην Μαρφίν και στο Σύνταγμα με τη βροχή των δακρυγόνων, όπου θύμιζε Καμπούλ και Βαγδάτη, ότι αν δεν συναινέσει θα χρεοκοπήσει, θα πάει η ζωή του πενήντα χρόνια πίσω, θα πεινάσει, θα σφαζόμαστε στους δρόμους... Θα γίνουμε Αργεντινή – ο κ. Πάγκαλος έχει ήδη προλειάνει το έδαφος... Θα έρθει η συντέλεια της Ελλάδας... Όσοι έχουν την αυταπάτη ότι έτσι θα γίνει, ότι ο κόσμος θα καταπιεί το όπιο που θα του δώσει ο κ. Παπαδήμος, όχι μόνο είναι βαθιά νυχτωμένοι αλλά και επικίνδυνοι... Τα προβλήματα που ζει σήμερα η χώρα και ο ελληνικός λαός δεν αντιμετωπίζονται με καθρεφτάκια και λαμπιόνια... Αλλά με λύσεις που βγάζουν τους πολίτες από την απελπισία και την απόγνωση, που από κάποια στιγμή και πέρα, όταν πλέον δεν τους έχει απομείνει τίποτε άλλο να χάσουν... Καλύτερα ας μην το σκεπτόμαστε... Γι’ αυτό και η ευθύνη εκείνων που έχουν ακόμη λόγο: Θα πρέπει να αναλογιστούν πού μπορεί να οδηγήσουν οι τωρινές επιλογές και να βάλουν κόκκινες γραμμές. Που ξαφνικά ξεθώριασαν... ΠΑΡΟΝ 13/11/2011