«Είμαι έφηβος 15 ετών, σταμάτησα το σχολείο για να εργαστώ, ώστε να βοηθηθεί η μητέρα μου - η οποία φροντίζει ηλικιωμένους - στα έξοδα του σπιτιού. Θέλω να πάω σχολείο, όμως τώρα με την κρίση, πρέπει να τα βγάλουμε πέρα. Νιώθω άσχημα, δεν έχω φίλους. Αισθάνομαι άγχος και την πίεση, που δεν με αφήνει να κοιμηθώ το βράδυ»
Ποιός αμφισβητεί ότι η οικονομική κρίση -που χτυπά τους πάντες- δεν ωθεί παιδιά κυρίως των μονογονεϊκών οικογενειών να εγκαταλείψουν ή παραμερίσουν το σχολείο, ώστε να σταθούν ως ισότιμοι ενήλικες, στο πλευρό του γονέα, που βάλλεται;
Οι διαπιστώσεις της τηλεφωνικής συμβουλευτικής «Γραμμή-Σύνδεσμος» (801.801.1177) δίνουν μέσω της "Ε" τις απαντήσεις.
Τα στοιχεία, παραχώρησε στην "Ε" η κα Μαρία Ντούβου Ψυχολόγος-Σύμβουλος Τηλεφωνικής Υπηρεσίας της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ). Βάσει αυτών προκύπτει ότι:
Οι μονογονεϊκές οικογένειες, αγγίζουν το 13% του συνόλου των οικογενειών.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των οικογενειών αυτών, αφορά νέες γυναίκες (χήρες, διαζευγμένες, άγαμες), που μεγαλώνουν μόνες τους ένα ή περισσότερα παιδιά.
- Το 95% των μονογονεϊκών οικογενειών προέρχονται από διαζύγιο, ενώ οι υπόλοιπες προκύπτουν από χηρεία ή είναι ανύπαντροι γονείς.
- Το 46% των γονέων-αρχηγών τους απασχολούν θέματα, που σχετίζονται με τον ρόλο του γονέα(π.χ. οριοθέτηση συμπεριφορών, συγκρούσεις με τα παιδιά).
-Το 16% επικεντρώνεται στις σχέσεις με τα παιδιά τους καθώς και στις σχέσεις των παιδιών τους με άλλους(π.χ. συνομηλίκους, καθηγητές).
-Το 14% προβληματίζεται για θέματα ψυχικής υγείας των ίδιων των γονέων και των παιδιών τους.
-Το 9% των παιδιών των μονογονεϊκών οικογενειών προβληματίζονται για το διαζύγιο ή τον θάνατο γονέα και ζητούν ενημέρωση για το χωρισμό των γονιών, τη δυσκολία αποδοχής της καινούργιας κατάστασης είτε προέρχεται από χωρισμό είτε από θάνατο.
Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, τα αιτήματα στην τηλεφωνική γραμμή έχουν αυξηθεί. Στην γραμμή απευθύνονται αρχηγοί-γονείς που έχασαν την εργασία τους, είτε κινδυνεύουν να την χάσουν και δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινότητας.
Η απώλεια εργασίας, η οικονομική δυσπραγία, η ανέχεια και η ανασφάλεια, προκαλούν σε γονείς άγχος κατάθλιψη και εντάσεις στις σχέσεις των ενηλίκων και γονέα-παιδιού. Το ψυχολογικό στρες που συνδέεται με τη φτώχεια αυξάνει τις πιθανότητες ο γονέας να υιοθετήσει σκληρή στάση και να γίνει λιγότερο υποστηρικτικός και περισσότερο ασυνεπής προς τα παιδιά του γεγονός, που τελικά μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Τα παιδιά, που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, παρουσιάζουν άγχος και δυστυχία, μειωμένη κοινωνικότητα, εγκαταλείπουν νωρίς το σχολείο για να εργαστούν. Λόγω των ψυχικών τους δυσκολιών, έχουν χαμηλή ποιότητα ζωής και περιορισμένες επαγγελματικές ευκαιρίες.
Οι επιστήμονες της ΕΨΥΠΕ συστήνουν: οι γονείς-αρχηγοί των μονογονεϊκών να επιτρέψουν στο παιδί να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, όχι όμως, να αναλάβει καθήκοντα ενήλικα πχ να εργαστεί ως δεύτερος ενήλικας στην οικογένεια, ώστε να τα βγάλουν πέρα.
- Να αποφεύγουν να προκαλούν πίεση στο παιδί να κρύβουν τα δάκρυα ή τον θυμό τους, ωστόσο να επιτρέπουν στα παιδιά να μοιραστούν μαζί του τα επώδυνα συναισθήματά τους, να είναι ειλικρινείς με τα παιδιά τους και να τους μιλούν, για αυτά, που συμβαίνουν, κυρίως όταν έχει χαθεί ο ένας από τους δυο γονείς.
Τέλος προβλέπουν ότι τα προβλήματα, που ταλανίζουν τις μονογονεϊκές οικογένειες πιθανόν να γίνουν πιο έντονα, για αυτό, χρειάζεται ο κηδεμόνας να θωρακιστεί συναισθηματικά. Για το λόγο αυτό, είναι χρήσιμο να λαμβάνει βοήθεια από ειδικούς. Βοήθεια όμως πρέπει να παίρνουν και τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου