Αυτό που φοβάται ο Καρατζαφέρης και το τονίζει με παλαιομοδίτικη και ακροδεξιά ρητορική, το ζητάει και το ελπίζει ο κόσμος της αριστεράς. Είναι η ιδέα μιας συσπειρωμένης αριστεράς, μαζί με τις δυνάμεις της οικολογίας και τις δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα αίτημα που κερδίζει έδαφος ραγδαία στον κόσμο. Υπάρχει ρεύμα, υπάρχει πίεση. Ο κόσμος μας τραβάει από το μανίκι και ρωτάει επίμονα: "αν όχι τώρα, τότε πότε;»
Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τις διαφορές, αλλά λέει: «παραμερίστε τις και συμπράξετε σε ένα κοινό πρόγραμμα που να βάζει κάτω αυτά που σας ενώνουν και αφήστε για αργότερα τις διαφορές». Όποτε ενώθηκε η ευρύτερη αριστερά στην Ελλάδα, ήταν καλό και για τον τόπο και για τον λαό. Όποτε έμεινε στην πολυδιάσπαση και στην φαγωμάρα, στον εμφύλιο, ήταν κακό και για την αριστερά και για τον τόπο και για τον λαό.
Αυτό που προτείνω είναι τρία λογικά βήματα:
Να σταματήσει η αμοιβαία πολεμική
Να υπάρχει διάλογος, επικοινωνία, συνάντηση, είτε ανά δυο είτε όλοι μαζί. Αναφέρομαι και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν υποστηρίξει πρωτοβουλίες και στην ΔΗΜ.ΑΡ., και στους οικολόγους και στο ΚΚΕ και σε άλλες δυνάμεις της αριστεράς και σε όσους αποδεσμεύονται από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ
Να κινηθούν διαδικασίες ανοιχτές στην κοινωνία, στο φως, για την αναζήτηση ενός κοινού προγράμματος, μιας κοινής βάσης, προκειμένου με ένα ικανοποιητικό βαθμό σύγκλισης να προχωρήσουν μαζί στις επόμενες κοινωνικές και πολιτικές μάχες και να κατέβουν μαζί στις επόμενες εκλογές, που δεν θα αργήσουν.
Όσοι δεν συμφωνούν και δεν συμπεριληφθούν σ’ αυτούς που επιδιώκουν τις άμεσες συγκλίσεις, ας εξασφαλίσουν τις συνθήκες τουλάχιστον για τη συμμετοχή σε κοινές δράσεις. Αν δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, να μην είμαστε απέναντι, να είμαστε δίπλα. Χαίρομαι γιατί ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες στη σωστή κατεύθυνση, χωρίς περιττές τυμπανοκρουσίες, και πιστεύω ότι οι εξελίξεις πρέπει να έρθουν σύντομα και να ευθυγραμμιστούμε με τις απαιτήσεις του κόσμου.
Δεν εθελοτυφλώ. Από την πλευρά της ηγεσίας του ΚΚΕ, βλέπω μια εχθρότητα, όχι απλά άρνηση, όσο καλλιεργείται το έδαφος για ενωτικές πρωτοβουλίες. Στην ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. υπάρχει μια άρνηση. Στους Οικολόγους Πράσινους υπάρχουν προβληματισμοί και ταλαντεύσεις. Υπάρχει όμως και ο κόσμος της αριστεράς, που ό,τι κόμμα κι αν ψηφίζει, περιμένει ενωτικά βήματα.
Οφείλουμε να ανταποκριθούμε με αριστερό, ενωτικό πνεύμα. Το αποτέλεσμα αυτής της ενωτικής πρωτοβουλίας, ακόμα κι αν δεν έχει καθολικά χαρακτηριστικά, θα δημιουργήσει έναν ισχυρό, αριστερό, οικολογικό πόλο, που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών. Αν ο κόσμος επιβραβεύσει με την ψήφο του αυτή την προσπάθεια, μετά τις εκλογές θα υπάρχουν τα περιθώρια να ολοκληρωθεί η προσπάθεια, γιατί πολύ απλά θα το επιβάλει ο κόσμος.
ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ 27/11/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου