Παπαθεμελής:Το πολιτικό μας σύστημα, δειλό, μοιραίο και άβουλο αντάμα.....

Το πολιτικό μας σύστημα, δειλό, μοιραίο και άβουλο αντάμα υπέκυψε στον βάναυσο εκβιασμό της Μέρκελ και του διεθνούς τοκογλυφικού συστήματος.

         Κατώτεροι των περιστάσεων Ευρωπαίοι ηγέτες απεδείχθησαν άνανδροι να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα μιας χώρας που είναι μόλις το 2% της Ευρωζώνης. Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των Τραπεζών τους έπνιξαν σε μια κουταλιά νερό. Ανίκανοι να δώσουν μια έντιμη λύση στο αστείου μεγέθους ελληνικό πρόβλημα, επιδίδονται σε μια ανήθικη επιχείρηση κατατρομοκράτησης του Ελληνικού λαού-χθες έστειλαν όλα τα διεθνή ΜΜΕ να κατακλύσουν την Αθήνα και να ενσπείρουν τον πανικό στην έμφοβη πολιτική μας ηγεσία η οποία παρεδόθη αμαχητί.         Η Κυβέρνηση που καταρράκωσε το κύρος της χώρας και την πρόσφερε βορά στους κροκοδείλους της διεθνούς τοκογλυφίας, παραδίδει τώρα σ’ ένα διάδοχο σχήμα απολύτως ελεγχόμενο και εξ ορισμού ανήμπορο να πει ΟΧΙ.         Η επερχόμενη κυβέρνηση, επί της ουσίας κατ’ εικόνα και ομοίωση της απερχόμενης, με τριτεύουσα διαφορά τα άτομα που την συγκροτούν, έχει πριν ορκισθεί, αποδεχθεί τις διαταγές του Βερολίνου, δηλαδή τις αποφάσεις της 27/10/11.         Όμως η παραμονή μας στο τροϊκανικό περιβάλλον, η παραδοχή της δανειακής σύμβασης και η συνέχιση της ανεύθυνης επιβολής αιματηρών θυσιών στον ελληνικό λαό θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, σε ρήξη του κοινωνικού ιστού και σε τραγικές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.          
         Το πρόβλημα της χώρας δεν λύνεται από άλλη Κυβέρνηση, αλλά από άλλη Κυβέρνηση με διαμετρικά αντίθετη πολιτική.         
         Οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, οιασδήποτε σύνθεσης, από δω και μπρος, θα πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες μόνο αν είχε την τόλμη να καταγγείλει το σύνολο των επαίσχυντων Μνημονίων, επικαιροποιήσεων, μεσοπρόθεσμων και όλου του θλιβερού συνονθυλεύματος, που ταπείνωσε και εξαθλίωσε στο έπακρον τον ελληνικό λαό.         Οι απάνθρωπες θυσίες, που σωρευτικά μας επιβλήθηκαν ήταν χωρίς αντίκρισμα. Να υπενθυμίσουμε ακόμη, ότι δεν πρόκειται απλώς για αναποτελεσματικότητα όλων αυτών των τροϊκανικών μέτρων, αλλά και για υψηλό βαθμό επικινδυνότητάς τους, που οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι και μετά το κούρεμα του δήθεν 50% του χρέους (γιατί ουσιαστικά είναι πολύ κατώτερο), το ποσοστό του το 2020 θα είναι υψηλότερο από αυτό που ήταν το 2009. Προβλέπεται, δηλαδή να είναι 120% έναντι 115% το 2009! Ωστόσο διαχειρίσιμο θεωρείται το χρέος μόνο αν είναι κάτω από το 90% του ΑΕΠ, αφού το υψηλότερο αυτοτροφοδοτείται.          Το κούρεμα το οποίο η Δημοκρατική Αναγέννηση αξίωνε από την πρώτη στιγμή, η Κυβέρνηση το απέρριπτε μετά βδελυγμίας ως δήθεν ανώφελο!          Για να ακούσει προχθές και από γερμανικά χείλη (αρχισυντάκτης της Handelsblad) ότι:         «Το κούρεμα ήρθε με καθυστέρηση ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πριν, το σημερινό χρέος της Ελλάδος θα κυμαινόταν κάτω από του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας».         Η καταγγελία Μνημονίων κλπ επιβάλλεται, επειδή αυτό που πρωτίστως χρειάζεται η Ελλάδα είναι σήμερα η δυνατότητά της να επιδοθεί σε επιθετική-ταχύρρυθμη αναπτυξιακή πολιτική, που φυσικά αποκλείεται με τις παρούσες συνθήκες της βαθιάς ύφεσης, που αποτελεί τη μοναδική συνταγή της τρόικας, της οποίας την διαιώνισηεξασφαλίζει η υπερψήφιση των αποφάσεων της 27/10/11.
         Η συνταγή της τρόικας αποβλέπει αποκλειστικά στη σωτηρία των τραπεζών και όχι της Ελλάδας.         Μας λένε ότι το συμφέρον της χώρας είναι η επόμενη δόση και εκβιάζουν το λαό να αποδεχθεί την ταπεινωτική και καταστροφική,  για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας δανειακή σύμβαση.
         Δεν μας λένε ότι η αποδοχή της δανειακής σύμβασης σημαίνει την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα κέντρα εξουσίας, με την αποδοχή δικών τους επιτηρητών που ουσιαστικά θα κυβερνούν τη χώρα  και την εκχώρηση στους δανειστές, της εθνικής μας περιουσίας.            Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν το λαό για έναν τρόπο διαβίωσης υπεράνω της παραγωγικής του ικανότητας, όταν αυτοί του τον υπέδειξαν εκχωρώντας του κάθε είδους ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις, για να τους κρατά στην εξουσία και ενώ αποβιομηχανοποιούσαν τη χώρα, στήριζαν την ψευδή ευδαιμονία και την παμφάγο φαυλοκρατία τους σε υψηλότοκα δάνεια τα οποία καλούν τώρα τον λαό να αποπληρώσει στο πολλαπλάσιο.          Κλεπτοκρατία, σπατάλη, παρασιτισμός, ατιμωρησία ιδού η ταυτότητα του ετοιμόρροπου συστήματος.         Η εθνική ανεξαρτησία όμως δεν οικοδομείται ούτε με μεγαλοστομίες, ούτε με κουτσαβακισμούς. Θέλει ό,τι ακριβώς λείπει. Γιατί εάν υπήρχε αυτό το κάτι, θα υπήρχε κι ο πολιτικός ανδρισμός που δεν θα ανεχόταν καμιά Μέρκελ και κανέναν Σαρκοζί να μας κουνάνε το δάχτυλο. Θα υπήρχε η βούληση να ζήσουμε τρώγοντας πέτρες κι όχι παρασιτώντας ως διεθνείς επαίτες.         Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει ελπίδα σωτηρίας για το λαό παρά η εθνική του αφύπνιση, ενισχυμένη από την ιστορική και καταγωγική του συνέχεια, την  γλωσσική του ιδιαιτερότητα, κυρίως δε την ιδιαιτερότητα της κλασσικής του παιδείας και της  χριστιανικής του πίστης. Όλα αυτά δηλαδή που συκοφαντούν και  από τα οποία  πολεμούν να τον αποκόψουν με λύσσα. Ο λαός αναζητεί μία ηγεσία που να εκφράσει αυτά τα ιδανικά και τότε αλλοίμονο τους όταν ο λαός αυτός θα αφυπνιστεί.