Οι "σκελετοί", βγαίνουν από το ντουλάπι της ιστορίας και βάζουν στο κάδρο δυο πρόσωπα , που η συμβολή τους στην καταστροφή της χώρας μας, είναι τεράστια.
Το κείμενο που ακολουθεί, είναι φωτιά για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αντώνη Σαμαρά.
Οι σκελετοί βγήκαν από την ντουλάπα και στοιχειώνουν τους σύτχρονους ΕΦΙΑΛΤΕΣ...
attikanea
Βενιζέλος-Σαμαράς.
Δυο ορθόδοξοι λογοκριτές στο Υπ. Πολιτισμού
Γράμμα από το Ληξούρι:
Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Την περίπτωση του κ. E. Βενιζέλου, Συνταγματολόγου, πανεπιστημιακού δάσκαλου και Υπουργού Πολιτισμού που λογόκρινε έργο Τέχνης στην έκθεση Outlook κατόπιν απαίτησης των κ.κ. Έβερτ και Γ. Καρατζαφέρη, την έχουμε σχολιάσει συχνά. Όταν ένας «σοσιαλιστής» πολιτικός, εντεταλμένος να διδάσκει τα συνταγματικά δικαιώματα και να προστατεύει την καλλιτεχνική δημιουργία και την ελευθερία της έκφρασης αυτοεξευτελίζεται και δέχεται να κάνει τον χωροφύλακα, πώς να καταδεχθείς να ασχοληθείς μαζί του; Πώς να ασχοληθείς με αυτόν που Αρχαιολόγος κατήγγειλε πως το υπουργείο του τον έστειλε ως οιωνεί μάρτυρα υπεράσπισης ...
αντί κατηγορίας του Εφραίμ;
http://roides.wordpress.com/2008/10/22/xipolitos_venizelos/
Άλλωστε ο άνθρωπος όταν εκτέθηκε στην άπλετη δημοσιότητα αυτοδιασύρθηκε με τα καμώματά του, διεκδικώντας μαζί με τον μικρό Καραμανλή τον επαίσχυντο τίτλο του ηττημένου από τον ΓΑΠ, που να μου τον θυμηθείτε με το απερίγραπτο χάλι της ΝΔ και με τη νεοελληνική κακομοιριά θα τον δούμε και πρωθυπουργό! Ο Βενιζέλος δεν είναι Γιωργάκης, είναι ευφυής και άνθρωπος με γνώσεις, του λείπει όμως η αρετή γι’ αυτό η σοφία του γίνεται πανουργία.
Ο κ. Σαμαράς είναι γνωστός φιλόδοξος που μέθυσε από το υπουργιλίκι που του χάρισε ο Μητσοτάκης, καβάλησε τον Βουκεφάλα, λανσαρίστηκε με μικροαστική ψωροπερηφάνεια ως απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα (αυτή όμως δεν ήθελε παπά ούτε στην κηδεία της), πρόδωσε τον ευεργέτη του, έσυρε τη χώρα στον διεθνή τυχοδιωκτικό περίγελο του Μακεδονικού, δηλητηρίασε τα μυαλά των πολλών με εθνικιστικές φαντασιώσεις που εμποδίζουν μέχρι σήμερα τη λύση, μας φόρτωσε με έναν ακόμη φαντασιακό εχθρό, κατηγορήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη για κατασπατάληση για ίδιον πολιτικό όφελος των μυστικών κονδυλίων (η υπόθεση μπήκε στο αρχείο), έστησε άτυχο προσωποπαγές κόμμα που απέκλεισε τους μειονοτικούς Έλληνες πολίτες της Θράκης από τα ψηφοδέλτιά του και κρίθηκε με τέτοιες περγαμηνές άξιος να διαδεχτεί τους κ.κ. Καραμανλή και Ζαχόπουλο στο Υπ.Πο.
Για τα κονδύλια έχω και υστερόγραφο, αλλά θέλω να πω πως κανείς τίμιος άνθρωπος δεν δέχεται να χειριστεί εν λευκώ το πράγματι ιερό δημόσιο χρήμα, χωρίς κάποια στοιχειώδη διαφάνεια, κάποια διακομματική επιτροπή ελέγχου και κυρίως κρατώντας για πάντα «όλας τας αποδείξεις» και τα παραστατικά. Αν μη τι άλλο για να μην δώσει λαβή σε κακόπιστους. Ειδικά αν είναι Μακεδονομάχος και ξέρει πως υπάρχει διεθνής συνωμοσία κατά των φρουρών της Αιωνίου Ελλάδος σαν ελόγου του.
Τόλμησε λοιπόν ο διεθνώς άγνωστος Μεσσήνιος πολιτευτής της δεξιάς κουλτούρας (φωτ.) να λογοκρίνει τον διεθνούς φήμης τιμημένο Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, έναν άνθρωπο με πολιτική άποψη που σε δύσκολους καιρούς όταν η παράταξη Σαμαρά δολοφονούσε πολιτικούς αντιπάλους με το παρακράτος της, έδωσε βροντερό παρόν με την ταινία «Ζ» που έμεινε κλασική στην ιστορία του Κινηματογράφου.
Η λογοκρισία έγινε ύστερα από απαίτηση της αμαρτωλής Ιεράς Συνόδου του Μαμωνά, μιας ομάδας ανθρώπων που λίγο καιρό πριν αυτοεξευτελίστηκε αθωώνοντας τον κλέφτη και σαρκικά αμαρτωλό (με τα εκκλησιαστικά κριτήρια) συνάδελφό της άγιο Παντελεήμονα για να τον καταδικάσει θέλοντας και μη ντροπιασμένη μετά με διαταγή του Εισαγγελέα, μιας Συνόδου που την ώρα που η κυβέρνηση φορολογεί ληστρικά και παράνομα με έκτακτες εισφορές ειλικρινείς φορολογούμενους, ηγείται μιας αστρονομικά πλούσιας Εκκλησίας, φοροδιαφεύγουσας, φοροαπαλασσόμενης και προκλητικά σκληρόκαρδης απέναντι στον ανθρώπινο πόνο.
Μιας Εκκλησίας που είναι τόσο βυθισμένη στην αμαρτία που δεν τολμάει να καθαιρέσει διαβόητους κληρικούς που η δυσοσμία που αποπνέουν τρέπει σε φυγή τα τετράποδα των χοιροστασίων.
Αυτός ο πατριώτης λοιπόν, υπάκουσε στα κελεύσματα των ρασοφόρων (που επέλεξαν να ζουν αφύσικα με ότι αυτό συνεπάγεται), σε βάρος της αλήθειας, σε βάρος της Ιστορίας της πατρίδας του, σε βάρος της εθνικής μας μνήμης, σε βάρος των αριστουργημάτων της Τέχνης που αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά.
Δέχτηκε λοιπόν ο πατριώτης αυτός, να κρύψει την αλήθεια, να κουκουλώσει τον βανδαλισμό της Εκκλησίας σε βάρος του παγκόσμιου πολιτισμού, να προδώσει αυτούς που θεωρεί κατά το συμφέρον του και συγκυριακά προγόνους του και να καλύψει την ασιατική βαρβαρότητα που κατέστρεψε τον πολιτισμό τους, και ο πρωθυπουργός του που μέχρι προχτές προσκυνούσε ευλαβικά μαζί με ευσεβή υπουργό του τον όσιο Εφραίμ τον Βατοπεδινό (που απολαμβάνει ακόμη ασυλία), τον καλύπτει αντί να του αναθέσει τον μόνο ρόλο που του ταιριάζει, αυτόν του τεθλιμμένου πολιτευτή-εκπροσώπου της ΝΔ στα μνημόσυνα του Μελιγαλά, πλάι στους εκπροσώπους του Λάος και της Χ.Αυγής.
Τι έπρεπε να κρυφτεί από τα μάτια των ανυποψίαστων πολλών; Πως οι ντυμένοι με μηδικές σατραπικές στολές Ρωμιογραικοί ρασοφόροι ειδωλολάτρες και πτωματολάτρες μάγοι που κλήθηκαν να ξορκίσουν με τους καταβρεχτήρες τους και με τις κουδουνίστρες των λιβανιστηριών τους το μουσείο της Ακρόπολης, κατέστρεφαν συστηματικά τα εκθέματά του. Αυτοί που εκπροσωπούν την ανατολικορωμαϊκή σκελετολατρεία έρχονται τάχα μου να βγάλουν με το μαγικό νερό τους τα δαιμόνια από τα γυμνά αγάλματα, που αν μπορούσαν θα τα έκαναν κομματάκια για να μην τους θυμίζουν το μίσος που έχουν για κάθε τι ελληνικό, ωραίο και φυσικό.
Κλέφτες τελετών, μύθων, ημερομηνιών, εθίμων αρχαίων θρησκειών, ξεθεμελιωτές των ναών τους, καταπατητές του χώρου τους, σφετεριστές του ναού της μυθικής σοφής παρθένας Αθηνάς για χάρη της αγράμματης «παρθένας» της Ναζαρέτ, τραμπούκοι που σφράγισαν τη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, αυτοί που και σήμερα βρίζουν στους «Χαιρετισμούς» της θεάς τους «ασόφους» τους θεμελιωτές του δυτικού πολιτισμού τη δόξα της Ελλάδας, το καύχημα της ανθρωπότητας,, τους φιλόσοφους των Αθηνών, («Χαίρε η τους φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα»), αυτοί που κατηγορούν τους αρχαίους Αθηναίους φιλόσοφους, ποιητές και θεμελιωτές μιας πρώτης μορφής Δημοκρατίας, για μηχανορραφίες, για πλοκάμια, για σοφιστείες-(«πλοκάς») που η θεά τους διασπά, («Χαίρε η των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα»), αυτοί λοιπόν οι εχθροί κάθε ελληνικού, κάθε ανθρωπιστικού, κάθε καλλιτεχνικού, κάθε δημοκρατικού, κάθε ερωτικού, κάθε ελευθεριακού, απαιτούν με ιταμότητα να κρυφτεί η αλήθεια από τους πολίτες, που τους θέλουν φοβισμένη ανιστόρητη πλέμπα, υποχείριο της εξουσιαστικής και αρπακτικής τους μανίας.
Μαθημένοι να κυβερνάνε τα μυαλά ανεγκέφαλων γριών και δυστυχισμένων ανισόρροπων ανθρώπων, ενοχλούνται από κάθε αντιπολιτευτική φωνή που την αντιμετωπίζουν όχι πια με το ξίφος ή την πυρά του δήμιου, αλλά με το ένταλμα του χωροφύλακα, με την ετυμηγορία του (παρα)Δικαστή, με το ψαλίδι του λογοκριτή.
Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε και καταδίκασε τη λογοκρισία δια της κας Δαμανάκη. Ο αφελής θα πει Μπράβο. Ο προσεκτικός θα δει πως το κόμμα αυτό απλά βρήκε αφορμή να χτυπήσει υποκριτικά την συνένοχη ΝΔ.. Ούτε λέξη αυτοκριτικής για ανάλογες ενέργειες του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν και το κυριότερο ούτε λέξη για τη ρίζα του κακού, για τον μεγάλο ένοχο, την Εκκλησία. Γιατί βέβαια τα πολιτικά ανδρείκελα, που εκτελούν τα ψηφοθηρικά συμβόλαια που έχουν υπογράψει υπόγεια με την Ανίερη Σύνοδο, πάντα θα υπάρχουν όσο υπάρχει ανεξέλεγκτη και οικονομικά παντοδύναμη η κρατική θρησκεία.
Αυτή που μαζί με τον αρχιεπίσκοπό της τον κ. Γιάννη Λιάπη, απουσιάζει από το κατηγορητήριο της πολιτικά περιπλανώμενης εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ. Οι ηθικοί αυτουργοί μένουν στο απυρόβλητο. Άλλη μια απόδειξη του πόσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει υποτελές στο υψηλό παπαδαριό, του πόσο δεν θα το αγγίξει όπως άλλωστε έκανε μέχρι τώρα μπουκώνοντάς το με φοροαπαλλαγές και προνόμια.
Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι η αφομοίωση από την κα Δαμανάκη όχι μόνο του πασοκικού πνεύματος του να μιλάς με μισόλογα χωρίς να λες τίποτα, αλλά και της ανόητης πασοκικής διαλέκτου: «Το καλλιτεχνικό έργο δεν τεμαχίζεται» (θυμηθείτε το κλασικό: «Το ΠΑΣΟΚ δεν τεμαχίζεται» κλπ κλπ.).
Αλλά και για την Αριστερά τα πράγματα είναι θλιβερά. Το κόμμα της κας Κανέλλη σιωπά κλασικά για τέτοια ψιλά γράμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (μεσημέρι Κυριακής) δεν βρίσκω να έχει πει κουβέντα, για ένα θέμα που κατ’εξοχήν (Εκκλησία-Τέχνη-ανθρώπινα δικαιώματα) τον αφορά . Φταίει ο σκυλοκαυγάς των στελεχών του για το αν η Ε.Ε. έπρεπε να στερηθεί τον γίγαντα συνδαιτημόνα του Χριστόδουλου (σε γεύμα Ελλήνων Ευρωβουλευτών) Δ.Παπαδημούλη, ή η ομερτά που έχουν συνάψει με τον αρχιεπίσκοπο του Βοιωτοπεδίου και με το πατριαρχείο;
Σε κάθε περίπτωση και ανακοίνωση να υπάρξει, η καθυστέρηση είναι απαράδεκτη. Επιτέλους τι περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να πεινάσει η χώρα για να βροντοφωνάξει καθημερινά, διαφωτιστικά, επίμονα το σωτήριο σύνθημα: ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Υ.Γ. 1.
Για τον κ. Σαμαρά:
«Ένας βασικός μηχανισμός παραγωγής της εθνικιστικής έξαρσης του 1992 υπήρξαν, ως γνωστόν, τα διαβόητα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ. Χάρη σ’ αυτά, μια μερίδα δημοσιογράφων «ενθαρρύνθηκε» να υιοθετήσει την πιο αδιάλλακτη, ανιστόρητη και πολιτικά καταστροφική «πατριωτική» γραμμή, για ένα ζήτημα που μέχρι τότε ουδόλως απασχολούσε τους πολίτες. Οπως αποκαλύφθηκε τα επόμενα χρόνια, οι απόρρητες δαπάνες της «Υπηρεσίας Ενημέρωσης» του ΥΠΕΞ επί υπουργίας Σαμαρά εκτινάχθηκαν στα ουράνια (από 194 εκατομμύρια δρχ. το 1990 σε 714 εκατομμύρια το 1991 και σε 290 κατά το πρώτο τρίμηνο του 1992), για να ξεφουσκώσουν δραστικά μετά την αποπομπή του (μόλις 35 εκατομμύρια για το υπόλοιπο 1992). Ανάλογη πορεία ακολούθησαν και οι «απόρρητες δαπάνες» που διατέθηκαν «με εντολή του κ. υπουργού», το συνολικό ύψος των οποίων επί Α. Σαμαρά έφτασε το 1.981.735.000 δρχ.
Σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό, μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων δόθηκε σε έλληνες δημοσιογράφους για να καλλιεργήσουν το εθνικιστικό κλίμα που εξυπηρετούσε τις πολιτικές φιλοδοξίες του Σαμαρά: «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν σκουπίδια, που ήταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν» (Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο ΕΣΗΕΑ, «Μυστικά κονδύλια – Πόρισμα», 19.10.1994, σ. 2). Η γαλαντομία αυτή ήταν κοινό μυστικό, όπως διαπιστώνουμε από σχετική προειδοποίηση του Αντώνη Παπαγιαννίδη στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (6.2.92).
Παρ’ όλο που το ζήτημα των «μυστικών κονδυλίων» αναδείχθηκε σε μείζον πολιτικό θέμα της εποχής, ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα ήρθαν τελικά στο φως, καθώς ο Σαμαράς φρόντισε να καταστρέψει -για λόγους «εθνικής ασφαλείας»- όλα τα σχετικά παραστατικά πριν παραδώσει το υπουργείο». http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070603.htm
ΥΓ.2
Για ΓΑΠ-Βενιζέλο-μυστικά κονδύλια, ή «Κόρακας Κοράκου μάτι» κλπ.
- «…Δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα», δηλώνει σχετικά με τα «μυστικά κονδύλια» ο Ε. Βενιζέλος (22/10/1993).
Προηγουμένως, όμως, έχει φροντίσει να πει: «(Θα) δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία», αλλά «με εξαίρεση βεβαίως τα στοιχεία εκείνα που καλύπτονται από το εθνικό απόρρητο»…
Το τι έγινε είναι λίγο-πολύ γνωστό: Ο Τύπος συνέχιζε να κάνει λόγο για τα «μυστικά κονδύλια», εφημερίδες έγραφαν για «1,2 δισ. σε δημοσιογράφους για άρθρα “εθνικά”» («Ελευθεροτυπία», 30/5/1994), υπουργοί φέρονταν να δηλώνουν ότι τελεί σε γνώση τους λίστα που τους προκάλεσε σοκ αλλά «δεν ξέρω αν πρέπει να τη δημοσιοποιήσω» (Γ. Λιάνης, «Φίλαθλος» 4/3/1994), αλλά ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, αν και αποδεχόταν τις αποκαλύψεις μετά από παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή (Μάρτης 1994) ότι μέσα σε 1,5 χρόνο διανεμήθηκε στα «τρωκτικά» 1,5 δισ., δήλωνε:
«Η Ένορκη Διοικητική Εξέταση δεν στάθηκε δυνατόν να επαληθεύσει τίποτα απ’ όσα είχαν λεχθεί γύρω από την υπόθεση χρηματισμού των δημοσιογράφων» (10/3/1994)…
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δε, αν και ο φιλικός της Τύπος («Νέα») παραδεχόταν ότι διακινούνται τέτοια κονδύλια όμως «χωρίς να κρατούνται σε όλες τις περιπτώσεις αποδείξεις και παραστατικά για την επίτευξη εθνικών στόχων»…, ακολουθεί την πεπατημένη και στέλνει την υπόθεση στον εισαγγελέα.
Το αποτέλεσμα: Η υπόθεση των «μυστικών κονδυλίων» τίθεται από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθ. Σιούλα και επισήμως στο αρχείο… Ο εισαγγελέας σημειώνει όμως στο πόρισμά του ότι «επίμαχες δαπάνες δεν μπορούν να γίνουν φανερές χωρίς να ζημιωθούν τα συμφέροντα της χώρας και ότι για τις δαπάνες αυτές, όπως ορίζει ο οργανισμός του υπουργείου Εξωτερικών, δεν αποδίδεται λογαριασμός» («Το Βήμα» 11/6/1995)…». http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=2687745&publDate=
Αυτοί είναι λοιπόν οι ακραιφνείς πατριώται και Ορθόδοξοι λογοκριτές. Αφού οι υπουργοί Πολιτισμού δεν τιμάνε τον τίτλο τους, ούτε τη Δημοκρατία μας, καταφεύγω στον Παλαμά για να απαντήσω στο θρασύ λογοκριτή καλόγερο Γιάννη Λιάπη με το επαγγελματικό ψευδώνυμο Ιερώνυμος.
«Αναβε φωτιές, καλόγερε, κάψε, κάψε, στα χαμένα καις,
απ’ τη στάχτη της φωτιάς σου της Ιδέας ο χρυσαϊτός
τις φτερούγες του τεντώνει πιο πλατιές…».
Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Την περίπτωση του κ. E. Βενιζέλου, Συνταγματολόγου, πανεπιστημιακού δάσκαλου και Υπουργού Πολιτισμού που λογόκρινε έργο Τέχνης στην έκθεση Outlook κατόπιν απαίτησης των κ.κ. Έβερτ και Γ. Καρατζαφέρη, την έχουμε σχολιάσει συχνά. Όταν ένας «σοσιαλιστής» πολιτικός, εντεταλμένος να διδάσκει τα συνταγματικά δικαιώματα και να προστατεύει την καλλιτεχνική δημιουργία και την ελευθερία της έκφρασης αυτοεξευτελίζεται και δέχεται να κάνει τον χωροφύλακα, πώς να καταδεχθείς να ασχοληθείς μαζί του; Πώς να ασχοληθείς με αυτόν που Αρχαιολόγος κατήγγειλε πως το υπουργείο του τον έστειλε ως οιωνεί μάρτυρα υπεράσπισης ...
αντί κατηγορίας του Εφραίμ;
http://roides.wordpress.com/2008/10/22/xipolitos_venizelos/
Άλλωστε ο άνθρωπος όταν εκτέθηκε στην άπλετη δημοσιότητα αυτοδιασύρθηκε με τα καμώματά του, διεκδικώντας μαζί με τον μικρό Καραμανλή τον επαίσχυντο τίτλο του ηττημένου από τον ΓΑΠ, που να μου τον θυμηθείτε με το απερίγραπτο χάλι της ΝΔ και με τη νεοελληνική κακομοιριά θα τον δούμε και πρωθυπουργό! Ο Βενιζέλος δεν είναι Γιωργάκης, είναι ευφυής και άνθρωπος με γνώσεις, του λείπει όμως η αρετή γι’ αυτό η σοφία του γίνεται πανουργία.
Ο κ. Σαμαράς είναι γνωστός φιλόδοξος που μέθυσε από το υπουργιλίκι που του χάρισε ο Μητσοτάκης, καβάλησε τον Βουκεφάλα, λανσαρίστηκε με μικροαστική ψωροπερηφάνεια ως απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα (αυτή όμως δεν ήθελε παπά ούτε στην κηδεία της), πρόδωσε τον ευεργέτη του, έσυρε τη χώρα στον διεθνή τυχοδιωκτικό περίγελο του Μακεδονικού, δηλητηρίασε τα μυαλά των πολλών με εθνικιστικές φαντασιώσεις που εμποδίζουν μέχρι σήμερα τη λύση, μας φόρτωσε με έναν ακόμη φαντασιακό εχθρό, κατηγορήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη για κατασπατάληση για ίδιον πολιτικό όφελος των μυστικών κονδυλίων (η υπόθεση μπήκε στο αρχείο), έστησε άτυχο προσωποπαγές κόμμα που απέκλεισε τους μειονοτικούς Έλληνες πολίτες της Θράκης από τα ψηφοδέλτιά του και κρίθηκε με τέτοιες περγαμηνές άξιος να διαδεχτεί τους κ.κ. Καραμανλή και Ζαχόπουλο στο Υπ.Πο.
Για τα κονδύλια έχω και υστερόγραφο, αλλά θέλω να πω πως κανείς τίμιος άνθρωπος δεν δέχεται να χειριστεί εν λευκώ το πράγματι ιερό δημόσιο χρήμα, χωρίς κάποια στοιχειώδη διαφάνεια, κάποια διακομματική επιτροπή ελέγχου και κυρίως κρατώντας για πάντα «όλας τας αποδείξεις» και τα παραστατικά. Αν μη τι άλλο για να μην δώσει λαβή σε κακόπιστους. Ειδικά αν είναι Μακεδονομάχος και ξέρει πως υπάρχει διεθνής συνωμοσία κατά των φρουρών της Αιωνίου Ελλάδος σαν ελόγου του.
Τόλμησε λοιπόν ο διεθνώς άγνωστος Μεσσήνιος πολιτευτής της δεξιάς κουλτούρας (φωτ.) να λογοκρίνει τον διεθνούς φήμης τιμημένο Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, έναν άνθρωπο με πολιτική άποψη που σε δύσκολους καιρούς όταν η παράταξη Σαμαρά δολοφονούσε πολιτικούς αντιπάλους με το παρακράτος της, έδωσε βροντερό παρόν με την ταινία «Ζ» που έμεινε κλασική στην ιστορία του Κινηματογράφου.
Η λογοκρισία έγινε ύστερα από απαίτηση της αμαρτωλής Ιεράς Συνόδου του Μαμωνά, μιας ομάδας ανθρώπων που λίγο καιρό πριν αυτοεξευτελίστηκε αθωώνοντας τον κλέφτη και σαρκικά αμαρτωλό (με τα εκκλησιαστικά κριτήρια) συνάδελφό της άγιο Παντελεήμονα για να τον καταδικάσει θέλοντας και μη ντροπιασμένη μετά με διαταγή του Εισαγγελέα, μιας Συνόδου που την ώρα που η κυβέρνηση φορολογεί ληστρικά και παράνομα με έκτακτες εισφορές ειλικρινείς φορολογούμενους, ηγείται μιας αστρονομικά πλούσιας Εκκλησίας, φοροδιαφεύγουσας, φοροαπαλασσόμενης και προκλητικά σκληρόκαρδης απέναντι στον ανθρώπινο πόνο.
Μιας Εκκλησίας που είναι τόσο βυθισμένη στην αμαρτία που δεν τολμάει να καθαιρέσει διαβόητους κληρικούς που η δυσοσμία που αποπνέουν τρέπει σε φυγή τα τετράποδα των χοιροστασίων.
Αυτός ο πατριώτης λοιπόν, υπάκουσε στα κελεύσματα των ρασοφόρων (που επέλεξαν να ζουν αφύσικα με ότι αυτό συνεπάγεται), σε βάρος της αλήθειας, σε βάρος της Ιστορίας της πατρίδας του, σε βάρος της εθνικής μας μνήμης, σε βάρος των αριστουργημάτων της Τέχνης που αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά.
Δέχτηκε λοιπόν ο πατριώτης αυτός, να κρύψει την αλήθεια, να κουκουλώσει τον βανδαλισμό της Εκκλησίας σε βάρος του παγκόσμιου πολιτισμού, να προδώσει αυτούς που θεωρεί κατά το συμφέρον του και συγκυριακά προγόνους του και να καλύψει την ασιατική βαρβαρότητα που κατέστρεψε τον πολιτισμό τους, και ο πρωθυπουργός του που μέχρι προχτές προσκυνούσε ευλαβικά μαζί με ευσεβή υπουργό του τον όσιο Εφραίμ τον Βατοπεδινό (που απολαμβάνει ακόμη ασυλία), τον καλύπτει αντί να του αναθέσει τον μόνο ρόλο που του ταιριάζει, αυτόν του τεθλιμμένου πολιτευτή-εκπροσώπου της ΝΔ στα μνημόσυνα του Μελιγαλά, πλάι στους εκπροσώπους του Λάος και της Χ.Αυγής.
Τι έπρεπε να κρυφτεί από τα μάτια των ανυποψίαστων πολλών; Πως οι ντυμένοι με μηδικές σατραπικές στολές Ρωμιογραικοί ρασοφόροι ειδωλολάτρες και πτωματολάτρες μάγοι που κλήθηκαν να ξορκίσουν με τους καταβρεχτήρες τους και με τις κουδουνίστρες των λιβανιστηριών τους το μουσείο της Ακρόπολης, κατέστρεφαν συστηματικά τα εκθέματά του. Αυτοί που εκπροσωπούν την ανατολικορωμαϊκή σκελετολατρεία έρχονται τάχα μου να βγάλουν με το μαγικό νερό τους τα δαιμόνια από τα γυμνά αγάλματα, που αν μπορούσαν θα τα έκαναν κομματάκια για να μην τους θυμίζουν το μίσος που έχουν για κάθε τι ελληνικό, ωραίο και φυσικό.
Κλέφτες τελετών, μύθων, ημερομηνιών, εθίμων αρχαίων θρησκειών, ξεθεμελιωτές των ναών τους, καταπατητές του χώρου τους, σφετεριστές του ναού της μυθικής σοφής παρθένας Αθηνάς για χάρη της αγράμματης «παρθένας» της Ναζαρέτ, τραμπούκοι που σφράγισαν τη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, αυτοί που και σήμερα βρίζουν στους «Χαιρετισμούς» της θεάς τους «ασόφους» τους θεμελιωτές του δυτικού πολιτισμού τη δόξα της Ελλάδας, το καύχημα της ανθρωπότητας,, τους φιλόσοφους των Αθηνών, («Χαίρε η τους φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα»), αυτοί που κατηγορούν τους αρχαίους Αθηναίους φιλόσοφους, ποιητές και θεμελιωτές μιας πρώτης μορφής Δημοκρατίας, για μηχανορραφίες, για πλοκάμια, για σοφιστείες-(«πλοκάς») που η θεά τους διασπά, («Χαίρε η των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα»), αυτοί λοιπόν οι εχθροί κάθε ελληνικού, κάθε ανθρωπιστικού, κάθε καλλιτεχνικού, κάθε δημοκρατικού, κάθε ερωτικού, κάθε ελευθεριακού, απαιτούν με ιταμότητα να κρυφτεί η αλήθεια από τους πολίτες, που τους θέλουν φοβισμένη ανιστόρητη πλέμπα, υποχείριο της εξουσιαστικής και αρπακτικής τους μανίας.
Μαθημένοι να κυβερνάνε τα μυαλά ανεγκέφαλων γριών και δυστυχισμένων ανισόρροπων ανθρώπων, ενοχλούνται από κάθε αντιπολιτευτική φωνή που την αντιμετωπίζουν όχι πια με το ξίφος ή την πυρά του δήμιου, αλλά με το ένταλμα του χωροφύλακα, με την ετυμηγορία του (παρα)Δικαστή, με το ψαλίδι του λογοκριτή.
Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε και καταδίκασε τη λογοκρισία δια της κας Δαμανάκη. Ο αφελής θα πει Μπράβο. Ο προσεκτικός θα δει πως το κόμμα αυτό απλά βρήκε αφορμή να χτυπήσει υποκριτικά την συνένοχη ΝΔ.. Ούτε λέξη αυτοκριτικής για ανάλογες ενέργειες του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν και το κυριότερο ούτε λέξη για τη ρίζα του κακού, για τον μεγάλο ένοχο, την Εκκλησία. Γιατί βέβαια τα πολιτικά ανδρείκελα, που εκτελούν τα ψηφοθηρικά συμβόλαια που έχουν υπογράψει υπόγεια με την Ανίερη Σύνοδο, πάντα θα υπάρχουν όσο υπάρχει ανεξέλεγκτη και οικονομικά παντοδύναμη η κρατική θρησκεία.
Αυτή που μαζί με τον αρχιεπίσκοπό της τον κ. Γιάννη Λιάπη, απουσιάζει από το κατηγορητήριο της πολιτικά περιπλανώμενης εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ. Οι ηθικοί αυτουργοί μένουν στο απυρόβλητο. Άλλη μια απόδειξη του πόσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει υποτελές στο υψηλό παπαδαριό, του πόσο δεν θα το αγγίξει όπως άλλωστε έκανε μέχρι τώρα μπουκώνοντάς το με φοροαπαλλαγές και προνόμια.
Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι η αφομοίωση από την κα Δαμανάκη όχι μόνο του πασοκικού πνεύματος του να μιλάς με μισόλογα χωρίς να λες τίποτα, αλλά και της ανόητης πασοκικής διαλέκτου: «Το καλλιτεχνικό έργο δεν τεμαχίζεται» (θυμηθείτε το κλασικό: «Το ΠΑΣΟΚ δεν τεμαχίζεται» κλπ κλπ.).
Αλλά και για την Αριστερά τα πράγματα είναι θλιβερά. Το κόμμα της κας Κανέλλη σιωπά κλασικά για τέτοια ψιλά γράμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (μεσημέρι Κυριακής) δεν βρίσκω να έχει πει κουβέντα, για ένα θέμα που κατ’εξοχήν (Εκκλησία-Τέχνη-ανθρώπινα δικαιώματα) τον αφορά . Φταίει ο σκυλοκαυγάς των στελεχών του για το αν η Ε.Ε. έπρεπε να στερηθεί τον γίγαντα συνδαιτημόνα του Χριστόδουλου (σε γεύμα Ελλήνων Ευρωβουλευτών) Δ.Παπαδημούλη, ή η ομερτά που έχουν συνάψει με τον αρχιεπίσκοπο του Βοιωτοπεδίου και με το πατριαρχείο;
Σε κάθε περίπτωση και ανακοίνωση να υπάρξει, η καθυστέρηση είναι απαράδεκτη. Επιτέλους τι περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να πεινάσει η χώρα για να βροντοφωνάξει καθημερινά, διαφωτιστικά, επίμονα το σωτήριο σύνθημα: ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Υ.Γ. 1.
Για τον κ. Σαμαρά:
«Ένας βασικός μηχανισμός παραγωγής της εθνικιστικής έξαρσης του 1992 υπήρξαν, ως γνωστόν, τα διαβόητα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ. Χάρη σ’ αυτά, μια μερίδα δημοσιογράφων «ενθαρρύνθηκε» να υιοθετήσει την πιο αδιάλλακτη, ανιστόρητη και πολιτικά καταστροφική «πατριωτική» γραμμή, για ένα ζήτημα που μέχρι τότε ουδόλως απασχολούσε τους πολίτες. Οπως αποκαλύφθηκε τα επόμενα χρόνια, οι απόρρητες δαπάνες της «Υπηρεσίας Ενημέρωσης» του ΥΠΕΞ επί υπουργίας Σαμαρά εκτινάχθηκαν στα ουράνια (από 194 εκατομμύρια δρχ. το 1990 σε 714 εκατομμύρια το 1991 και σε 290 κατά το πρώτο τρίμηνο του 1992), για να ξεφουσκώσουν δραστικά μετά την αποπομπή του (μόλις 35 εκατομμύρια για το υπόλοιπο 1992). Ανάλογη πορεία ακολούθησαν και οι «απόρρητες δαπάνες» που διατέθηκαν «με εντολή του κ. υπουργού», το συνολικό ύψος των οποίων επί Α. Σαμαρά έφτασε το 1.981.735.000 δρχ.
Σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό, μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων δόθηκε σε έλληνες δημοσιογράφους για να καλλιεργήσουν το εθνικιστικό κλίμα που εξυπηρετούσε τις πολιτικές φιλοδοξίες του Σαμαρά: «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν σκουπίδια, που ήταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν» (Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο ΕΣΗΕΑ, «Μυστικά κονδύλια – Πόρισμα», 19.10.1994, σ. 2). Η γαλαντομία αυτή ήταν κοινό μυστικό, όπως διαπιστώνουμε από σχετική προειδοποίηση του Αντώνη Παπαγιαννίδη στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (6.2.92).
Παρ’ όλο που το ζήτημα των «μυστικών κονδυλίων» αναδείχθηκε σε μείζον πολιτικό θέμα της εποχής, ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα ήρθαν τελικά στο φως, καθώς ο Σαμαράς φρόντισε να καταστρέψει -για λόγους «εθνικής ασφαλείας»- όλα τα σχετικά παραστατικά πριν παραδώσει το υπουργείο». http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070603.htm
ΥΓ.2
Για ΓΑΠ-Βενιζέλο-μυστικά κονδύλια, ή «Κόρακας Κοράκου μάτι» κλπ.
- «…Δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα», δηλώνει σχετικά με τα «μυστικά κονδύλια» ο Ε. Βενιζέλος (22/10/1993).
Προηγουμένως, όμως, έχει φροντίσει να πει: «(Θα) δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία», αλλά «με εξαίρεση βεβαίως τα στοιχεία εκείνα που καλύπτονται από το εθνικό απόρρητο»…
Το τι έγινε είναι λίγο-πολύ γνωστό: Ο Τύπος συνέχιζε να κάνει λόγο για τα «μυστικά κονδύλια», εφημερίδες έγραφαν για «1,2 δισ. σε δημοσιογράφους για άρθρα “εθνικά”» («Ελευθεροτυπία», 30/5/1994), υπουργοί φέρονταν να δηλώνουν ότι τελεί σε γνώση τους λίστα που τους προκάλεσε σοκ αλλά «δεν ξέρω αν πρέπει να τη δημοσιοποιήσω» (Γ. Λιάνης, «Φίλαθλος» 4/3/1994), αλλά ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, αν και αποδεχόταν τις αποκαλύψεις μετά από παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή (Μάρτης 1994) ότι μέσα σε 1,5 χρόνο διανεμήθηκε στα «τρωκτικά» 1,5 δισ., δήλωνε:
«Η Ένορκη Διοικητική Εξέταση δεν στάθηκε δυνατόν να επαληθεύσει τίποτα απ’ όσα είχαν λεχθεί γύρω από την υπόθεση χρηματισμού των δημοσιογράφων» (10/3/1994)…
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δε, αν και ο φιλικός της Τύπος («Νέα») παραδεχόταν ότι διακινούνται τέτοια κονδύλια όμως «χωρίς να κρατούνται σε όλες τις περιπτώσεις αποδείξεις και παραστατικά για την επίτευξη εθνικών στόχων»…, ακολουθεί την πεπατημένη και στέλνει την υπόθεση στον εισαγγελέα.
Το αποτέλεσμα: Η υπόθεση των «μυστικών κονδυλίων» τίθεται από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθ. Σιούλα και επισήμως στο αρχείο… Ο εισαγγελέας σημειώνει όμως στο πόρισμά του ότι «επίμαχες δαπάνες δεν μπορούν να γίνουν φανερές χωρίς να ζημιωθούν τα συμφέροντα της χώρας και ότι για τις δαπάνες αυτές, όπως ορίζει ο οργανισμός του υπουργείου Εξωτερικών, δεν αποδίδεται λογαριασμός» («Το Βήμα» 11/6/1995)…». http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=2687745&publDate=
Αυτοί είναι λοιπόν οι ακραιφνείς πατριώται και Ορθόδοξοι λογοκριτές. Αφού οι υπουργοί Πολιτισμού δεν τιμάνε τον τίτλο τους, ούτε τη Δημοκρατία μας, καταφεύγω στον Παλαμά για να απαντήσω στο θρασύ λογοκριτή καλόγερο Γιάννη Λιάπη με το επαγγελματικό ψευδώνυμο Ιερώνυμος.
«Αναβε φωτιές, καλόγερε, κάψε, κάψε, στα χαμένα καις,
απ’ τη στάχτη της φωτιάς σου της Ιδέας ο χρυσαϊτός
τις φτερούγες του τεντώνει πιο πλατιές…».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου