Ο επιθανάτιος ρόγχος του συστήματος

Από τον εκβιασμό “ευρώ ή χρεοκοπία”, περάσαμε στον εκβιασμό  ”δημοκρατία ή χρεοκοπία”

Δεν είναι μόνο τα γεγονότα της 28^ης Οκτωβρίου καθώς και ο παλλαϊκός ξεσηκωμός σε προηγούμενες διαδηλώσεις, που πανικόβαλαν το σύστημα αναγκάζοντας το άρδην να προβεί στην σύσταση της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Το βασικότερο ήταν ότι ο Γιώργος δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά.

Όσα αποκαλύπτονται για την …”Κυβέρνηση Goldman Sachs”, επιβεβαιώνουν ότι το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι περίφημες αγορές δηλαδή, απηύδησαν με την πολιτική ανεπάρκεια τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία και αποφάσισαν να βάλουν τους δικούς τους για να καθαρίσουν την κόπρο του Aυγείου.

Ας επανέλθουμε όμως στον “παράγοντα λαός” : Όπως γράφουμε και σε άλλη ανάρτηση η τελευταία φάση της πολιτικής κρίσης ξεκίνησε με τον τρόμο που προκάλεσε ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της 28^ης Οκτωβρίου. Αν όμως τότε αποφάσιζαν να πάνε σε πρόωρες εκλογές, την ερχόμενη Κυριακή θα πηγαίναμε να ψηφίσουμε και θα επέλεγε ο κόσμος τι θέλει για το μέλλον του. Δεν θα χάναμε τόσες ημέρες με όσα κωμικοτραγικά ζήσαμε για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα ότι οι εκβιασμοί θα συνεχιστούν: Τότε μας έλεγαν ότι δεν μπορεί να γίνουν εκλογές επειδή κινδυνεύει η 6^η δόση. Τώρα που επίσης δεν εκταμιεύονται τα λεφτά, ποιος φταίει;    

Πάμε παρακάτω: Πως περιμένει άραγε ο κ. Παπαδήμος να εισπράξει φόρους χωρίς την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας;

Πως περιμένει άραγε να βγει ο Έλληνας πολίτης από το σπίτι του για να καταναλώσει ώστε να κινηθεί η πραγματική οικονομία, την στιγμή που του ανακοινώνει ότι τα εισοδήματά του θα μειωθούν ακόμα περισσότερο;

Είναι προφανές, ότι ο κ. Παπαδήμος θα ακολουθήσει την ίδια συνταγή ίσως και ακόμα σκληρότερη, με του προκατόχου του.

Ανήμπορος ο ΓΑΠ και η διαπλοκή να διαχειριστούν την κατάσταση παρέδωσαν  στους τραπεζίτες για να “ξεπλύνουν” τις αμαρτίες της κυβέρνησής του, ενώ την ίδια στιγμή ο κ. Παπανδρέου παραμένει στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ εμφανίζοντας τον εαυτό του ως τον πολεμιστή που έπεσε μαχόμενος τα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα.

Μάλιστα μας προϊδέασε για την στάση που πρέπει να κρατήσει η νέα κυβέρνηση όσον αφορά τα εθνικά θέματα.

Μήπως ξέρει κάτι ο κ. Παπανδρέου και δεν μας το λέει;

Μήπως θέλουν να εκμεταλλευτούν τα εθνικά θέματα προφασιζόμενοι μια εθνική απειλή για να παρατείνουν τη ζωή της νέας κυβέρνησης;

Μήπως τους βολεύουν βραχύβιες κυβερνήσεις με … “μικρούς Παπαδήμους”;

Βέβαια ο στόχος των τραπεζιτών-πρωθυπουργών δεν είναι μόνο η μείωση των ελλειμμάτων με όποιο κόστος, θέλουν να συνθλίψουν και την μεσαία τάξη η οποία  τους κοστίζει αρκετά χρήματα.

Όπως γράφαμε τις προάλλες (Game Over), τα σχέδια της νέας παγκοσμιοποιημένης νέας τάξης πραγμάτων, είναι να κάνουν τον κόσμο ένα απέραντο “Mall”, καθώς μόνον έτσι θα είναι σε θέση να ελέγχουν τα πλεονάσματα και τα ελλείμματά τους.

Για να επιτευχθούν όμως τα παραπάνω υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα.  Η Δημοκρατία και ο Λαός. Έτσι οι τραπεζίτες έχουν ήδη αρχίσει και κινητοποιούν τα «παπαγαλάκια» τους  για να μας πείσουν ότι η πολύ δημοκρατία βλάπτει την οικονομική ευμάρεια των κρατών καθώς και  την «εθνική αξιοπρέπειά» τους.

Δεν φτάνει που έχουν πιει το αίμα των λαών με «το μπουρί της σόμπας», θέλουν να … καταλύσουν και τη Δημοκρατία.

Σύμφωνα λοιπόν με τον ομότιμο καθηγητή του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Μελβιν Κραους, σε άρθρο του στους γερμανικούς “Financial Times”, η «λιγότερη δημοκρατία» κάνει καλό στις χρεωμένες χώρες, θέτοντας με αυτό τον τρόπο ένα πλαίσιο αυταρχικής οικονομικής διακυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση: «Μπορεί η Ελλάδα και η Ιταλία να είναι περήφανες χώρες και να μην αποδέχονται εύκολα οδηγίες από τους ξένους. Αλλά και στις δύο χώρες οι πολιτικοί έμαθαν με τον πιο επώδυνο τρόπο πως η «εθνική αξιοπρέπεια» συρρικνώνεται όταν δεν έχεις να πληρώσεις τα χρέη σου. Ο Λουκάς Παπαδήμος υπόσχεται στον ελληνικό λαό μια πιο ουσιαστική “εθνική αξιοπρέπεια”», καταλήγει ο θεωρητικός της… «Πολιτείας των Αγορών».

Έτσι, από τον εκβιασμό “ευρώ ή χρεοκοπία”, περάσαμε στον εκβιασμό  “δημοκρατία ή χρεοκοπία”;

Λογαριάζουν  όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Και στην προκειμένη ο ξενοδόχος είναι ο λαός.

Τόσο η εγχώρια διαπλοκή όσο και η διεθνής, υποτιμούσαν πάντα τον λαό. Καλό θα ήταν λοιπόν να αφήσουν για λίγο τα οικονομικά κιτάπια και να διαβάσουν λίγη Ιστορία μπας και καταλάβουν τι τους περιμένει.

Γιατί, αν η μεσαία τάξη, οι νοικοκυραίοι δηλαδή, οι οποίοι αποτελούν την ατμομηχανή της οικονομίας αλλά και της κοινωνίας δεν έχουν να φάνε και βγουν στους δρόμους, προβλέπω να εκτυλίσσονται σκηνές στην ταράτσα του Μαξίμου ανάλογες με αυτές που συνέβησαν στην Αργεντινή.

Τι λύσεις έχουμε;

Είναι ευνόητο, ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό έχει πεθάνει και βιώνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο του συστήματος, το οποίο προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία.

Μοναδική λύση στο αδιέξοδο της χώρας αποτελεί ο Αντώνης Σαμαράς.

Ωστόσο, ο συμβιβασμός του για την δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας, δυσαρέστησε πολλούς από τους υποστηρικτές του οι οποίοι στήθηκαν με τις ώρες… για να τον εκλέξουν πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.

Ας μην ανησυχούν. Ο Σαμαράς δεν πρόδωσε ούτε τις θέσεις του αλλά ούτε και τα πιστεύω του. Πιστεύω ότι αντιμέτωπος με υπέρτερες δυνάμεις και απειλούμενος με τον Γολγοθά της χρεοκοπίας, αναγκάστηκε να ανασυνταχτεί και να επιτεθεί κάποια άλλη στιγμή.

Άλλωστε, το  ξεκαθάρισε και ο ίδιος κατά την προχθεσινή ομιλία του στην Κ.Ο. της ΝΔ, ότι δεν ήταν διατεθειμένος να παραλάβει μία Ελλάδα βρισκόμενη στο χείλος του γκρεμού.

Όμως , αυτή η πολιτική ενδέχεται να τον εγκλωβίσει και να τον κάνει μέρος του προβλήματος, με βασικό κίνδυνο την πολυπόθητη αυτοδυναμία.

“Το να είσαι ανίκητος εξαρτάται από την άμυνα. Η πιθανότητα να νικήσεις εξαρτάται από την επίθεση” έγραφε ο αιώνιος Σουν Τζου.

Κι αυτό ισχύει περισσότερο από ποτέ σήμερα για τον Αντώνη Σαμαρά. Οι ιστορικές περιστάσεις θα δώσουν τη νίκη μόνο σε εκείνον που θα βάλει την ταφόπλακα στην μεταπολίτευση και θα οδηγήσει σε ένα  νέο πολιτικό σύστημα – αυτό που αποκαλείται “νέα μεταπολίτευση”.

Οι πλανεύτρες  “Σειρήνες της Συγγρού”, οι άτολμοι θιασώτες της μετριοπάθειας, οι τρομαγμένοι υποστηρικτές του “μη λάθους”, ας μείνουν να λατρεύουν τις εικόνες των ηττημένων.

ΠΗΓΗ antinews