Στην αρχή τούς είπε μισθοφόρους και τσακάλια που ψάχνουν για χρήματα σε ξένες πρεσβείες. Ύστερα, όμως, έκανε πίσω και είπε ότι οι Ρώσοι πολίτες είναι ελεύθεροι να διαδηλώνουν και να εκφράζουν τις απόψεις τους, φτάνει να σέβονται τον νόμο... Πρόκειται για τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Μόσχας και πολλών μεγάλων ρωσικών πόλεων, μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, καταγγέλλοντας τον Πούτιν γιαεξαπάτηση και νοθεία!
Έτσι ο Ρώσος πρωθυπουργός, που ετοιμάζεται σε τρεις μήνες να ξαναγίνει πρόεδρος, εγκατέλειψετους υβριστικούς χαρακτηρισμούς μόλις είδε τα πλήθη στους δρόμους και οχυρώνεται τώρα πίσω από την άποψη ότι οι Ρώσοι είναι ελεύθεροι ακόμη και να... διαδηλώνουν.
Όσο για τον πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος σε λίγους μήνες θα γίνει πρωθυπουργός, αυτός προχώρησε λίγο περισσότερο, δηλώνοντας ότι θα ζητήσει να επανεξεταστούν όλες οι αναφορές για εκλογικές παρατυπίες. Ωστόσο οι ρωσικές αρχές ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα των εκλογών, το οποίο κατακυρώθηκε, ούτε βέβαια να γίνουν δεκτά τα αιτήματα των διαδηλωτών για αποφυλάκιση των συλληφθέντων που διαδήλωναν...
Διαδηλώσεις
Η νέα γραμμή του Κρεμλίνου είναι να δικαιολογηθεί το 49,3% που έλαβε τελικά η Ενωμένη Ρωσία, δηλαδή το κόμμα του Πούτιν, ως μια φυσιολογική φθορά και να παραμεριστούν οι βαρύτατες κατηγορίες για νοθεία και απάτη από ένα κόμμα το οποίο χιλιάδες άνθρωποι καταγγέλλουν πλέον ως «το κόμμα των κλεφτών και των απατεώνων».
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτές οι εκλογές ήταν οι πρώτες από τον καιρό που ο Πούτιν ασκεί κυριολεκτικά ανενόχλητος την κυριαρχία του, οι οποίες έκαναν τους πολίτες να ξυπνήσουν και να κατέβουν στους δρόμους...
Μια ολόκληρη κοινωνία πολιτών μοιάζει να αφυπνίζεται και να διεκδικεί τα δικαιώματά της. Κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι το παιχνίδι δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες. Όμως οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις οδηγούν αργά, αλλά σταθερά, στη διαμόρφωση ενός ρεύματος το οποίο θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ότι ο Πούτιν δεν θα εκλεγεί τουλάχιστον από τον πρώτο γύρο στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου 2012.
Η κινητοποίηση πήρε διαστάσεις. Το Διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και πολλοί τόλμησαν να απαντήσουν ακόμη και στις αναρτήσεις του ίδιου του Μεντβέντεφ καταγγέλλοντάς τον ως ψεύτη. Γεγονός είναι ότι πάρα πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, κατάλαβαν ότι η μαζική παρουσία τους, όχι μόνο στο Διαδίκτυο, αλλά και στους δρόμους, μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις.
Ο Πούτιν μπορούσε να μιλάει για «ελάχιστες δεκάδες, υποκινούμενους από τις δηλώσεις της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών», αλλά δεν θα μπορούσε να επαναλάβει τις ίδιες ανοησίες όταν στους δρόμους βρίσκονταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Πολλοί θεωρούν ότι άρχισε μια ουσιαστική αντίσταση σε ένα καθεστώς το οποίο εγκαθιδρύθηκε πολύ εύκολα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν ολόκληρη η κρατική περιουσία ουσιαστικά ιδιωτικοποιήθηκε, με τη ληστρική μοιρασιά της ανάμεσα σε μερικές δεκάδες «ολιγάρχες», οι οποίοι ήταν οι εκλεκτοί των νέων αρχόντων του Κρεμλίνου!
Φιλοδοξίες
Ο Πούτιν είχε τώρα δύο επιλογές. Η πρώτη ήταν να χρησιμοποιήσει αμέσως σκληρά κατασταλτικά μέτρα ενάντια στις διαμαρτυρίες, απαγορεύοντας κάθε διαδήλωση, και με την ωμή βία να πατάξει τους διαδηλωτές. Σε αυτή την περίπτωση κινδύνευε πραγματικά να συγκαταλεχθεί και η Ρωσία ανάμεσα στις χώρες που οι ηγέτες τους αδιαφορούν για τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση και απαντούν με βία και καταστολή.
Ο Ρώσος ηγέτης κατάλαβε, ευτυχώς έγκαιρα, ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να έχει ευτυχή κατάληξη.
Έτσι διάλεξε τη δεύτερη εναλλακτική λύση, δηλαδή τη μεθόδευση της εκτόνωσης, ελπίζοντας ότι οι διαμαρτυρίες θα ξεθυμάνουν, ο κόσμος θα εκφράσει την οργή του και στη συνέχεια θα επιστρέψει στα σπίτια του, τις δουλειές του και στα «κατεστημένα» κόμματα, οπότε η κατάσταση θα μπορεί να ελεγχθεί πολύ καλύτερα...
Οι φιλοδοξίες του Πούτιν δεν του επιτρέπουν να είναι κατηγορούμενος ότι στερεί τα στοιχειώδη δικαιώματα από τον ρωσικό λαό ή ότι στέλνει τον στρατό και την αστυνομία ενάντια σε άοπλους ειρηνικούς διαδηλωτές. Στο πονηρό μυαλό του έχει άλλες σκέψεις για το πώς θα μπορέσει να εξουδετερώσει τη λαϊκή οργή... Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και εκπρόσωποι της ρωσικής Εκκλησίας εκφράστηκαν τις τελευταίες ημέρες επικριτικά για τους χειρισμούς και τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην εκλογική νίκη του κόμματος του Πούτιν, έστω και με περιορισμένο ποσοστό.
Χρειάζεται χρόνος
Όλα αυτά δείχνουν από τη μία πλευρά ότι κάτι αρχίζει να κινείται στη Ρωσία, αλλά από την άλλη ότι τα πράγματα απέχουν ακόμη πολύ από το να συνθέτουν την εικόνα μιας πραγματικά κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που λειτουργεί και επιτρέπει σε όλες τις απόψεις να εκφράζονται ελεύθερα. Η αντιπολίτευση θα χρειαστεί ακόμη καιρό και προσπάθειες για να μπορέσει να συγκροτηθεί και να αμφισβητήσει δυναμικά τον παντοδύναμο Πούτιν!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 15-12-11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου