«Είναι ίσως οι πιο μάταιες 100 ημέρες εξουσίας στην Ιστορία». Γιατί ρε φίλε, γιατί το κάνεις αυτό;Γιατί ρίχνεις τη μαύρη απαισιοδοξία σου πάνω στον ευγενή, ευπροσήγορο, σοβαρό τεχνοκράτη, τον γνώστη των αγορών και των μηχανισμών, τον ικανό διαπραγματευτή και πρωθυπουργό μας; Γιατί την πέφτεις με τόση χολή στον Λουκά τον Παπαδήμο, τον παρολίγον οικουμενικό μας; Στον άνθρωπο που για χάρη του κόντεψε να γίνει Εκάβη η Όλγα μας όταν ο τριτοκοσμικός της Ιπποκράτους πήγε να μας φορτώσει τον Πετσάλνικο και τη γούρνα του;
Γιατί τόσο φαρμάκι, ρε χολερικέ τύπε; Επειδή δηλαδή είσαι ο γραμμιτζής της φωνής των αγορώννομίζεις έχεις ότι έχεις το ελεύθερο να παίζεις με την ελπίδα ενός λαού; Με την αγωνία του κυρίου Μπάμπη και εκατομμυρίων ακόμη Ελλήνων; Τι θα πει δηλαδή ότι «οι εξελίξεις στην Αθήνα, στη Ρώμη, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο ουσιαστικά επιταχύνουν και δεν αποτρέπουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη»;
Από πού το βγάζεις το συμπέρασμα; Επειδή «το στρούντελ το πατημένο από ερπυστριοφόρο της Βέρμαχτ» (copyright by G. Trangas) έπεισε το συνέδριο του αποκόμματός της ότι θα σουτάρουν από το ευρώ όποιον βρωμάνε τα πόδια του;
Και συ, ρε τεράστιε, που είσαι και σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου (Βασιλική Τράπεζα της Σκωτίας σου λέει ο άλλος με στόμφο και στέκεται κλαρίνο από το βαρύγδουπο του ονόματος), πώς σου ήρθε, αναλυταράς με τα σέα σου, και μου λες για κυβέρνηση «ημι-μαριονέτα»;
«Ποντίκι» διάβασες καμάρι μου; Είπαμε κι εμείς να κάνουμε ένα πρωτοσέλιδο προ μηνός, να πούμε ότι«Στήνουν μαριονέτες» οι διαπλεκόμενοι και οι ρουφιάνοι της τρόικας, μπας και πουλήσουμε κάνα φύλλο στα κορόιδα τους Ελληναράδες που ψοφάνε για συνωμοσία, αλλά εσύ, ρε δικέ μου, το παραπήρες σοβαρά.
Τι θα πει δηλαδή «ημι-μαριονέτα»; Για να καταλάβω. Ή είναι κανονική μαριονέτα η είναι λαοπρόβλητος. Το «ημί» δηλαδή πού κολλάει; Για να μπερδεύονται στην Παιανία και στο Φάληρο και να ψάχνει ο Μανόλης τον Παύλο και η Σία τον Αλέξη για δανεικό Μπαμπινιώτη;
Κι εκείνο, ρε αγορίνα μου, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση το πάει φουλαριστή για Σοβιετική Ένωση, πού σου ήρθε; Και πώς μας την είπες έτσι; Να πάθουνε καμιά ζαλάδα ο Πρετεντέρης και ο Πάσχος και να νομίσουνε ότι γύρισε ο Στάλιν από τον τάφο και θα τους στείλει στη Σιβηρία με τον Μαΐλη και τον Μεντρέκα δεσμοφύλακες; Πάλι καλά που είναι κι ο Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ και θα ’χουνε παρέα στο Σοργκούτ τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Έτσι μου χαλάτε και τον κουκουέ του διπλανού γραφείου, που μόλις άκουσε ότι ο Παπαδήμος πήρε 255 στους 293 πανηγύρισε ότι «ο Στάλιν ζει στην Ελλάδα». Κι ο Τσαουσέσκου επίσης. Να δεις που αύριο θα μου μπερδέψει την Κομιντέρν με την Κομισιόν, θα απαγγέλλει ύμνους για τον Όλι Ρένιν και θα μου τον ζωγραφίζει με τριγωνικό μουσάκι και καράφλα.
Όπου Γιώργος και... μάλαμα
Ας σοβαρευτούμε όμως. Όπως και να το δεις, άμα το γραμμιτζίδικο κομμάτι των Financial Times σου λέει ότι η συμφωνημένη θητεία του Παπαδήμου «είναι ίσως οι πιο μάταιες 100 ημέρες εξουσίας στην Ιστορία» και ότι μας έχουνε βάλει στη γραμμή για πούλο από την Εδέμ του εγχώριου και εξωχώριου λαμογισμού (διάβαζε ευρωζώνη), ακούγεται βαρύ – κυρίως για τον πρωθυπουργό της λαοπρόβλητης (εκ του ΛΑΟΣ) κυβέρνησης, που βλέπει τη σωτηρία της χώρας να μένει από καύσιμο.
Το ίδιο βαρύ είναι να σου λέει ολόκληρη Royal Bank of Scotland ότι η Ευρωένωση είναι Σοβιετία και ότι η λαοπρόβλητη (εκ του ΛΑΟΣ) κυβέρνηση είναι... «ημι-μαριονέτα». Όπως και η άλλη του Μόντι, που ορκίστηκε χθες με έντεκα (έτσι ακριβώς: έντεκα – όχι πενήντα!) μέλη στο υπουργικό του συμβούλιο. Ούτε καν μια κανονική μαριονέτα λοιπόν: ντεμί, μισή, μίζερη. Αντάξια μόνο αυτών που τη θέλανε, που το παλέψανε μέχρι τελευταία ώρα και την επέβαλαν για να μη γίνουν εκλογές.
Άλλωστε τι να σου πει ο λαός άμα έχεις τον ΛΑΟΣ α λα μπρατσέτα; Γι’ αυτό μάλλον τα παλικάρια του Καρατζαφέρη μπήκανε αέρα στην κυβέρνηση και πήρανε με τη μία τα υπουργεία που σχετίζονται με τα δημόσια έργα, τους εφοπλιστές, τις αμυντικές προμήθειες και τους αγρότες. Σαν να θέλανε να τους ανταμείψουνε ηθικά, ρε παιδί μου.
Και σωστά. Είναι που το κόμμα τους δεν χρωστάει μία στις τράπεζες. Δεν έχει επαχθή και χαριστικό δανεισμό σαν τους άλλους τους διεφθαρμένους του συστήματος. Άρα είναι νοικοκύρηδες, γι’ αυτό τους βάλανε εκεί που ρέει το χρήμα άφθονο και γάργαρο – ακόμα και τώρα, που δεν τρέχει πουθενά ούτε σάλιο. Για να έχουνε το νου τους πήγανε στα εν λόγω πόστα, μην πάει το άφθονο και γάργαρο σε τίποτα παράξενες τσέπες.
Έτσι συμβαίνει άμα είσαι πραγματικός νοικοκύρης κι άμα είσαι κι ο μόνος που επέμεινε μέχρι την έσχατη ώρα να γίνει πρωθυπουργός ο Παπαδήμος. Έτσι συμβαίνει επίσης αν είσαι αυτός που ήθελες να τον κάνεις «οικουμενικό» πρωθυπουργό από το 2008. Επί Κωνσταντίνου Μπαϊρακτάρη ακόμα...
Διότι οι άλλοι, οι παλαιοί, τα λαμόγια με πατέντα, το παίζανε δίπορτο με τον διακεκριμένο τεχνοκράτη, πήγανε να τον αποφύγουν, να τον κλαδέψουνε οι ανεύθυνοι θεομπαίχτες, την ώρα μάλιστα που παιζότανε η έκτη δόση και η χώρα απειλείτο με πτώχευση. Για τον Παπαδήμο θα μας πτωχεύανε, μη νομίζετε, κι ευτυχώς επενέβησαν ο Καρατζαφέρης και η Όλγα και σωθήκαμε.
Με άρωμα παπάγιας
Αλλά κι αυτός ο άνθρωπος. Ο πρωθυπουργός μας, ο από μηχανής και μηδέποτε εκλεγείς. Χαρά στοκουράγιο του. Να τον υπονομεύουνε, να του βάζουν τρικλοποδιές εγχώρια και ξένα συνωμοτικά κέντρα, να τον υποσκάπτουν, να τον χρεώνει η Monde με συνωμοσιολογίες περί μέλους της ευρωπαϊκής κυβέρνησης της Goldman Sachs, να του φορτώνουνε τους κηπουρούς και τις καμαριέρες με τη σέσουλα για υπουργούς, αλλά αυτός ακλόνητος. Να γίνει πάση θυσία πρωθυπουργός για να μας κρατήσει στο ευρώ.
Πάνε πια οι εποχές που έλεγε – κι εμείς γράφαμε – ότι έχει ένα όνομα και μια υπόληψη και ότι δεν θέλει να συνδέσει το όνομά του με την κατάρρευση της χώρας του. Είναι που τότε τον είχανε μόνο για υπουργό. Αλλά πρωθυπουργός είναι άλλο πράμα. Και το όνομά του θα συνδέσει και τα καράβια του θα κάψει άμα λάχει. Και στην αναμονή θα ξεροσταλιάσει και προσβολές θα υποστεί και τους υπονομευτές του θα βάλει στην κυβέρνηση. Όλα όμως θα τα κάνει «διά την ανάγκην της πατρίδος», καταπώς έλεγε κι ο Στρατηγός Μακρυγιάννης.
Όταν όμως έχεις μαζί σου τον αρχηγό Γιώργο, που είπε Habemus Papademum και κάνανε όλοι τουμπεκί ψιλοκομμένο με κονσερβοκούτι, και τον Μπουμπούκο που θέλει κι άλλα κίνητρα για τους εντελώς αφορολόγητους, αλλά και τον Μάκη που τα λέει στα ίσα και τσεκουράτα, καθότι άριστος νομικός, ευφραδής και επικοινωνιακός, δεν φοβάσαι. Πώς να το κάνουμε. Έχεις μια εγγύηση σταθερότητας.
Άσε που έχεις να προσφέρεις κι ένα σχέδιο παραγωγικής ανασύνταξης της οικονομίας μέσω του τουρισμού και της γεωργίας. Οσονούπω ο Ροντούλης θα γεμίσει τους κάμπους με φυτείες παπάγιας για να δημιουργηθεί το περιπόθητο και λαοφίλητο πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να μειώσουμε το χρέος, να ξαναβγούμε στις αγορές, να πάρουμε καινούργια δανεικά και να έχουμε να δώσουμε και στην GoldmanSachs την προμήθεια για να μας τα κρύψει.
Έτσι θα ανέβει και το χρηματιστήριο από τις 700 μονάδες στις 5.000 και θα ξαναπάρουμε μετοχοδάνεια με εγγύηση τα blue chips μας.
Πορτιέρηδες στο μπορντέλο
Στο τέλος, αν όλα πάνε στραβά και η «ανέραστη ευρύπυγος» (copyright by Bunga Bunga Silvio) μας έχει πετάξει κλωτσηδόν από το ευρώ, θα ξαναφέρουμε και τον Σημίτη για να μας ξαναβάλει, αφού όμως πρώτα υποτιμήσουμε επιτυχώς, με ασφάλεια και εθνική υπευθυνότητα, τη δραχμή στα 4.800 τεμάχια ανά ευρώ – και χωρίς κανένας να κερδοσκοπήσει πλουτίζοντας εκ του ασφαλούς.
Και γιατί να μην γίνει έτσι; Όλα μπορούν να γίνουν άμα ο πρωθυπουργός πηγαίνει στη Βουλή και λέει με παροιμιώδη και ακομπλεξάριστη άνεση ότι η ευρωζώνη έχει αποτύχει, ότι δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα, ότι ο σκληρός πυρήνας της είναι από βούτυρο, ότι το τραπεζικό σύστημα είναι κωλοχανείο και η οικονομία της πεθαίνει εξ αιτίας των τραπεζών, ότι η ηγεσία της είναι για τα μπάζα και οι μηχανισμοί της από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτοι.
Όλα μπορούν να γίνουν εφόσον με άλλη τόση άνεση υπόσχεται, στην επόμενη παράγραφο, με 255χαϊβάνια από κάτω να τον κοιτάνε εκστασιασμένα και να τον ψηφίζουνε ως «σωτήρα», ότι θα κάνει τα πάντα για να παραμείνουμε στο ερείπιο.
Και ότι θα δώσουμε όχι μόνο τα λεφτά μας, αλλά και τα σπίτια, τις γυναίκες και τα παιδιά, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα εγγόνια, τις κάλτσες και τα σώβρακά μας ως εμπράγματη εγγύηση επειδή οι «ευρωπαϊκοί λαοί» – για την ακρίβεια το τραπεζικό λαμογιστάν και όχι βεβαίως οι φορολογούμενοι – θα μας παρέχουν «πολυετή στήριξη» και δεν μπορούμε να προδώσουμε την εμπιστοσύνη που έτσι κι αλλιώςδεν μας έχουνε.
Στην ανάγκη θα δώσουμε τον Βενιζέλο και τον Πάγκαλο, που είναι και μπόλικοι, για να μας πάρουν στα σοβαρά ότι έχουμε εγγυήσεις. Αρκεί να είμαστε εκεί όταν το μπορντέλο ξαναστηθεί. Για να κάνουμε τους πορτιέρηδες.
Κάπως έτσι, χάρη στους λαοπρόβλητους (εκ του ΛΑΟΣ), θα αναγεννηθούμε εκ της τέφρας μας, όπως το«πουλί της χούντας», το οποίο σε μεγάλη εκτίμηση έχουν ο κύριος Γιώργος και τα άλλα τα παιδιά (όπως μας ξαναθυμίζει σήμερα το «Π»), σε αντίθεση βέβαια με το περιφρονητέο «πουλί του Αντρέα». Γι’ αυτό, λοιπόν, γιορτάστε: Habemus Papademum! Και τα «πουλιά» στα κάγκελα...
Μην χάσετε το «ΠΟΝΤΙΚΙ» που κυκλοφορεί την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου
Το «ΠΟΝΤΙΚΙ» κυκλοφορεί την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ακροδεξιό μπουρλότο» και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την συμμετοχή του ΛΑΟΣ και της ακροδεξιάς στην κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς κανένας από τα κόμματα εξουσίας να θέτει θέμα για την συμμετοχή και παρουσία νοσταλγών του Μεταξά. Αντιθέτως η ανοχή και η σιωπή φαίνεται να λειτουργεί ως «πλυντήριο» που «καθαρίζει» τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά του ΛΑΟΣ, έτσι ώστε να αποτελέσει μέρος του συστήματος. (Σελ. 3, 4, 5)
ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕΡΚΕΛ-ΔΝΤ: Ενώ το εγχώριο πολιτικό σύστημα πραγματοποιεί επικίνδυνες ακροδεξιές ισορροπίες, σε Ουάσιγκτον και Βερολίνο ολοκληρώνονται στα κρυφά, οι νομικές προετοιμασίες για να μας πετάξουν έξω από το ευρώ. (Σελ. 7)
ΠΑΣΟΚ: Την πολιτική του «αναστήλωση» επιχειρεί ο Γιώργος, ενώ δυναμώνει το υπόκωφο ρεύμα που του δείχνει την έξοδο. Οι δελφίνοι περιμένουν είτε την αυτόβουλη έξοδό του, είτε την ανατροπή του από «τα κάτω». (Σελ. 8-9)
ΝΔ: Η συγκυβέρνηση και ο συγχρωτισμός με τον Καρατζαφέρη υποχρεώνουν τον Σαμαρά σε ισορροπία τρόμου και τον αναγκάζουν να ψάχνει τον «μέσο όρο» προκειμένου να μην καταστραφεί από τη συνύπαρξη. Δεν είναι τυχαίο ότι τελικά η υπόθεση της συγκυβέρνησης, οδήγησε τον Σαμαρά στην μείωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας κατά δύο βουλευτές (Χατζηγάκης και Καμμένος) (Σελ. 10)
ΟΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ: Η τρόικα ετοιμάζεται για μακρόχρονη εγκατάσταση στην Αθήνα και βρήκε οίκημα να τη στεγάσει, το οποίο… όλως τυχαίως είναι…. είναι ιδιοκτησίας μεγαλοεργολάβου και βέβαια πρώην αυθαίρετο!!! η κατασκευή του οποίου αποτέλεσε στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας ένα ακόμη πολεοδομικό σκάνδαλο (Σελ. 18)
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ. ΚΑΖΑΚΗ: «Επιστροφή… στο 1936». (Σελ. 54-55)
ΜΑΖΙ με το «Π» και το πολιτιστικό ένθετο «ΠΟΝΤΙΚΙ art». Ο Πέτρος Φιλιππίδης σε μια συζήτηση με θέμα τον «οδικό χάρτη» για την ψυχολογική μας επιβίωση εν καιρώ κρίσης, δηλώνει αισιόδοξος επειδή δεν ποντάρει στα λεφτά, αλλά στην οικογένεια και τη δουλειά του. Ακόμη: Η μουσική στα social media, η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή για τους 17άρηδες, η δημοπρασία ελληνικής τέχνης Greek Sale στο Λονδίνο και ο «Καπιταλισμός εκτός νόμου» του Marc Roche.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου