Αυτά που έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες και εξακολουθούν να συμβαίνουν, στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας μας, ξεπερνάνε κάθε όριο φαντασίας.
Γίναμε μάρτυρες μιας πολιτικής πασαρέλας αστικών κομμάτων, βουλευτών και υπουργών σε φθινοπωρινή κολεξιόν ευρωπαϊκών εσωρούχων και ενδυμάτων.
Έτρεχαν να προλάβουν να κάνουν τη «βόλτα» τους σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και τηλεοπτικά παράθυρα, για να υποβάλλουν τα φιλοευρωπαϊκά τους διαπιστευτήρια ελπίζοντας πως θα έχουν θέση στο τρένο και την επόμενη μέρα, για την οποία δεν ξέρουν ακόμη τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν. Γι΄ αυτό, ειδικά κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές, φρόντισαν να έχουν μαζί τους ρούχα για κάθε καιρό. Από κοντομάνικα μέχρι παλτό και από συμφωνία με το δημοψήφισμα μέχρι μεταβατική κυβέρνηση και εκλογές. Ολόκληρη η γύμνια του σοβαρού και «καθώς πρέπει» πολιτικού συστήματος εμφανίστηκε σε δύο μέρες. Ούτε το ελάχιστο φύλλο συκιάς δεν υπήρχε.
Ένας πρωθυπουργός που άλλα υποστήριξε δημοσίως πριν από δύο μέρες, άλλα αναγκάστηκε να πει την επόμενη μέρα με τα αυτιά του κατακόκκινα από το τράβηγμα στις Κάνες, άλλα είπε στους υπουργούς του, άλλα στους βουλευτές του και, άλλα στον παλιό συμφοιτητή του, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ένας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που είχε απορρίψει δημοσίως την απόφαση της συνόδου κορυφής της 26ης και 27ης Οκτωβρίου για τη νέα δανειακή σύμβαση, ως αδιέξοδη και επικίνδυνη για την εθνική μας κυριαρχία, ενώ τώρα την υποστηρίζει πανηγυρικά υποστηρίζοντας πως ποτέ δεν την είχε απορρίψει.
Η άρχουσα τάξη, αν δεν βρίσκεται σε πανικό, αρχίζει να χάνει τον έλεγχο. Τα σενάρια που ρίχνει στο τραπέζι για εφαρμογή, δεν της βγαίνουν όπως θα επιθυμούσε ή όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Δεν υπολόγισαν στην οργισμένη αντίδραση του κόσμου η οποία, όχι μόνο δεν κάμφθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, παρόλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για να το πετύχουν, αλλά φαίνεται πως έχει καύσιμα να πάει ακόμη παραπέρα.
Φοβούνται οι καπιταλιστές μήπως ακυρωθεί το καινούργιο φαγοπότι που αποφάσισαν οι πολιτικοί τους εκφραστές στην τελευταία σύνοδο κορυφής αλλά βλέπουν πλέον καθαρά και τον κίνδυνο του «να τους πάρει όλους και να τους σηκώσει» γιατί βλέπουν να αμφισβητείται όλο αυτό το ιδεολόγημα περί «Ευρώπης των λαών» στο οποίο θέλησαν να στηρίξουν την κοινωνική συνοχή. Όμως γίνεται ποτέ να υπάρξει «κοινωνική συνοχή» όταν στο ίδιο μαντρί βρίσκονται και τα πρόβατα και ;η αγέλη των λύκων;
Ήδη το CNN αναφέρει, πως ο Παπανδρέου πρέπει να έχει ελικόπτερο σε επιφυλακή.
Τρέμουν στην ιδέα ότι θα μπορούσε να μπει σε κίνδυνο ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας γιατί γνωρίζουν πως αν εξακολουθήσει να υφίσταται ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, θα εξακολουθήσουν και εκείνοι να πλουτίζουν γεμίζοντας τις ευρωπαϊκές και ελβετικές τράπεζες με καταθέσεις.
Γι’ αυτό και όλοι οι εντολοδόχοι υπουργοί, βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων σπεύδουν, τρομαγμένοι, να δηλώσουν, με όση δύναμη διαθέτουν, όπως είπε και ο Λοβέρδος, πως στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται το μέλλον της χώρας.
Μα, εδώ και τριάντα χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρισκόμαστε και φτάσανε το λαό σε χρεοκοπία. Για ποιο μέλλον μιλάνε; Προφανώς για το δικό τους, για να μπορούν να κλέβουν με καλύτερους όρους τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.
Δεν έχουν κανένα πρόβλημα, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχει το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο, να εμφανίσουν ως άσπρο αυτό που μέχρι χτες παρουσίαζαν ως μαύρο και ως αποδοχή αυτό που μέχρι χτες ονόμαζαν απόρριψη.
Ζαλισμένοι από τις πολιτικές κωλοτούμπες του τελευταίου χρονικού διαστήματος, εμφανίζονται ως υπηρέτες των συμφερόντων των πολιτών ενώ στην ουσία δηλώνουν υποταγή στα μεγάλα αφεντικά. Όμως, δύο αφεντάδες δεν μπορεί να αντέξει κανένας «υπηρέτης», όσο κι αν προσποιείται για το αντίθετο. Ή θα είσαι με το λαό ή με αυτούς που ληστεύουν το λαό.
Το καλό όλης αυτής της φάρσας που διαδραματίζεται είναι ότι πέφτουν οι μάσκες και εμφανίζονται τα πραγματικά πρόσωπα όλων αυτών που αποτελούν το κυρίαρχο πολιτικό μας σύστημα αλλά και όσων, με οποιοδήποτε τίμημα, θέλουν να ενταχτούν σε αυτό.
Φαίνεται πως τελείωσαν και οι τελευταίες σταγόνες πολιτικής αξιοπρέπειας και πολιτικής λεβεντιάς των υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών όταν βαφτίζουν το πρωθυπουργικό άδειασμα που υπέστησαν ως υπεύθυνη στάση σε κρίσιμες και ιστορικές στιγμές.
Η τελευταία διατύπωση είναι και η μοναδική αλήθεια που λένε.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και σημαντικές. Το ποτάμι της οργής γίνεται ποτάμι της ανατροπής που πήρε τον κατήφορο και δεν γυρίζει πίσω.
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκηςxrkyrgiakis@yahoo.gr
από alfavita.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου