Στη σκιά της δημοσκοπικής καθόδου του ΠΑΣΟΚ, η ηγετική του στελέχωση αναζητά οδό διαφυγής από τη διαφαινόμενη μεγάλη –όχι μόνο εκλογική– αποδοκιμασία, που ενδέχεται να έχει διάρκεια και απρόβλεπτες μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Στη δωδεκάωρη συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ την περασμένη Τρίτη, όπου αναμενόταν ότι ο Γ. Παπανδρέου θα «ξεκαθάριζε τη θέση του», ο πρόεδρος του κόμματος όχι μόνο δεν «άνοιξε τα χαρτιά του», αλλά, αφού ώθησε τους επίδοξους διεκδικητές της ηγεσίας να εκδηλωθούν, άφησε, τελικά, αναπάντητες τις προτάσεις τους για άμεση αλλαγή ηγεσίας, παραχωρώντας μόνο τη δήλωση «θα πράξω το καθήκον μου».
Μη έχοντας άλλο τρόπο από την πρόκληση ανοιχτής κρίσης (που δεν την επιθυμούν αυτή τη στιγμή) οι δεδηλωμένοι διεκδικητές της ηγεσίας –Λοβέρδος, Χρυσοχοΐδης, Βενιζέλος– αρκέστηκαν στην απόφαση του πολιτικού συμβουλίου που μεταθέτει τις οριστικές αποφάσεις για ευθετότερο χρόνο:
• Νέα συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου την ερχόμενη Τετάρτη
• Απόφαση για σύγκληση του εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
• Προγραμματισμός τακτικού συνεδρίου του κόμματος για το φθινόπωρο και εκλογή τότε νέας ηγεσίας...
Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές που γνωρίζουν τα ενδότερα του ΠΑΣΟΚ, μια τέτοια εξέλιξη δηλώνει αφ’ ενός αδυναμία των διεκδικητών να επιβάλουν εκλογή νέας ηγεσίας πριν τις βουλευτικές εκλογές, αν και θα το επιθυμούσαν, αφετέρου απροθυμία του Γ. Παπανδρέου να απόσχει από τη διεκδίκηση εκ νέου της ηγεσίας, όποτε κι αν αυτή εκλεγεί.
Μιλώντας στο ΣΚΑΪ ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Π. Μπεγλίτης δήλωσε ότι «η λογική φαστ τρακ είναι καλή για τις επενδύσεις, όχι για μια παράταξη που βγήκε από μεγάλη κρίση (…) χρειάζεται εύλογος χρόνος». Ενώ μιλώντας στη ΝΕΤ είπε ότι κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τον Γ. Παπανδρέου να είναι και πάλι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος.
Σενάρια διαρχίας
Η προδιαγραφόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές, βέβαια, καθιστά δυσχερέστατη έως αδύνατη την παραμονή του Γ. Παπανδρέου στην κορυφή του κόμματος, γι’ αυτό, άλλωστε, και οι δελφίνοι δεν φαίνεται να προκρίνουν τώρα ως λύση την ανοιχτή σύγκρουση.
Ωστόσο, ο Γ. Παπανδρέου ελπίζει πως κερδίζοντας χρόνο θα βρει κάποιον πρόθυμο –κατά προτίμηση τον Ευ. Βενιζέλο– για μια λύση διαρχίας (πρόεδρος –υποψήφιος πρωθυπουργός), ώστε το ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει χωρίς εσωτερικούς τριγμούς στις εκλογές.
Το κακό με όλες αυτές τις φημολογούμενες ως πιθανές εκδοχές, είναι ότι δεν λύνεται το βασικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η αποφυγή μιας ταπεινωτικής ήττας, όποτε και να προσδιοριστεί η ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η αντιλαϊκή πολιτική
στο απυρόβλητο
Το ακόμα χειρότερο, όμως, είναι ότι η όλη συζήτηση στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ γίνεται με εξοργιστική αφαίρεση των αιτίων της κρίσης που αντιμετωπίζει αυτό το κόμμα. Δηλαδή της υπεράσπισης και πιστής εφαρμογής μιας πολιτικής που καταβαραθρώνει τις εργαζόμενες τάξεις, τα λαϊκά στρώματα, αποδιαρθρώνοντας έτσι τους κατά παράδοση δεσμούς του ΠΑΣΟΚ με τον πυρήνα της εκλογικής βάσης του.
Σε όλα τα προτεινόμενα σχέδια υπέρβασης της κρίσης ηγεσίας που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα, θεωρείται δεδομένη η ουσιαστική συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που παρουσιάζεται ως αναπόφευκτη, παρά τις άσφαιρες βολές κατά του μνημονίου, τις οποίες εκτοξεύουν ακόμη και ένθερμοι υποστηρικτές του, όπως ο κ. Χρυσοχοΐδης.
Στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως δεν σκέφτονται ούτε γι’ αστείο να τροποποιήσουν την πολιτική τους, προκειμένου να ανακτήσουν τους δεσμούς τους με λαϊκά στρώματα που απομακρύνονται από την επιρροή του. Η πρόσδεσή τους στη νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι τόσο σταθερή, που καθορίζει και την ακαμψία της τακτικής τους.
Με δεδομένη αυτή τη στάση, φαίνεται να αποδέχονται το –ισχυρό– ενδεχόμενο της μεγάλη εκλογικής ήττας, έχοντας ως μοναδική ελπίδα τη μελλοντική ανάκαμψη και ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Εκτιμούν, όπως φαίνεται, ότι οι απώλειες του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά δεν πρόκειται να παγιωθούν όσο στην αριστερά δεν διαμορφώνονται συνθήκες που θα την αναδεικνύουν πιθανό διεκδικητή της εξουσίας με ισχυρές βάσεις στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο.
Μόνο η κ. Διαμαντοπούλου υπαινίσσεται την αναζήτηση μιας διαφορετικής τακτικής με μια επίπλαστη τροποποίηση της πολιτικής ρητορικής του ΠΑΣΟΚ.
Η υπουργός Παιδείας λέγεται ότι μίλησε στη συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου για την ανάγκη εγκατάλειψης του τίτλου ΠΑΣΟΚ χάριν μιας κεντροαριστεράς, που θα δηλοί την προσφυγή του κέντρου –ΠΑΣΟΚ στη βοήθεια της εκσυγχρονιστικής αριστεράς, με στόχο την αναβάπτισή του και όχι την ουσιαστική αλλαγή πολιτικής.
Χωρίς τον ξενοδόχο…
Εκείνο, ωστόσο, που φαίνεται να υποτιμούν στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ είναι ότι, ανεξάρτητα από τις λιγότερο ή περισσότερο πιθανές ή απρόβλεπτες εξελίξεις στο χώρο της αριστεράς, οι συσσωρεύσεις εκρηκτικού δυναμικού στο κοινωνικό πεδίο είναι τόσο σημαντικές, που δεν αφήνουν περιθώρια για μια εκλογική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και η κοινωνική απελπισία λόγω πολιτικού αδιεξόδου, δύσκολα μπορεί να μετατραπεί σε προτίμηση προς ένα μνημονιακό και διχασμένο ΠΑΣΟΚ.
Χ. Γεωργούλας
epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου